Από τον Νίκο Παγκάκη…
Τελεία και Παύλα… Το Μιλάνο , βρε παιδί μου, του πηγαίνει του Παναθηναϊκού. Είτε μιλάμε για το γκολ του Σαριέγκι επί της Ίντερ, είτε για τα…γκολ του Καλάθη που «μάτωσε» το δυχτάκι της Αρμάνι, με 27 πόντους, η πόλη της μόδας θα φέρνει όμορφες αναμνήσεις στους “πράσινους” . Όποτε πηγαίνει Μιλάνο ο Παναθηναϊκός κάνει κανονική πασαρέλα και πραγματοποιει εμφανίσεις…μοντέλου.
Ο ΚΑΛΑΘΗΣ ΚΑΙ ΟΙ «ΚΑΛΑΘΗΔΕΣ»
Βέβαια για να φτάσει στο διπλό που τον βάζει με το 1.5 πόδι στην 8αδα ο Παναθηναϊκός, χρειάστηκε να ρολάρει στο φουλ το βαρόμετρο του, ο ταχυδακτυλουργός με την πορτοκαλί «θεά» στα χέρια, ο Καλάθης. Όταν…στροφάρει ο Νικ όλα μοιάζουν πιο απλά, είτε σκοράρει, είτε πασάρει. Έχει ένα μοναδικό τρόπο να κόβει, να ράβει στο παρκέ και αυτό οχι για 10-25 λεπτά… Επί 39 λεπτά έκανε …παπάδες στο παρκέ ο Καλάθης που εξέπληξε ακόμη και τον προπονητή του.
Οτι όμως και να κάνει ο «μαγικός» Νικ, πάντα θα χρειάζεται πλάι του τους υπόλοιπους «Καλάθηδες» και τα καλάθια τους… Το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα κυρίες και κύριοι. Έστω και ένας ( διαστημικός) Καλάθης δεν αρκεί να φέρει την πρόκριση. Ωστόσο ο Νικ είναι «αφεντικό» όπως έγραψε και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Το Α και Ω . Χωρίς εκείνον δεν μπορεί ο Παναθηναϊκός . Με αυτόν (αλλά) και με τους άλλους μαζί , στοχεύει στην υπερβαση.
Ο ΠΙΤΙΝΟ ΕΜΠΝΕΕΙ
Το να έχει ένας κόουτς γνώσεις είναι ζητούμενο. Το να διαθέτει γνώσεις αλλά να μπορεί να τις μεταλαμπαδεύσει κιόλας, να είναι καλός κοινωνός, είναι ΤΟ ζητούμενο. Μέσα σε δύο μήνες βλέπουμε έναν άλλο Παναθηναϊκό. Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τη σκούφια του αλλιώς. Ο Αμερικανός άλλαξε ταχύτητα σε τρία επίπεδα και μαζί ολόκληρο τον Παναθηναϊκό. Δεν μπορούμε να μην του το πιστώσουμε.
Α) άρχισε να παίζει επιθετική άμυνα. Η καλή άμυνα που “δαγκώνει” έφερε αέρα και αυτοπεποίθηση και στην επίθεση. Στο Μιλάνο οι πράσινοι στο πρώτο ημίχρονο πυροβολούσαν, όμως πάρα ταύτα, βρέθηκαν 3 πόντους πίσω. Στο δεύτερο μέρος, όταν έσφιξαν τα λουριά καθάρισαν ουσιαστικά το ματς. Η άμυνες είναι αυτές που κερδίζουν τα παιχνίδια.
Β) Το δεύτερο μειονέκτημα που μετέτρεψε σε πλεονέκτημα ο Πιτίνο, με το μαγικό ραβδάκι του, είναι πως έμαθε τον Παναθηναϊκό να πασάρει. Ο Καλάθης και η παρέα του απέκτησαν καλύτερη κυκλοφορία, μεγαλύτερη ταχύτητα άρα, ευρύτερο πεδίο εκτέλεσης και τελειώματος με θετικό πρόσημο των φάσεων. Οι «πράσινοι» βρίσκονται πλέον πιο άνετα σε θέσεις βολής. Θυμάστε την Μπασκονια. Πότε εξανεμίστηκε η διαφορά; Μήπως όταν άρχισε να παίρνει μόνος προσπάθειες ο Καλάθης, ο Λανγκφορντ και ξοδεύτηκε το ομαδικό πνεύμα…
Γ) Ο Παναθηναϊκός και μονάδες είχε και αξιόλογο υλικό.΄Όμως δεν είχε αυτοπεποίθηση, πνεύμα συνεργασίας και ψυχολογία. Ειδικά την ψυχολογία, τον νούμερο ένα παράγοντα. Ας κάνουμε μια αναδρομή. Τι σχέση έχει ο Παπαγιάννης που δεν ακουμπούσε με το σημερινό. Ο άφαντος Παπαπέτρου με τον σημερινό. Ο Αεράτος Λανγκφορντ. Ο Τομάς που από κομπάρσος χαρίζει νίκες, όπως με ΤΣΣΚΑ και Μπασκόνια. Ας βάλουμε στην εξίσωση το φαρμακερό σουτ του Κιλπάτρικ, μπήκε σφήνα στην πορεία.
Τα (αρκετά) κλικ παραπάνω σε συνεισφορά απόδοση και την ουσιαστική βοήθεια των Μήτογλου, Βουγιούκα, Αντετοκούνμπο , Λεκαβίτσιους και των άλλων παιδιών. Μπορεί ο Καλάθης να οδηγεί ηγετικά, όμως η βοήθεια και το ανέβασμα των υπόλοιπων είναι η συνισταμένη που κάνει πλέον τη διαφορά , ώστε να «κλειδώνει» τις νίκες το «τριφύλλι». Δεν χρειάζεται και πολύ ο εξάστερος να πάρει μπρος. Μια σπίθα ήθελε, αυτή που έβαλε ο Πιτίνο. Αυτή η ομάδα φέρνει εξολοκλήρου τη σφραγίδα του. Χωρίς αυτόν δύσκολα θα γύρναγε το έργο και ο Παναθηναϊκός, δύσκολα θα έβαζε ρότα κορυφής.
ΜΠΟΡΕΙ 8ΑΔΑ ΑΛΛΑ…
Τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμη. Με τη Ρεαλ δεν είναι να παίζει κανείς. Ωστόσο ο Παναθηναϊκός έχει το πάνω χέρι. Κρατάει την τύχη στα χέρια του. Στο κατάμεστο ΟΑΚΑ, δύσκολα καθαρίζει κανείς. Επίσης, Με όποια ομάδα και να διασταυρωθεί ο Παναθηναϊκός εφέτος -πέραν της Φενέρ – σε γεμίζει πλέον μια αισιοδοξία με την εικόνα του πως μπορεί να τη χτυπήσει. Είναι και το σκέλος διαιτησία που συνεπικουρεί σε αυτό. Καμιά σχέση με τις τελευταίες σεζόν που βλέπαμε Σόδομα και Γόμορρα.
ΠΡΑΣΙΝΑ… ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΑ
ΥΓ: Μας ζάλισαν οι «ειδικοί» από την αρχή της σεζόν πως αυτή η ομάδα δεν έχει (έλεγαν) Σέντερ. Και πως ευθύνεται κυρίως ο Πασκουάλ που την έστησε με αυτή τη φιλοσοφία. Πρώτον στο μπάσκετ είναι μακρά η αγωνιστική περίοδος και τα πάντα μπορεί να έρθουν τούμπα. Δεύτερον υπολόγιζαν – σαφώς – χωρίς τον Παπαγιάννη. Και δεύτερον το 6 Χ 6 απέδειξε ότι όταν γίνεται ομαδική δουλειά, υπάρχει ατομική βελτίωση και πίστη, τα πρόωρα συμπεράσματα εύκολα μπορούν να καταρριφθούν .
ΥΓ: Ο Τζεϊμς μπορεί να έκανε ρεκόρ καριέρας κόντρα στη Ρεάλ αλλά δεν ήταν στα χάι του απέναντι στην ομάδα της καρδιάς του. Υποσυνείδητα το παλικάρι δεν τραβάει απέναντι στο φιλαράκι του Νικ Καλάθη. Τι να κάνουμε, αγάπες είναι αυτές.
ΥΓ: Τρομερή…εμφάνιση από τον κόσμο του Παναθηναϊκού. Έκανε την έδρα της Αρμάνι να θυμίζει Λεωφόρο και τον συγχωρεμένο Θανάση Γιαννακόπουλου υπερήφανο που βλέπει από ψηλά ένα σύλλογο μεγάλο στο παρκέ και την εξέδρα.
