Είμαστε πολύ λίγες μέρες πριν από τον πιο κρίσιμο μήνα για τον Παναθηναϊκό. Από το παιχνίδι στην Ρωσία με την Χίμκι, μέχρι το ματς με τον Ολυμπιακό στις 4 του Γενάρη, οι πράσινοι θα έχουν το πλέον βεβαρημένο πρόγραμμα σε όλη την σεζόν.
Είναι έτσι η διαμόρφωση των αγώνων, που ο Τσάβι Πασκουάλ δεν θα έχει την ευκαιρία να ξεκουράσει και τους βασικούς του όσο θα ήθελε στο πρωτάθλημα, μιας και ανάμεσα από τα παιχνίδια με Χίμκι, Φενέρ, Αρμάνι, Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ είναι αυτά με τις ομάδες του δεύτερου επιπέδου στην Α1, Περιστέρι, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Προμηθέα.
Αν οι πράσινοι χαμογέλασαν λίγο με την απώλεια του Σβεντ, τόσο θα πρέπει να έχουν προβληματιστεί, που για αυτό τον μαραθώνιο των 11 παιχνιδιών σε 35 μέρες ξεκινάνε την προετοιμασία τους, χωρίς τα βασικά τους στελέχη που είναι στο νοσοκομείο.
Ίσως ο μοναδικός που μπορεί να δουλέψει πράγματα στο μυαλό του αυτές τις μέρες που δεν έχουν αγώνες και ούτε και σοβαρές προπονήσεις, είναι ο ίδιος ο Πασκουάλ.
Ο Ισπανός έχει να λύσει πολλά θέματα. Αρχικά το επιθετικό του πλάνο απέναντι σε κλειστές άμυνες που επιλέγουν το σουτ του Καλάθη, από την δημιουργία του. Μακάρι ο Λάνγκφορντ να συνεχίσει να βάζει 30 πόντους σε κάθε ματς. Θα λυθεί από μόνο του το πρόβλημα, αλλά κάτι τέτοιο φαντάζει δύσκολο και όσο ο Παναθηναϊκός δεν έχει βοήθεια επιθετικά από τους ψηλούς του στην ρακέτα, το πρόβλημα θα μεγαλώνει.
Τα νούμερα ποτέ δεν λένε όλη την αλήθεια. Φανερώνουν όμως, πάντα μία τάση. Οι έξι ψηλοί του Παναθηναϊκού στα 9 παιχνίδια της Euroleague έχουνε πετύχει συνολικά 255 πόντους. Σύνολο 28 σε κάθε ματς από τους 82 που πετυχαίνει η ομάδα. Προσέξτε όμως, αν εξαιρέσουμε τα τρίποντα, ο μέσος όρος αυτός πέφτει στους 23 πόντους, με συνολικό ποσοστό στα δίποντα για τους Γκιστ, Λάσμε, Τόμας στο 50%, ενώ το αντίστοιχο για τους Μήτογλου, Παπαγιάννη και Βουγιούκα είναι 73%.
Ξεχωρίζω τις δύο περιπτώσεις γιατί η πρώτη τριάδα αγωνίζεται κατά μέσο όρο 19 λεπτά, ενώ η δεύτερη –όταν αγωνίζεται- είναι στο παρκέ για περίπου ένα δεκάλεπτο. Είναι χαρακτηριστικό ότι πρώτος ριμπάουντερ στην ομάδα είναι μεν ο Γκιστ με 35 ριμπάουντ, αλλά μόλις ένα παραπάνω από τον Παπαπέτρου και 2 από τον… Καλάθη.
Ίσως η φτωχή παρουσία των ψηλών του Παναθηναϊκού, να μην φαινόταν αν υπήρχε κάτι καλύτερο από το 30% στα τρίποντα. Όσο όμως αυτά τα δύο νούμερα συνεχίζουν να υπάρχουν, τόσο θα υπάρχουν και θέματα για τους πράσινους. Θέματα που δεν εμφανίζονται ξαφνικά όταν παίζει εκτός έδρας, αλλά που απλά καλύπτονται όταν αγωνίζεται στο ΟΑΚΑ, από την πίεση στην άμυνα και τα καλύτερα ποσοστά σε δίποντα.
Οι πράσινοι στα εντός έδρας παιχνίδια τους, έχουν 7 ριμπάουντ παραπάνω, που δείχνει ότι πιέζουν πολύ περισσότερο τους αντιπάλους τους και 5% στα δίποντα, κάτι που μπορεί να γίνεται και λόγω καλύτερου τρανσίσιον και αιφνιδιασμών.
Όχι όμως λόγω καλύτερης υλοποίησης συστημάτων και επιθετικής προσέγγισης του αγώνα. Η προσέγγιση και η τακτική παραμένουν ίδιες και εδώ ο Πασκουάλ θα πρέπει να δουλέψει.
Αν ο ίδιος δεν εμπιστεύεται κάποιους παίκτες του, όπως ο Βουγιούκας ή ο Παπαγιάννης καλό θα ήταν να αποκτηθεί ένας σέντερ που θα ναι βασικός. Γιατί οι Γκιστ και Λάσμε δεν μπορούν να σηκώσουν το φορτίο, όπως τουλάχιστον δείχνουν στο 1/3 της διοργάνωσης. Για την θέση «4» τα πράγματα είναι περισσότερο ξεκάθαρα. Ο Παναθηναϊκός για να αυξήσει την πίεση του καλείται να πάει σε πιο κοντά σχήματα με τον Παπαπέτρου ή τον Θανάση να βοηθάνε εκεί και όχι στο σχήμα Γκιστ-Λάσμε, που όπως αποδείχθηκε για ακόμα μία φορά στην Βιτόρια, δεν είναι σε θέση να κυνηγάνε για παραπάνω από 2 με 3 λεπτά τους αντίπαλους περιφερειακούς στις αλλαγές ή στις βοήθειες στα σκριν.
Το δεύτερο σημείο είναι η θέση του πλέι μέικερ. Με τον Καλάθη να μην είναι στα καλύτερα του, ίσως θα έπρεπε αποκτηθεί ένας περιφερειακός με πάρα πολύ καλό σουτ. Ας μην δίνει πολλές ασίστ. Να κατεβάζει την μπάλα, να πασάρει σωστά και απλά να σουτάρει με 40% από την περιφέρεια. Αυτόματα θα ανοίξουν οι άμυνες.
Αυτό το πλάνο εξάλλου έχουν όλες οι ομάδες. Δες την Φενέρ με τους Μαχμούτογλου (45%) και Άλι (42%), τη Ρεάλ με τον Καμπάτζο (43%) ή ακόμα και τις Ζαλγκίρις με τον Βεστερμάν (45%), την Μπαρτσελόνα με τον Ερτέλ (50%). Ο Παναθηναϊκός, εκτός του ότι δεν εμπιστεύεται και πολύ κάποιον παίκτη να ξεκουράζει τον Καλάθη (σ.σ. 5ος σε λεπτά συμμετοχής στην διοργάνωση με 5ο τον Σβεντ που δεν θα παίξει για ένα μήνα), στον άσο έχει τους Λεκαβίτσιους (36%) και Παππά (26%).
Τι σημαίνει αυτό με απλά λόγια; Ότι ο Παναθηναϊκός είναι προβλέψιμος. Δεν χρειάζεται πολύ ώρα στο σκάουτινγκ για να δεις τι κάνει και τι θα πρέπει να κάνεις εσύ. Πως αλλάζει αυτό;
Πλην της ενίσχυσης, μπορεί να αλλάξει με πολύ πιεστική άμυνα. Full Cort Press σε όλο τα παιχνίδι. Να χαλάσεις το μυαλό των αντιπάλων σου. Με άμυνα όπως αυτή που έπαιξε πέρυσι στο πρώτο παιχνίδι των προημιτελικών με την Ρεάλ. Και όποιος μπαίνει στο παρκέ να έχει την ίδια ενέργεια. Κάθε 6 με 7 λεπτά αλλαγή για ανάσες και η πίεση να συνεχίζεται…
Η άμυνα πάντα δίνει ψυχολογία στην επίθεση. Εκτός από κλεψίματα και εύκολους πόντους. Αν μπορείς να στέλνεις τους περιφερειακούς στην ρακέτα σε έναν ψηλό φόβητρο και να εκτελούν με δύσκολες συνθήκες, ή να τους οδηγείς στις γωνίες και όχι σε επιθέσεις από την κορυφή, τότε αυξάνονται κατά πολύ οι πιθανότητες που έχεις για έναν αιφνιδιασμό πρωτεύον ή δευτερεύον, μιας και οι επιστροφές τους θα είναι πιο αργές.
Με τον Καλάθη 30 λεπτά στο παρκέ να τρώει το… ξύλο της αρκούδας (σε πίεση μιλώντας) και τους Λάνγκφορντ, Γκιστ, Λάσμε σε ηλικία πλέον να μην μπορούν να πιέσουν όσο θα ήθελε ο προπονητής τους, η λύση μοιάζει να είναι μόνο η ενίσχυση στις δύο θέσεις…
