Τον Γιάννη Αβραμίδη τον έχετε γνωρίσει μέσα από την αρθρογραφία του για τον Παναθηναϊκό σε πολλά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα κατά το παρελθόν. Πολλοί τον θυμούνται από τις εκπομπές του στο Κανάλι 10, ή από τα ραδιοφωνικά του ραντεβού στο Nitro.
Εδώ και αρκετά χρόνια, βασική του ενασχόληση είναι το μπάσκετ, το οποίο υπηρετεί ως προπονητής. Με αρκετές επιτυχίες τόσο σε επίπεδο ακαδημιών, όσο και σε επίπεδα αντρικού με τον Προμηθέα Χαλανδρίου παλαιότερα και τον Αργοναύτη Ραφήνας εσχάτως. Σε όλα αυτά, φαίνεται ότι… χωράει και το να ασχοληθεί με τα κοινά του τόπου, που ζει, τα Βριλήσσια.
Μιλήσαμε μαζί του και όπως θα καταλάβετε και εσείς, το να έχεις όνειρα και όρεξη για δουλειά είναι κάτι που τον συνόδευε από πολύ μικρό και θα είναι και το σήμα κατατεθέν του, σε περίπτωση που εκλεγεί ως δημοτικός σύμβουλος.
Αρχικά, θα θέλαμε να μάθουμε τι είναι αυτό που σε έκανε να πάρεις μία τέτοια απόφαση.
Δεν ήταν μία νέα σκέψη. Στο παρελθόν είχα δεχτεί προτάσεις αλλά θεώρησα ότι δεν ήμουν έτοιμος και δεν θα χα και χρόνο λόγω άλλων πολύ σημαντικών παραγόντων, όπως είναι η οικογένεια. Φέτος, η πρόταση που μου έκανε ο επικεφαλής της Νέας Πνοής, Γιάννης Πισιμίσης ήταν σαν να… κούμπωνε πάνω στις δικές μου φιλοδοξίες. Στους δικούς μου στόχους. Σαν να ήταν η απάντηση στα δεκάδες «γιατί» που μου έχουν διαμορφωθεί όλα αυτά τα χρόνια για τα Βριλήσσια.
Ωραία, μου έδωσες καλή πάσα… Το συνήθιζες και όταν έπαιζες μπάσκετ από όσο ξέρω. Τι είναι αυτό που θα πρέπει να περιμένουμε από εσένα, αν στις 27 Μαϊου είσαι στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο.
Κοίτα δεν είμαι εγώ αυτός που θα χρησιμοποιήσω ξηρούς πολιτικούς λόγους, γεμάτους με «θα». Αυτά ο… Μαυρογιαλούρος. Όπως λέω και στους παίκτες μου στα αποδυτήρια πριν από τους αγώνες, εκεί έξω είναι το γήπεδο, επιλεχθήκατε για να παίξετε, δωστε το 100% γιατί μετά το τέλος του αγώνα, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Αν κάποιος ζει στα Βριλήσσια θα έχει δει ότι οι αθλητικές υποδομές της πόλης είναι σε νηπιακό στάδιο. Σαν να μην έχει ασχοληθεί κανείς για χρόνια, ή όποιος ασχολήθηκε να τις έχει παρατήσει στο έλεος τους. Πιστεύω ότι είναι απαράδεκτο όλοι οι Βριλησσιώτες να χρησιμοποιούν για την άθληση τους, για το τρέξιμο τους, για την διασκέδαση τους, τις αθλητικές εγκαταστάσεις του Χαλανδρίου. Και όχι μόνο αυτό, αλλά όλοι οι υπόλοιποι να το θεωρούν απολύτως φυσιολογικό. Να μην ασχολείται κανείς.
Θες να μου πεις ότι δεν υπήρχε τέτοια πρόβλεψη από άλλους ανθρώπους τόσα χρόνια ή ότι βολεύτηκαν με αυτό;
Υπήρχαν σίγουρα υποσχέσεις. Υποσχέσεις τόσο από αυτούς που ήταν στο Δήμο ως τώρα, όσο και από αυτούς που παράτησαν τον Δήμο πριν χρόνια για να κάνουν τουρ στην Βουλή και επιστρέφουν λέγοντας τα ίδια που έλεγαν και τότε. Ουσιαστικά, δεν έχει ασχοληθεί κανείς. Υπάρχει ένα ανοικτό γήπεδο μπάσκετ, όπου αν δεν υπήρχε η φροντίδα από τα σωματεία θα είχε ερημωθεί. Υπάρχει ένα κλειστό γυμναστήριο που θέλει πάρα πολύ σημαντικές βελτιωτικές κινήσεις. Δεν υπάρχει καμία άλλη κίνηση εδώ και πολλά χρόνια στο να γίνει ένας χώρος άθλησης για όλους του κατοίκους της περιοχής. Και υπάρχουν και ελεύθερα οικόπεδα και ανάγκες από τους ίδιους τους πολίτες. Θα σου πω και κάτι άλλο. Δεν δέχομαι και πες το και εγωιστικό, όλοι οι όμοροι Δήμοι, Μελίσσια, Πεντέλη, Χαλάνδρι, Αγία Παρασκευή να έχουν στο άθλημα που ασχολούμαι κιόλας, στο μπάσκετ, ομάδες στις εθνικές κατηγορίες και τα Βριλήσσια να έχουν δύο ομάδες στις τελευταίες κατηγορίες των Αθηνών. Και μάλιστα, με δεκάδες παίκτες να βγαίνουν από τα σπλάχνα του συλλόγου και να παίζουν δεξιά και αριστερά. Δεν υπήρξε ποτέ η στήριξη από την Δημοτική αρχή στους συλλόγους για να πάμε ένα βήμα πιο πάνω. Και όλα αυτά, ενώ στην πόλη μας, δραστηροποιούνται σοβαροί και επιτυχημένοι αθλητές, όπως ο Νίκος Μπουντούρης. Όταν βλέπεις λοιπόν οι ακαδημίες των συλλόγων να πηγαίνουν καλά, αλλά όταν φτάνουμε σε επίπεδο αντρικού, οι σύλλογοι από μόνοι τους να μην μπορούν, πρέπει να δώσεις μία βοήθεια. Να τους δείξεις ότι είσαι δίπλα τους, για να σου διαφημίσουν και την πόλη σε εθνικό επίπεδο. Εδώ ακόμα και στο χάντμπολ, που τα Βριλήσσια είναι ένα ιστορικό σωματείο με μεγάλες επιτυχίες, έχουν αφήσει την ομάδα μόνη της να παλεύει στην Α2, ή ακόμα και το τμήμα βόλεϊ γυναικών να παλεύει χάρις στις προσπάθειες της εφόρου του και λίγων ακόμα ανθρώπων να προσπαθεί να μην υποβιβαστεί στα τοπικά.
Πως μπορεί όμως να βοηθήσει ο Δήμος σε αυτό;
Με πολλούς τρόπους και μην μένουμε μόνο στο μπάσκετ. Υπάρχουν αθλήματα που δεν έχουμε καν τμήματα στα Βριλήσσια. Με ένα κολυμβητήριο, με αθλητικές κατασκηνώσεις, με προγράμματα κοινωνικού αθλητισμού, μπορείς να φέρεις τα παιδιά κοντά στον κόσμο των σπορ. Το να στηρίξεις μία ομάδα δεν είναι μόνο οικονομικό θέμα. Αλλά ακόμα και εκεί να το πάμε, όταν αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου και αξιοποιείς τις υποδομές σου φροντίζοντας για να είναι καλοδιατηρημένες και οι προπονήσεις να γίνονται με όλα τα προαπαιτούμενα, βάζεις ένα λιθαράκι στην ανάπτυξη. Ο Δήμος από μόνος του δεν μπορεί να επιβάλλει την πρόοδο στον αθλητισμό. Αλλά μπορεί να έχει αρμονική συνεργασία με τους αθλητικούς συλλόγους της πόλης, ώστε να μπορούν αυτοί απέρισπαστα να κάνουν το έργο τους και να κερδίζουν και οι δύο πλευρές. Κανένας Δήμος και πουθενά, δεν βγήκε χαμένος αν μία ομάδα της περιοχής του έφτασε σε επιτυχίες…
Όλα αυτά όμως θέλουν και πολύ δουλειά… Είσαι έτοιμος για το νέο αγώνα σου;
Αυτός ήταν και ο λόγος που τα βρήκαμε κατευθείαν με τον Γιάννη Πισιμίση και τη Νέα Πνοή. Ο ίδιος είναι συνώνυμο του εργατικού ανθρώπου. Το αυτό ισχύει και για μένα και το ξέρουν όλοι όσοι με γνωρίζουν. Ο Γιάννης δεν είναι ένας άνθρωπος που θα επαναπαυτεί στις δάφνες του Δημάρχου, ούτε θα χρησιμοποιήσει το αξίωμα του ως… προκριματικό στάδιο για κάτι άλλο. Αυτά τα έκαναν άλλοι, που πιστεύουν ότι μπορούν να ξεγελάσουν πάλι τον κόσμο. Είμαι έτοιμος λοιπόν για τον αγώνα μου, γιατί πολύ απλά είμαι στην ομάδα ενός ανθρώπου που έχει κοινά χαρακτηριστικά με μένα ως προπονητής και δεν προσπαθεί προσωποκεντρικά να τα λύσει όλα. Όπως λέω και στους παίκτες μου, καμία ομάδα δεν έχει ανάγκη από ήρωες. Οι ήρωες… μας τελείωσαν το 1821. Κάθε ομάδα έχει ανάγκη από συνεργασίες και δουλεία. Και η ομάδα που έχει φτιάξει ο Γιάννης Πισιμίσης έχει ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά.
Σωστό… Καλή επιτυχία λοιπόν και μακάρι τα όνειρα σου, ή μάλλον τα όνειρα σας, να γίνουν πραγματικότητα
Σε ευχαριστώ πολύ. Είμαστε έτοιμοι για μία… Νέα Πνοή στα Βριλήσσια!
