Το νέο μεταγραφικό απόκτημα του Ολυμπιακού, Ρούμπεν Σεμέδο, παραχώρησε συνέντευξη στην πορτογαλική τηλεόραση και στην εκπομπή «No Voce na TV», μιλώντας για τις περιπέτειες που είχε με τη δικαιοσύνη και όσα έζησε στις φυλακές.
«Άφησα τον εαυτό μου να παρασυρθεί από πράγματα που δεν έπρεπε, ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Νόμιζα ότι μπορώ να κάνω τα πάντα και ότι δεν υπήρχε πρόβλημα. Το πρώτο επεισόδιο είχε γίνει πριν από πολύ καιρό. Σε μια εβδομάδα μπορεί να έβγαινα έξω, 4-5 φορές. Μία φορά λοιπόν, βρέθηκα σε μία ντίσκο. Την πρώτη φορά διαφώνησα με έναν για την ηλικία μου. Τον απείλησα και καθώς δεν με άφησε να μπω, με χτύπησε. Τον απείλησα και με κατήγγειλε αλλά καθώς δεν είχε αποδείξεις. Το δεύτερο περιστατικό έγινε επίσης σε ντίσκο. Την τρίτη ήταν το πιο σοβαρό.
Είχα μερικούς φίλους στη Βαλένθια, τους γνώρισα εκεί. Πολλές φορές έρχονταν στην Πορτογαλία, έμεναν στο σπίτι μου ή έπαιρναν τα αυτοκίνητά μου. Άλλη φορά είχαν ζητήσει χρήματα και τους δάνεισα χωρίς πρόβλημα. Ήταν Οκτώβριος τότε, 3-4 μήνες μετά κρύβονταν. Κάποια στιγμή συνάντησα έναν από αυτούς και του είπα ότι με εξαπατά. Το ανακάλυψα από κοινούς γνωστούς. Του είπα ότι ή θα με πληρώσει ή θα καλέσω την αστυνομία και θα τον καταγγείλω.
Λίγες μέρες αργότερα τον συνάντησα, ήρθε στο σπίτι μου για να προσπαθήσει να μιλήσει. Τον έβγαλα έξω, είχαμε μια έντονη συζήτηση. Επειδή τον απείλησα, πήγε στην αστυνομία και σκαρφίστηκε μια ιστορία με βάση ότι εγώ είμαι ο… κακός. Αργότερα η αστυνομία ήρθε στο σπίτι μου, με συνέλαβε και συνέβησαν μια σειρά συμπτώσεων που δεν με βοήθησαν καθόλου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που με συνέλαβαν. Έμενα στο κελί με άλλους δύο. Ο ένας είχε αυτοκτονικές τάσεις. Είναι ενοχλητικό να σκέφτεσαι ότι ένας άνθρωπος που είναι δίπλα σου, ότι με το οποιοδήποτε υλικό που έχει στην κατοχή του, θα επιχειρήσει να αυτοκτονήσει. Τα πρώτα 2-3 βράδια δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Πίστευα ότι θα προσπαθούσε να αυτοκτονήσει ή ακόμα και ότι θα προσπαθούσε να με σκοτώσει».
Αρκετά «δυνατή» ήταν η περιγραφή της επίσκεψης της μητέρας του στη φυλακή: «Ήταν η πιο ψυχρή στιγμή που μπορούσε να υπάρξει στον κόσμο, να είσαι μπροστά σε έναν άνθρωπο και να μην μπορείς να τον αγγίξεις. Την πρώτη μέρα ούτε που καταφέραμε να μιλήσουμε. Μόνο κοιταζόμασταν».
“Κρατούσα ακόμα και ημερολόγιο. Είχα ξεκινήσει να γράφω τον τρίτο μήνα. Ένιωθα ότι εκεί θα μπορούσα να απελευθερωθώ. Ένιωθα χαμένος. Υπήρχαν φορές που σκεφτόμουν πολύ”. Ο Σεμέδο περνούσε χρόνο στις φυλακές του Πικασέντ παίζοντας μπάλα, χορεύοντας και κάνοντας γυμναστική για να περνάει πιο γρήγορα ο χρόνος. “Στο τέλος του πέμπτου μήνα άλλαξα δικηγόρο και μετά από μερικές εβδομάδες βγήκα. Είναι απίστευτο συναίσθημα. Μία από τις πιο χαρούμενες μέρες της ζωής μου ήταν όταν βγήκα. Χρησιμοποιούσα ξανά ρολόι, χωρίς να είναι Casio, το οποίο είχα στη φυλακή. Έκανα μπάνιο σε κανονική μπανιέρα.
Ό,τι πέρασα με έκανε καλύτερο άνθρωπο και καλύτερο παίκτη. Αυτό ποτέ δεν με άλλαξε ως πατέρα. Τα παιδιά και η γυναίκα μου είναι τα στηρίγματά μου. Κάθε μέρα κοιτούσα τη φωτογραφία των παιδιών μου και υποσχέθηκα ότι δεν θα είμαι ποτέ ξανά απών».
