Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Όπου διαβάσετε ατάκες περί χρωστούμενων του Παναθηναϊκού στην Ρεάλ, σταματήστε να διαβάζετε. Ο Παναθηναϊκός δεν χρωστάει τίποτα και σε κανέναν, παρά μόνο στον εαυτό του.
Αυτά τα «της χρωστάει» και «εκδίκηση» κλπ κλπ είναι για να βγαίνουν τίτλοι, αλλά οι ίδιοι οι παίκτες ξέρουν πολύ καλά, ότι το μοναδικό χρέος που έχουν είναι να σβήσουν από το όνομα τους, τα όσα δικαίως είχαν γραφτεί –αναλόγως των εμφανίσεων τους- στην αρχή της σεζόν.
Και αυτό με κάθε επιφύλαξη. Η μοίρα έφερε στον Παναθηναϊκό, μία από την πλέον αντιπαθητικές ομάδες στην Ευρώπη. Βέβαια για να τα λέμε όλα, το ότι είναι τόσο καλή τα τελευταία χρόνια και κερδίζει πάντα ματς που όλοι τα θεωρούν χαμένα την κάνουν αντιπαθητική για όλους εμάς τους απέναντι, αλλά στην πραγματικότητα δείχνει το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένη.
Η Ρεάλ δεν είναι η πιο δύσκολη ομάδα που θα μπορούσε να βρει απέναντι του ο Παναθηναϊκός, αλλά σαφώς δεν είναι και η ευκολότερη. Οι πράσινοι καλούνται να αποδείξουν πως το πλεονέκτημα έδρας, που έχασαν δύο σερί χρονιές, μπορεί να σπάσει και από τους ίδιους.
Για να γίνει κάτι τέτοιο, θα χρειαστεί και τύχη αλλά και… μάσκες οξυγόνου. Ο Πιτίνο έχει μειώσει αισθητά το rotation και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα και στον αγώνα με την Μπουντούσνοστ. Καλάθης, Παπαπέτρου, Λάνγκφορντ, Κιλπάτρικ, Παπαγιάννης, Τόμας, Βουγιούκας, Γκιστ και … τέλος. Ο Λεκαβίτσιους είναι πλέον μόνο για ένα δίλεπτο, ο Λοτζέσκι όσο και αν προσπαθεί δεν μπορεί να βοηθήσει, ο Θανάσης δεν υπολογίζεται και απομένει να δούμε αν ο Μήτογλου δεν παίζει λόγω του πρόσφατου τραυματισμού του, ή υπάρχει κάτι άλλο.
Αν σκέφτεστε ότι με 8 παίκτες ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να κερδίσει την Ρεάλ, τότε αρχικά θα πρέπει να θυμηθείτε το πρόσφατο παιχνίδι των δύο ομάδων και στη συνέχεια όλα τα χρόνια του Ζέλικο Ομπράντοβιτς… Το rotation δεν είναι κακό να είναι μικρό. Το κάνει πιο δύσκολο, αλλά πλέον ξέρεις τι μπορείς να πάρεις από κάθε παίκτη.
Ίσως η παρουσία του… σέντερ Γκιστ να μεγαλώσει το ρόστερ στην θέση «4», αλλά το σημαντικό είναι να αντέξει ο Καλάθης… Αυτός ο απίστευτος παίκτης που κάποτε κάποιοι έβρισαν και χλεύαζαν. Αν είναι ποτέ δυνατόν…
Όσον αφορά τον αγώνα τώρα, αυτόν καθ’ αυτόν, η διαφορά στην ποιότητα του Παναθηναϊκού απέναντι στην Μπουντούσνοστ ήταν εμφανής όταν στο παρκέ οι πράσινοι εφάρμοζαν το τρίπτυχο «Σκληρή άμυνα, αμυντικό ριμπάουντ, δημιουργία ή σκορ από το ποστ».
Αυτό ακριβώς οδήγησε στο 47-34 στο 19’, με τους πράσινους να αντιδρούν άμεσα, όταν οι αντίπαλοι τους προηγήθηκαν με 30-32. Είναι ενδεικτικό της παραγωγικότητας των ψηλών του Παναθηναϊκού, ότι από τους 26 πόντους που πέτυχε στο δεύτερο δεκάλεπτο, οι 24 ήταν από τους Γκιστ, Τόμας και Βουγιούκα.
Οι περισσότεροι ήταν πόντοι με προσωπικές προσπάθειες των ψηλών, με τον Γκιστ να έχει μία εμφάνιση που θύμισε πολύ καλές παλιές του εποχές. Το ότι τους πέτυχε όλους παίζοντας σαν σέντερ φανερώνει κάτι που είχε γραφτεί πολλάκις από αυτή την στήλη, πως ο Αμερικανός πλέον βαδίζει στα χνάρια του… Μπατίστ, όντας περισσότερο «πεντάρι» παρά φόργουορντ.
Ουσιαστικά το μοναδικό που μας απασχολούσε στη συνέχεια είναι το πόσα ρεκόρ θα σπάσει ο Καλάθης και αν θα κάνει το πολυπόθητο triple double. Γιατί οι Σέρβοι όσο και αν ανέβασαν την ευστοχία τους από την περιφέρεια δεν είχαν λύσεις στην άμυνα και λόγω των σωστών επιλογών του Παναθηναϊκού όσο και της φυσιολογικής τους χαλαρότητας λόγω του βαθμού αδιαφορίας του αγώνα.
Ας ελπίσουμε όσα ρεκόρ έκανε στο παιχνίδι με την Μπουντούσνοστ να τα… περάσει με την Ρεάλ…
