Έχω αναφέρει πολλές φορές με άρθρα μου στο παρελθόν την αδυναμία της μπασκετικής ΑΕΚ να αντιμετωπίσει με την ίδια σοβαρότητα και ψυχραιμία παιχνίδια σαν το σημερινό με τον Παναθηναϊκό και ματς μικρότερου βεληνεκούς. Σίγουρα, το στήσιμο της ομάδας από το καλοκαίρι, οι επιλογές παικτών, αλλά και η αλλαγή προπονητή να είναι κάποιοι παράγοντες που δυσκολεύουν το σωστό «χτίσιμο» και τη διάρκεια στην απόδοση και στα σημαντικά αποτελέσματα.
Μέχρι πριν λίγο καιρό (σε κάποιες θέσεις η ΑΕΚ έχει πολύ ποιοτικούς παίκτες και πραγματικά από το πάνω ράφι), έγραφα, πως είναι πολύ σημαντικό στους παίκτες να δοθεί ξεκάθαρο ότι αγωνίζονται σε μία ομάδα που και τη διάκριση στην Ευρώπη θέλει, αλλά και στην Ελλάδα να κάνει βήματα προς τα μπροστά, όπως η ιστορία της απαιτεί. Και επαναλαμβάνω. Αυτό γιατί πιστεύω ακόμα, ότι το ρόστερ αδικεί τον εαυτό του. Και εννοώ, ότι το συγκεκριμένο ρόστερ δεν είναι ούτε για να έχει μηδέν εκτός έδρας νίκες στο πρωτάθλημα μέχρι στιγμής, ούτε για να βρίσκεται με το «μαχαίρι στο λαιμό» στο Basketball Champions League όσον αφορά την πρόκριση στην επόμενη φάση. Το ότι το ρόστερ έχει κάποια κομμάτια στα οποία θα μπορούσε να βελτιωθεί ναι είναι μια αλήθεια. Σε αυτή την κατεύθυνση κινούνται οι άνθρωποι της διοίκησης εξάλλου. Ένας παίκτης στο 5 (που να παίζει και στο 4) και ένας combo guard σουτέρ ή ένα 3άρι με καλό σουτ είναι οι κατευθύνσεις για ενίσχυση.
Το πιο σημαντικό ζητούμενο όμως είναι να μην χαθούν στόχοι λόγω ερασιτεχνισμών. Και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό τα τελευταία 3-4 χρόνια. Μπορεί η διοίκηση να απομάκρυνε τον κόουτς Μανωλόπουλο, επειδή κακά τα ψέματα το μπάσκετ που έπαιζε η ομάδα δεν είχε ούτε αρχή ούτε τέλος, αλλά η απόφαση να πορευθεί με τον κόουτς Σάκοτα ως το τέλος της σεζόν δημιούργησε πολλά ερωτηματικά. Όχι προφανώς γιατί δεν είναι-ήταν καλός προπονητής. Προς Θεού. Αλλά γιατί ο κόουτς Σάκοτα αποχώρησε από προπονητής της ομάδας για να αναλάβει ο Γιούρι Ζντοβτς, πριν δύο χρόνια, λέγοντας μάλιστα εκείνη την περίοδο, πως ήρθε για εκείνον το «πλήρωμα του χρόνου». Κάποιος θα πει, πως αυτήν την περίοδο είναι δύσκολο να βρεις προπονητή που να καλύπτει τα «θέλω» σου κι εσύ τα δικά του και να πάρει στις πλάτες του τις «αμαρτίες» των προηγουμένων. Κατανοώ, άσχετα που δεν το συμμερίζομαι, ότι η διοίκηση θέλει να πάει με τον κόουτς Σάκοτα στο τιμόνι στον τελικό Κυπέλλου και όσο το δυνατόν πιο ενισχυμένη αγωνιστικά.
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι, πως δεν είναι προφανώς μόνο το θέμα κινήτρου για τους υπάρχοντες παίκτες. Όλα ξεκινούν από αστοχίες σε θέματα προπονητών, από αστοχίες σε θέματα παικτών, από αστοχίες σε θέματα συμβούλων και καταλήγει αυτή η ομάδα κάθε χρόνο να έχει αλλάξει προπονητή στα μέσα της σεζόν και να παλεύει να βρει τον τρόπο να σταθεί να πόδια της και να κάνει μόνο βήματα μπροστά και όχι ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω, όπως συνήθως κάνει.
Από δω και πέρα λοιπόν, ο στόχος είναι να βρεθούν δύο ποιοτικοί παίκτες με τα χαρακτηριστικά που λείπουν από την ομάδα, ούτως ώστε να πάρει την ώθηση που μπορεί να πάρει. Ο προπονητής αυτός θα καθοδηγήσει την ομάδα μέχρι το τέλος, επειδή την γνωρίζει από μέσα, αλλά επειδή οι απαιτήσεις είναι υψηλές και έτσι πρέπει να είναι, όλοι φυσικά θα κριθούν στο φινάλε. Και το φινάλε για την Ένωση σαφώς και δεν περιλαμβάνει ήττες σαν αυτήν στην Πάτρα από τον Προμηθέα με 15-2 επιμέρους σκορ στα τελευταία 3 λεπτά!!!
ΥΓ : Το σημερινό ματς με τον Παναθηναϊκό το άφησα ασχολίαστο, γιατί ήθελα να καταγράψω τη γνώμη μου για δεδομένα και όχι για υποθέσεις και εικασίες.
