Ο Σεσκ Φάμπρεγκας έδωσε μία εκτενής συνέντευξη στον Άντριου Μάνγκαν και στο podcast του Arseblog. Όπως καταλαβαίνεις κανείς από το όνομα, το μεγαλύτερο μέρος αφορούσε την καριέρα του στους “κανονιέρηδες”. Αλλά αξίζει κάποιος να την ακούσει για να μάθει πως ένας 16χρονος κατάφερε να ενταχθεί σε μία ομάδα σαν αυτή του Αρσέν Βενγκέρ και με τους τότε παίκτες, όπως οι Τιερί Ανρί, Πάτρικ Βιεϊρά και Σολ Κάμπελ.
Ήταν μια συζήτηση που εστίασε όχι στα χρόνια των τίτλων αλλά στα δύσκολα, όταν έτυχε ο Ισπανός να είναι και αρχηγός μόλις στα 21 του χρόνια, χωρίς να έρχονται τα τρόπαια των προηγούμενων ετών. Όπως και εγώ, πολλοί τον κατέκριναν για την επιλογή του να φύγει για να επιστρέψει στην Μπαρτσελόνα και, ακόμα περισσότερο, στην επιστροφή του στο Νησί αλλά όχι για την Άρσεναλ.
Η άποψη μου για τον Σεσκ άλλαξε ριζικά αφού ανέλυσε τους λόγους που τον έκαναν να φύγει, κάτι που δεν ήθελε να κάνει με τίποτα. Όπως ανέφερε, ο σύλλογος ήταν φτιαγμένος για τον ίδιο και δεν σκεφτόταν καθόλου να αποχωρήσει από τα 24 του. Υπήρχε η ιδέα ότι κάποια στιγμή, ίσως γινόταν αυτό αλλά ήταν κάτι πολύ δύσκολο για εκείνον.
Όταν ένας άνθρωπος το λέει και το λέει συνέχεια, δεν μπορείς παρά να τον πιστέψεις. Και δεν υπάρχει λόγος να πει ψέμματα σε ένα podcast που δεν θα ακουστεί από τόσο μεγάλη μερίδα κόσμου. Ούτε επειδή πρόκειται για μία συνέντευξη σε οπαδικό μέσο.
Μόνο και μόνο η φράση «Ειδικά, στα τελευταία δύο ή τρία χρόνια, ένιωθα πως ο Ρόμπιν (Φαν Πέρσι) και ο Σαμίρ (Νασρί) ήταν οι μόνοι παίκτες στο επίπεδο μου, νοητικά και τεχνικά» σε κάνει να πεις πως δεν έχει λόγο, ούτε να γίνει κακός, ούτε να υπερασπιστεί τον εαυτό του, ενώ έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε. Ο μόνος λόγος είναι ότι θέλει να μεταφέρει ότι πέρασε στο κλαμπ και πόσο δύσκολο ήταν για τον ίδιο.
«Μερικές φορές, συνήθιζα να επιστρέφω σπίτι αφότου είχαμε χάσει και να κλαίω, να υποφέρω, να περνάω βράδια χωρίς να κοιμάμαι υποφέροντας», μια πρόταση που κρύβει πολλά συναισθήματα και αποδεικνύει ότι αυτός ο άνθρωπος είναι αληθινός.
Όλη η ιστορία που αναφέρει είναι πολύ συγκινητική. Όταν φτάνει στο κομμάτι της επιστροφής του στην Αγγλία και την μετακόμιση στους “Μπλε”, αποκάλυψε πως είχε βάλει ρήτρα στο συμβόλαιο του με τους Καταλανούς, όταν φύγει, η Άρσεναλ να έχει τον πρώτο λόγο για να τον αποκτήσει. Συγκεκριμένα, η πρώτη εβδομάδα θα είναι όλη δική της. Δηλαδή, ο ίδιος δεν θα έχει δικαίωμα να επικοινωνήσει με άλλο σύλλογο.
Τι συνέβη όμως; Επικοινώνησε με την Άρσεναλ, εκείνοι δεν απάντησαν και τον άφησαν στο περίμενε. Σε όλους τους γνωστούς του, έλεγε ότι θα επιστρέψει. Το ήθελε. Αλλά δεν έχει καμία ευθύνη για το «παιχνίδι» που του έπαιξαν. Να μην του απαντήσουν καν αρνητικά. Να γνωρίζει τι θα κάνει και να εξετάσει τις άλλες επιλογές του. Για να πει κάτι τόσο σοβαρό και να ρίξει ευθέως ευθύνη στον Αλσατό τεχνικό και τους υπόλοιπους, σημαίνει ότι ισχύει. Και για να φτάσει να το λέει τώρα, σημαίνει πως τον πονάει.
Δεν φοβήθηκε να μιλήσει και για τον ίδιο τον Βενγκέρ και να πει πως τον γνώρισε και έζησε. Είναι από τους λίγους ποδοσφαιριστές που δεν είχαν μόνο καλά λόγια να πουν. Προσωπικά, δεν μου έρχεται άλλος στο μυαλό. Είπε πως δεν είναι όπως τον φαντάζονται όλοι, δεν είχε τον λόγο στην ομάδα που πίστευαν πολλοί.
Για να κλείσει και κάπου το κείμενο, η αναφορά στον Τσάβι Αλόνσο και πως έκανε ότι μπορούσε για να τον κάνει να φορέσει τη φανέλα με το κανόνι, καθώς ο ίδιος ήθελε διακαώς να μετακομίσει, σε κάνει να δεις τον άνθρωπο αυτό με άλλο μάτι και να αλλάξεις τελείως τη γνώμη σου για εκείνον.
Ήμουν μέσα σε αυτούς που ονομάτιζαν τον Φάμπρεγκας «φίδι» αλλά δεν μπορείς παρά να αλλάξεις γνώμη και να τον αγαπήσεις, για όσα είπε στο podcast. Σαν ποδοσφαιρόφιλος και λάτρης του αγγλικού ποδοσφαίρου, είναι κάτι παραπάνω από μία ώρα που αξίζει να τη χαραμίσεις, ειδικότερα τώρα που δεν υπάρχει αγωνιστική δράση και να ακούσεις την ιστορία ενός παίκτη που άφησε το στίγμα του και συνεχίζει να το αφήνει στο άθλημα.
