Ο Έντι Χάου έδειξε από τα πρώτα του δείγματα στη προπονητική ότι είναι κάτι το ξεχωριστό. Αυτό φυσικά το κάνει στην αγαπημένη του Μπόρνμουθ, εκεί που μεγάλωσε ποδοσφαιρικά, πέρασε σχεδόν όλη του την καριέρα και, πλέον, μεγαλώνει προπονητικά. Το κείμενο, όμως, θα αφιερωθεί στο τι μπορεί να προσφέρει στο ποδόσφαιρο ο Άγγλος και όχι τη σχέση του με τα “Κεράσια”.
Λίγο πολύ η ιστορία του είναι απλή. Ξεκίνησε από τις ακαδημίες του συλλόγου της νοτιοδυτικής πλευράς του Νησιού, αγωνίστηκε σε συνολικά 270 εμφανίσεις σε δύο θητείες στην πρώτη ομάδα και ήταν εκεί που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του. Μόλις σταμάτησε την άμεση ενασχόληση του από το άθλημα, ξεκίνησε ως τεχνικός. Φυσικά, στην ομάδα που αγαπούσε.
Όταν ανέλαβε, το κλαμπ ήταν φαβορί για τον υποβιβασμό και σώθηκε. Στην επόμενη σεζόν, ήρθε η άνοδος. Έφυγε για ένα χρόνο, πηγαίνοντας στη Μπέρνλι, και επέστρεψε κατευθείαν. Οδήγησε σε δύο ακόμα ανόδους σε τρεις σεζόν και η Μπόρνμουθ πάτησε το «πόδι» της για πρώτη φορά στη Premier League, το 2015.
Από τότε, παρ’ ότι έχει από τα μικρότερα μπάτζετ, δεν έχει εγκαταλείψει την πρώτη κατηγορία και γλυτώνει τον υποβιβασμό σχετικά νωρίς. Φέτος, αυτό φαίνεται πως θα τελειώσει, μιας και βρίσκεται στη 18η θέση με 27 βαθμούς. Έχει δύο ομάδες από πάνω της με ίσους βαθμούς αλλά δεν δείχνει ικανή να το κάνει. Σε αυτό ευθύνεται η διοίκηση που έβλεπε το έργο να πιάνει τα προηγούμενα χρόνια και κάποτε θα έφτανε στο τέλος του.
Εκεί έρχεται ο κορωνοϊός καθώς ούτε το σύμπαν θέλει να δει τον 42χρονο κόουτς να μην βρίσκεται στη κορυφαία κατηγορία. Κάθε φορά που ομάδα του Big-6 απέλυε τον δικό της τεχνικό, ο Χάου ήταν πάντα στους υποψήφιους και έφτασε κοντά σε Τσέλσι και Άρσεναλ. Δεν θα μάθουμε ποτέ εάν όλο αυτό ήταν απλά φημολογία ή αν υπήρξε πρόταση και ο ίδιος δεν ήθελε να εγκαταλείψει την «πατρίδα» του.
Δεν είναι όμως ένας άνθρωπος που καταφέρνει να την κρατήσει με μικρό μπάτζετ στη Premier. Και η Μπέρνλι το καταφέρνει. Σημασία έχει το ποδόσφαιρο που παίζει. Είναι ελκυστικό και έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα σύνολο που δεν διακρίνεται για την ποιότητα του αλλά καταφέρνει να φαίνεται ωραίο στο «μάτι».
Κάποιες φορές, έχει πέσει στη «παγίδα» της απόκτησης παικτών που εμπεριείχαν αρκετό ρίσκο όπως είναι ο Σολάνκε και, με βεβαιότητα, μπορούμε να πούμε ότι δεν βγήκε. Όμως ποιος δεν το κάνει σε τέτοιες ομάδες και όταν έρχονται κάποια έξτρα κέρδη;
Έχει καταφέρει να κάνει μια ομάδα που πάλευε στις χαμηλότερες κατηγορίες να αγωνίζεται συνεχόμενα στο δυσκολότερο πρωτάθλημα της Ευρώπης και να είναι από τις πιο ελκυστικές. Χωρίς την βοήθεια κάποιας αλλαγής προέδρου, όπως πάει να γίνει τώρα στη Νιουκάστλ. Το καταφέρνει μόνος του, χωρίς πολλές αλλαγές στο υλικό του. Και έχοντας πάρει κάποιες τεράστιες νίκες κόντρα στο Big-6, όπως το 4-0 με την Τσέλσι τη σεζόν 18-19 και το 3-0 επί της ίδιας ομάδας στο Stamford Bridge την επόμενη χρονιά.
Αυτό μπορεί και να ονομαστεί «love story». Ένα παιδί της πόλης που έγινε ποδοσφαιριστής εκεί, ανέλαβε προπονητής μόλις τελείωσε την καριέρα του και έχει κάνει τον σύλλογο να ανέβει πολλά επίπεδα. Θα μας απασχολήσει αρκετά στο μέλλον και κάποια στιγμή θα αναγκαστεί να μετακομίσει, εάν θέλει να γράψει ιστορία στο άθλημα.
