Η φωτογραφία στο θέμα είναι ίσως η πιο αποτελεσματική στο να χαρακτηρίσει το τι ακριβώς συμβαίνει αυτές τις ημέρες. Πως ήταν ο Παναθηναϊκός δέκα χρόνια πριν, στην διαδρομή για το πιο μάγκικο –ίσως μαζί με αυτό της Μπολόνια- αστέρι στην φανέλα του και πως είναι τώρα.
Έχετε δει τις φωτογραφίες που ανεβάζουν όλοι. Που φορτώνουν τόσα φίλτρα στο παρελθόν τους για να μην καταλάβει κανείς τι ήταν πριν και πως είναι τώρα. Ε στον Παναθηναϊκό δυστυχώς τα φίλτρα πρέπει να μπουν στο… τώρα.
Ο Παναθηναϊκός αυτός που βλέπουμε να μην μπορεί να κάνει μία μεστή εμφάνιση εκτός έδρας, μένοντας σε δεκάλεπτα, άντε σε ημίχρονα, δεν έχει καμία σχέση με αυτόν τον Παναθηναϊκό που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε στο παρελθόν.
Θα πείτε, τι με έπιασε τώρα και αρχίζω την διάλεξη περί περασμένων μεγαλείων που διηγώντας τα… κλαις; Ουσιαστικά, αυτό είναι το θέμα μας. Προσπαθούμε να κρίνουμε μία ομάδα για τις ήττες που κάνει, ή για τις κακές της εμφανίσεις, έχοντας στο μυαλό μας, τις ομάδες που πέρασαν στο παρελθόν.
Αλλά ρε παιδιά, χάνουμε το βασικό στοιχείο αυτού του ρόστερ.
Αυτή η ομάδα… απλά… ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ.
Τέλος. Δεν έχει τα στοιχεία εκείνα για να κοντράρει ομάδες ανώτερου επιπέδου εκτός έδρας, όπως είχε τότε ο Παναθηναϊκός. Δεν έχει τους παίκτες, δεν έχει δουλέψει και δεν έχει και την ψυχή, το μυαλό και την καρδιά που είχε για παράδειγμα η ομάδα του Διαμαντίδη, του Σάρας, του Σπανούλη, του Πέκοβιτς και του Μπατίστ τότε.
Μα τι λέμε τώρα…
Θέλουμε ο Παναθηναϊκός να κερδίζει εκτός έδρας και ελπίζουμε σε θαύματα. Με 30% στα τρίποντα σε όλα τα ματς? Με τον ηγέτη σου να έχει 23% στα σουτ από μακριά και 44% στις βολές? Με τους ψηλούς σου να έχουν μέσο όρο 14 ριμπάουντ σε κάθε ματς? Έχετε δει αλήθεια που είναι ο Παναθηναϊκός στις ομαδικές στατιστικές κατηγορίες; 14ος στο rating, 12ος στα ριμπάουντ, 15ος στα τρίποντα και 16ος στις βολές.
Δεν μπορεί… Είναι απλό.
Μπορεί όλοι στο πράσινο στρατόπεδο να ανυπομονούν για τις 13 του Φλεβάρη και τα ημιτελικά με τον Ολυμπιακό αλλά όσο και αν σε καμία περίπτωση δεν θα θελε κανείς μας ο Παναθηναϊκός να χάσει, θα πρέπει να το πάρουν όλοι απόφαση, πως αν του χρόνου, στο Final Four στο ΟΑΚΑ θέλουμε να δούμε τον Παναθηναϊκό, θα πρέπει να γίνει ριζική αλλαγή στο ρόστερ και να πέσουν αρκετά χρήματα, ή να υπάρξει κάποιος προπονητής που θα μπορεί να δουλέψει και με μικρότερο μπάτζετ.
Ελπίζω αυτό να μην γίνει μόνο αν ο Παναθηναϊκός χάσει για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια όλους τους τίτλους, κάτι που φυσικά και δεν το εύχομαι. Αλλά το περσινό πρωτάθλημα που κατακτήσαμε τελικά αποδείχθηκε εμπόδιο στο να κάνουμε το κάτι παραπάνω για την Ευρώπη, γιατί η ομάδα… επαναπαύτηκε.
Για φέτος τι θα γίνει; Έλα… μην γελιόμαστε. Ο Παναθηναϊκός για να ανέβει επίπεδο, χρειάζεται ένα θαύμα.
