Υπομονή.Μία λέξη η οποία είναι άγνωστη στον Ελληνα οπαδό, που βρίσκει πάντα τρόπους είτε να αποθεώνει την ομάδα του σε μεγάλες νίκες ,είτε να την αποδομεί.
Είναι μία παθογένεια που αποτελεί πραγματικά μεγάλη αρρώστια και γιατρειά δεν υπάρχει. Ο Ολυμπιακός μπορεί να είναι έξι βαθμούς πίσω από τον ΠΑΟΚ ,ελέω λαθών, κακών στιγμών και “εξυγιαντικών” παρεμβάσεων , αλλά με εξαίρεση λίγες στιγμές, μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι η ομάδα δεν παίζει καλό ποδόσφαιρο; Δεν παράγει φάσεις; Μα..τι στο καλό. Πριν λίγο μόλις καιρό όλοι αποθέωναν τον Μαρτίνς και τώρα κάποιοι πάνε να τον μειώσουν.
Θα πει κανείς. Μα ο Μαρτίνς δεν κάνει λάθη;Η απάντηση είναι μία. Λάθη κάνει όποιος δουλεύει και όχι όποιος περιμένει τη μοίρα του. Και λάθη έχει κάνει όμως ο άνθρωπος στο Ρέντη δουλεύει νυχθημερόν με τους συνεργάτες του ,ψάχνει και την κάθε λεπτομέρεια και προσπαθεί να βγάλει ότι καλύτερο μπορεί.
Στατιστικά, σε δύο ντέρμπι,με ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό. ο Ολυμπιακός έκανε 44 τελικές, ενώ στο ματς με την ΑΕΚ ,είχε και τη μεγάλη ευκαιρία στο τέλος με τον Φετφατζίδη .Τι έκανε λοιπόν στα ντέρμπι; Eχασε απίστευτες ευκαιρίες και “λύγισε” από αυτογκολ του Βούκοβιτς, με τον Παναθηναϊκό ο Κάτσε 100 φορές να κάνει το ίδιο σουτ αποκλείεται να βάλει γκολ. Την ίδια ώρα ο Ομάρ κανει σουτ, η μπάλα χτυπάει στον Σισέ και καταλήγει στο δοκάρι. Με την ΑΕΚ, ο Φετφατζίδης χάνει τη μεγάλη ευκαιρία . Αλήθεια, πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα με δύο -τρεις ευκαιρίες να είχαν μπει γκολ.
Εν κατακλείδι, ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να ήταν ίσως και πρώτος αν δεν υπήρχε και η ατυχία και η …αστοχία. Για να “χτιστεί” μία ομάδα, όμως, θέλει υπομονή και επιμονή..Και όλοι μας πρέπει να την έχουμε.
