Με μία μικρή δόση υπερβολής, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Αγγελική Κούρκουλου έχει γράψει ιστορία στην αθλητική δημοσιογραφία, καθώς έγινε η πρώτη γυναίκα που μεταδίδει ζωντανά ποδοσφαιρικό αγώνα στην Ελλάδα.
Μπορεί να ακούγεται, αλλά είναι μόλις 23 ετών και κατάφερε να κάνει ένα αρκετά μεγάλο βήμα στο «χώρο» περιγράφοντας στο Open το Μιραντές – Βιγιαρεάλ για το «Copa del Rey». Ίσως ακούγεται απλό αλλά είναι η πρώτη που το κάνει πράξη.
Δεν ξεκίνησε κάτι απλά ως γυναίκα αλλά θύμισε -σε μερικούς- και απέδειξε -σε άλλους- ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο για άντρες, είτε είσαι θεατής, δημοσιογράφος ή διαιτητής.
Η Αγγελική Κούρκουλου εμφανώς χαρούμενη αλλά και με συγκρατημένα συναισθήματα μίλησε στον Δημήτρη Μαρίντσιο για το sportsroom.gr για αυτήν την εμπειρία και το γεγονός ότι πίστεψαν στην ίδια και την δουλειά της.
Ακόμα, σχολίασε πώς αντιμετωπίζει το ανδρικό φύλο τις γυναίκες στον αθλητισμό αλλά και για το παρεξηγίσιμο επάγγελμα του δημοσιογράφου.
Αγγελική, πότε μπήκε το «μικρόβιο» της αθλητικής δημοσιογραφίας στη ζωή σου και πώς αντέδρασαν οικογένεια και φίλοι;
«Νομίζω πως ξεκίνησε στις αρχές του Γυμνασίου, όταν σχεδόν τυχαία, μπήκα στη διαδικασία να παρακολουθήσω έναν ολόκληρο, διεθνή, αγώνα ποδοσφαίρου, κάτι που μέχρι τότε απεχθανόμουν. Από εκείνο το σημείο και μετά, άρχισα σταδιακά να βλέπω κι άλλους αγώνες και χωρίς να το καταλάβω με παρέσυρε η μαγεία που έχει ο αθλητισμός και κυρίως όταν αρχίζεις να μαθαίνεις τις ιστορίες που κρύβει κάθε ομάδα, κάθε παίκτης, κάθε αγώνας και μιλάω φυσικά για οποιοδήποτε άθλημα.
Οι φίλοι μου είχαν καταλάβει ότι ο αθλητισμός είναι η μεγάλη μου αδυναμία, το έβλεπαν κιόλας, όπως και η οικογένειά μου. Απλώς θεωρώ, επειδή ήμουν αρκετά καλή μαθήτρια, δεν πίστευαν ότι όταν θα συγκέντρωνα περισσότερα μόρια στις πανελλήνιες, όπως παραδείγματος χάρη για να περάσω στη Νομική, ότι θα εξακολουθούσα να θέλω να σπουδάσω σε σχολή δημοσιογραφίας. Τελικά, όμως, τους διέψευσα και ακολούθησα αυτό που ήθελα, όσο ρίσκο και αν ήταν, και στήριξαν την επιλογή μου».
Πώς νιώθεις που έγινες η πρώτη γυναίκα sportcaster στην Ελλάδα;
«Ακόμη και τώρα που με ρωτάνε η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω πώς να απαντήσω, γιατί καλά-καλά δεν το έχω συνειδητοποιήσει εγώ ακόμα. Σίγουρα ήταν μια συναρπαστική εμπειρία, κάτι που ήθελα πολύ και νομίζω δεν τολμούσα να παραδεχτώ ούτε καν στον εαυτό μου» ανέφερε ενθουσιασμένη.
«Είμαι πολύ χαρούμενη που υπήρξαν άτομα που πίστεψαν σε εμένα από την πρώτη στιγμή και με παρότρυναν στο να πηγαίνω κάθε φορά ένα βήμα παρακάτω χωρίς να φοβάμαι. Είναι πολύ σημαντικό να συνεργάζεσαι με άτομα που σε εκτιμούν και σε στηρίζουν με κάθε τρόπο και οι συνάδελφοι μου στο OPEN, κάνουν ακριβώς αυτό και τους ευχαριστώ».
Τι σκέφτηκες όταν σου είπαν από το κανάλι ότι θα κάνεις περιγραφή ζωντανού αγώνα;
«Για αρκετή ώρα πίστευα ότι μου κάνουν πλάκα. Ειλικρινά, δεν μπορούσα καν να φανταστώ πώς θα ήταν αυτή η εμπειρία. Όχι επειδή είμαι γυναίκα και πίστευα ότι δεν θα μπορούσε κάποια γυναίκα να κάνει περιγραφή, απλώς επειδή εγώ είμαι ακόμα αρκετά νέα στον χώρο και ήταν κάτι πολύ πρωτόγνωρο για μένα, κάτι καινούριο το οποίο δεν είχα ξαναδοκιμάσει ποτέ. Πολύ… αγχωμένη και παράλληλα ενθουσιασμένη για την καινούρια αυτή εμπειρία, που ήταν τελικά ακόμα καλύτερη από όσο περίμενα».
Πιστεύεις ότι έτσι δίνεις το παράδειγμα και σε άλλες γυναίκες να σπάσουν το στερεότυπο ότι το ποδόσφαιρο είναι «ανδρική υπόθεση»;
«Πιστεύω, ή τουλάχιστον θέλω να πιστεύω, ότι το 2020 οι γυναίκες δεν έχουν ανάγκη εμένα για να καταλάβουν ότι δεν υπάρχουν ανδρικές και γυναικείες υποθέσεις. Για εμένα ήταν απλώς ένα κομμάτι της δουλειάς μου, την οποία επέλεξα και αγαπώ. Αν μέσα από την δική μου εμπειρία μπόρεσαν και άλλες γυναίκες να νιώσουν έτοιμες για κάτι που δεν είχαν ξαναδοκιμάσει στο παρελθόν είτε σε αυτόν τον χώρο, είτε σε οποιονδήποτε άλλο είναι μεγάλη μου χαρά».
Έχουν οι γυναίκες καλή αντιμετώπιση στον αθλητισμό από τους άνδρες – είτε αυτές είναι δημοσιογράφοι, διαιτητές ή απλά φίλαθλοι;
«Αυτό εξαρτάται φυσικά από τον κάθε άνθρωπο. Ναι, υπάρχουν ακόμη πολλοί φίλαθλοι ή δημοσιογράφοι που θεωρούν πως οι γυναίκες δεν κάνουν για αυτές τις θέσεις, πως δεν θα μπορέσουν ποτέ να συγκριθούν με την αντίστοιχη «ποιότητα» που μπορεί να προσφέρει ένας άνδρας στον χώρο του αθλητισμού ή πως επειδή είσαι γυναίκα τυγχάνεις διαφορετικής μεταχείρισης. Από την άλλη, όμως, δεν μπορώ να πω πως όλοι είναι έτσι».
Ευτυχώς, τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο και οι περισσότεροι θέλω να πιστεύω κρίνουν με βάση αυτό που βλέπουν ως αποτέλεσμα. Σε όσους πάλι συνεχίζουν να προσβάλλουν ή να υποτιμούν τις γυναίκες μόνο βάσει του φύλου, προτιμώ να απαντώ απλώς με τη δουλειά μου».
Είσαι μία νέα δημοσιογράφος που έχει καταφέρει ήδη αρκετά δεδομένου του νεαρού της ηλικίας. Τι συμβουλές έχεις να δώσεις σε εν δυνάμει δημοσιογράφους που θέλουν να φτάσουν σε αυτό το επίπεδο και υψηλότερα;
«Δεν θεωρώ ότι είμαι σε θέση να δώσω συμβουλές, δεδομένου ότι και εγώ ακόμη προσπαθώ να βρω τα πατήματά μου και κάνω τα πρώτα μου βήματα στον χώρο. Ωστόσο, το βέβαιο είναι ότι, όπως και σε όλα τα επαγγέλματα ή σε κάθε στόχο που θέλουμε να πετύχουμε, χρειάζεται πολλή δουλειά και να έχεις εξαρχής στο μυαλό σου τις συνθήκες που επικρατούν.
Το ωράριο στο συγκεκριμένο επάγγελμα είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, καθώς δεν είναι ποτέ σταθερό ή το γεγονός πως ειδικά στην αθλητική δημοσιογραφία οι Κυριακές δεν είναι ποτέ ελεύθερες λόγω αγωνιστικών. Αν, όμως, είναι πραγματικά αυτό που θέλεις να ακολουθήσεις, δεν θα πρέπει να είναι κάτι που θα σε εμποδίσει, γιατί θα σου προσφέρει πίσω πολύ περισσότερα».
Είναι παρεξηγήσιμος ο χώρος της δημοσιογραφίας;
«Παρεξηγήσιμος υπό την έννοια ότι πολλοί θεωρούν ότι οι δημοσιογράφοι είναι «ύπουλοι» ή τα λεγόμενα «λαμόγια», μπορεί. Ίσως επειδή αρκετοί έχουν τη δυνατότητα να ασκήσουν μεγάλη επιρροή και πολύ εύκολα να παραπληροφορήσουν ή να προπαγανδίσουν. Δεν θα έλεγα ότι αυτό είναι παράλογο, απλώς ο κόσμος έχει μια τάση να γενικεύει εύκολα και να δίνει χαρακτηρισμούς συνολικά σε επαγγέλματα, χωρίς να αντιπροσωπεύουν οι χαρακτηρισμοί αυτοί τον καθένα ξεχωριστά.
Στον δικό μας τουλάχιστον κλάδο (σ.σ. της αθλητικής δημοσιογραφίας) θεωρώ ότι υπάρχουν και πολύ αξιόλογα άτομα, χωρίς αυτό να αποκλείει την πιθανότητα να υπάρχουν και αντίθετες περιπτώσεις».
Σου αρέσει η τηλεόραση; Τι δυσκολίες έχει η δουλειά σε ένα κανάλι αλλά και ποιες είναι οι στιγμές που σε κάνουν να το απολαμβάνεις;
«Η τηλεόραση δεν ήταν ποτέ στο μυαλό μου πριν ξεκινήσω πρακτική. Πολύς κόσμος πιστεύει πως τηλεόραση είναι το «γυαλί». Δεν είναι έτσι. Η δουλειά της τηλεόρασης είναι κυρίως πίσω από τις κάμερες για να βγει το αποτέλεσμα μπροστά. Ως δουλειά, έχει πολύ άγχος γιατί πάντα πρέπει να γίνονται όλα πολύ γρήγορα, πρέπει να παραμένεις ψύχραιμος σε έκτακτες καταστάσεις ή καταστάσεις που δεν έχεις προβλέψει και πρέπει να μπορείς να συνεργαστείς καλά με πολλά άτομα ταυτόχρονα.
Οι στιγμές που το απολαμβάνεις είναι όταν μετά από πάρα πολλές ώρες δουλειάς και προσπάθειας βλέπεις ακριβώς το αποτέλεσμα που ήθελες και είχες στο μυαλό σου. Η τηλεόραση σου δίνει τεράστιες δυνατότητες να γίνεις δημιουργικός και αυτές οι στιγμές δημιουργικότητας είναι μαγικές».
Ποιοι είναι οι προσωπικοί στόχοι που θέλεις να εκπληρώσεις στη δημοσιογραφία;
«Έχω σίγουρα ακόμη πάρα πολλά να μάθω. Δεν θα έλεγα ότι σε τόσο μικρή ηλικία και με τόσο μικρή εμπειρία στον χώρο θα μπορούσα να πω πως είμαι ήδη δημοσιογράφος, με όλη τη σημασία της λέξης. Επομένως, βασικός στόχος είναι να μπορέσω να γίνω όσο το δυνατόν καλύτερη σε αυτό που κάνω και να συνεχίσω να το κάνω με την ίδια αγάπη και τον ίδιο ενθουσιασμό».
