Tο σύνθημα της Θύρας 7 “έτσι ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό” μάλλον αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό τα συναισθήματα όλων όσων αγαπάνε την ομάδα και βρέθηκαν στο Καραϊσκάκη, το Αυγουστιάτικο βράδυ για να δουν το παιχνίδι με τη Λουκέρνη.
Είναι αλήθεια ότι πριν το παιχνίδι, ο κόσμος ήταν παγωμένος. Οι εμφανίσεις δεν ήταν καλές σε κάποια από τα φιλικά, ενώ η μέτρια εικόνα και στο φιλικό με τη Λεγκανιές έφερνε προβληματισμό.
Μετά,πάντως το παιχνίδι με τη Γκένκ, είχε ειπωθεί από το ποδοσφαιρικό τμήμα ότι η ομάδα θα ήταν αρκετά πιο έτοιμη όταν έπρεπε και στο ματς με τη Λουκέρνη όλοι δικαιώθηκαν. Ο Ολυμπιακός έβγαλε μία φρεσκάδα και μία ενέργεια, αλλά και σοβαρότητα και στην κυριολεξία δεν έδωσε δικαιώματα στη Λουκέρνη που μπορεί να μην είναι το φόβητρο, αλλά αν της δώσεις δικαιώματα, δεν θα πει όχι. Μεγάλο ρόλο παίζει και ο προπονητής που δουλεύει σκληρά και καθημερινά για το καλό της ομάδας και έχει κάνει μία προετοιμασία τα αποτελέσματα της οποίας θα φανούν σύντομα. Βάσει προγραμματισμού και λεγομένων σε αυτή την κατάσταση έπρεπε να ήταν η ομάδα αυτή την περίοδο..
Προσωπικά δεν θα τρελαθώ με το 4-0, ούτε τις 16 τελικές που είχε η ομάδα. Αυτό που με τρελαίνει ήταν το πάθος που έβγαλε το σύνολο του συλλόγου. Εβλεπες ότι όλοι έδιναν όχι απλά το 100% αλλά και το κάτι παραπάνω. Ο Λάζαρος, ο Φορτούνης, ο Γκερέρο, ο Καμαρά, ο Μπουχαλάκης, ο Ομάρ, ο Τσιμίκας, τα έδιναν όλα. Ζούσαν την κάθε στιγμή. Τρελαινόντουσαν με τον κόσμο. Ένιωθαν κατι που έλειπε πέρυσι. Οπως όμως σωστά ειπώθηκε, ο Ολυμπιακός δεν έγινε ξαφνικά η απόλυτη υπερομάδα, το Τούρμπο….Θέλει δουλειά ακόμα και υπομονή. Παίκτες θα πάνε και θα έρθουν και αυτό δίνει κίνητρο σε όσους υπάρχουν να κρατήσουν τη θέση τους και να δείξουν ότι αξίζουν.
Η ομάδα οφείλει να δουλεύει σοβαρά, ο κόσμος να της έχει εμπιστοσύνη και όλα θα πάνε καλά..
