O Ματιέ Βαλμπουενά ανυπομονεί να επιστρέψει στα γήπεδα το συντομότερο δυνατό, ενώ μίλησε για τους τρόπους που προπονείται εν μέσω καραντίνας.
Ο 35χρονος μέσος του Ολυμπιακού παραχώρησε συνέντευξή στο «footballogue.fr» και ανέφερε ότι ήδη σκέφτεται την επόμενη μέρα της καριέρας του, που θα ήθελε να τον βρει και πάλι στο ποδόσφαιρο.
Αναλυτικά:
– Πού βρίσκεσαι τώρα;
«Είμαι στην Αθήνα σε καραντίνα, όπως πολύς κόσμος».
– Είσαι μόνος σου;
«Όχι, την περνάω οικογενειακά. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι μαζί με την κόρη μου, την αδερφή μου και τον γαμπρό μου».
– Τα περνάς καλά;
«Ναι πολύ καλά. Όταν έχεις την οικογένεια σου δεν χρειάζεσαι κάτι άλλο. Όταν βιώνεις μία τόσο δύσκολη κατάσταση, όσο αυτή σήμερα, είναι ακόμα πιο σημαντικό να έχεις την οικογένεια στο πλευρό σου».
– Πώς εξελίσσεται η καραντίνα στην Ελλάδα;
«Η κυβέρνηση πήρε μέτρα λίγο πιο νωρίς εδώ. Είχε κλείσει από νωρίς τα σχολεία. Κατευθύνθηκε από νωρίς στην ολική απαγόρευση κυκλοφορίας. Αυτός είναι ο λόγος που δεν επηρεάστηκε πολύ».
– Στη γειτονιά που μένεις, κάνεις καμιά βόλτα, κάνεις τα ψώνια, συμμετέχεις σε τίποτα άλλο;
«Όχι, όχι, όχι. Δεν βγαίνω, δεν πάω για ψώνια. Κυρίως η αδερφή μου και ο γαμπρός μου ασχολούνται με αυτά. Εγώ κυρίως κάνω την… νταντά, κρατάω τα παιδιά, δεν με ενοχλεί καθόλου. Εδώ έχουμε την τύχη να έχουμε ένα καταπληκτικό κλίμα, έχει καλό καιρό σχεδόν όλες τις ημέρες. Εκμεταλλευόμαστε την πισίνα, έχουμε την πλαζ στα 2 μέτρα, καμιά φορά μου αρέσει να κάνω έναν μικρό περίπατο στην παραλία».
– Με τι άλλο ασχολείσαι;
«Το να ασχολείσαι με τα παιδιά, είναι σαν δουλειά. Οι μέρες περνάνε αρκετά γρήγορα. Σε αυτή την στιγμή, όπως όλος ο κόσμος, βλέπω κυρίως σειρές, τηλεόραση, ταινίες».
– Τι παρακολουθείς;
«Όπως όλοι τον νέο κύκλο του Casa De Papel που μόλις κυκλοφόρησε. Τον τελείωσα μέσα σε μία εβδομάδα. Μου αρέσουν πολύ επίσης οι σειρές με εμπόριο ναρκωτικών με τον El Chapo για παράδειγμα. Μου αρέσει να βλέπω ταινίες περιπέτειας ή δράσης επίσης».
– Παθιάζεσαι καθόλου αυτή την περίοδο με το ποδόσφαιρο, βλέποντας για παράδειγμα παλιά παιχνίδια;
«Δεν κρύβω ότι το ποδόσφαιρο μου λείπει απίστευτα. Είμαι παθιασμένος, είμαι κολλημένος με το ποδόσφαιρο, μου λείπει τρελά, όπως πιστεύω πως λείπει σε όλο τον κόσμο. Κάθε φορά που πέφτει στην αντίληψη μου κάτι, παρακολουθώ ποδόσφαιρο όλη την ώρα, κυρίως στο κινητό μου, αυτό που είπες, παλιά ματς. Βλέπω ευχαρίστως ματς στα οποία έπαιξα ή στιγμιότυπα από τις ομάδες στις οποίες αγωνίστηκα».
– Ένα παράδειγμα;
«Έβλεπα παιχνίδια που έκανε με την Μαρσέιγ στο Champions League. Το ποδόσφαιρο μου λείπει απίστευτα, όμως έτσι αναμοχλεύω στην μνήμη μου τις στιγμές που έζησα. Κάπως έτσι λέω στον εαυτό μου πόσο μου λείπει αυτή η μυρωδιά των αποδυτηρίων».
– Ποιος είναι ο αμυντικός που σε ζόρισε πιο πολύ;
«Έχω πέσει σε μερικούς πολύ μεγάλους αμυντικούς. Θυμάμαι στην Εθνική με τον Ραφαέλ Βαράν. Ήταν ήδη πολύ δυνατός. Ήταν πολύ γρήγορος, ο οποίος είχε πολύ άμεσες αντιδράσεις. Ήταν πολύ δύσκολο να τον περάσεις. Ο Αθπιλικουέτα ήταν πολύ σκληρός επίσης για να τον περάσεις. Με ζόρισε πολύ, μου έκανε την ζωή δύσκολη, ειδικά στις προπονήσεις, όταν αγωνιζόμασταν μαζί στην Μαρσέιγ».
– Πώς διατηρείσαι σε καλή φυσική κατάσταση; Έχεις ένα έτοιμο πρόγραμμα από την ομάδα ή το κάνεις ατομικά;
«Υπάρχουν τα προγράμματα που σου δίνει η ομάδα, αλλά και τα επιπλέον ατομικά. Ζούμε μία κατάσταση που είναι αρκετά σκοτεινή, αρκετά δραματική. Είμαστε στην αναμονή. Είμαστε υποχρεωμένοι να προπονούμαστε. Δυστυχώς νομίζω ότι οι καλοκαιρινές μας διακοπές, θα είναι αυτές που μόλις είχαμε. Πιστεύω ότι αυτές οι προπονήσεις δεν αντικαθιστούν τις ομαδικές προπονήσεις και τα παιχνίδια. Όταν επιστρέψουμε θα πρέπει να κάνουμε μία νέα προετοιμασία για να επιστρέψουμε στους αγώνες. Ναι, προπονούμαστε, αλλά κυρίως, το κυριότερο πρέπει να προσέχουμε τι τρώμε. Όταν είσαι σε καραντίνα και δεν κάνεις τίποτα, νιώθεις πιο συχνά το αίσθημα της πείνας. Εκεί πρέπει να προσέξεις. Δεν είναι εύκολο, αλλά δεν πρέπει να προπονείσαι κοντά στο ψυγείο».
– Όταν είσαι 35 ετών, πρέπει η καλή φυσική, ψυχική κατάσταση αλλά και η υγιεινή να σε ακολουθούν. Κάνεις μία φανταστική σεζόν στον Ολυμπιακό τόσο στο πρωτάθλημα, όσο και στην Ευρώπη. Βλέπεις να συνεχίζεις σε αυτό το επίπεδο για μερικά χρόνια ακόμα;
«Ναι, φυσικά. Πάντα ήμουν παθιασμένος με το ποδόσφαιρο, αλλά δεν αρκεί αυτό. Πρέπει να ακολουθεί και το σώμα. Χτυπάω ξύλο, γλίτωσα από σοβαρούς τραυματισμούς. Η υγιεινή ζωή είναι κάτι πολύ σημαντικό, ειδικά όταν φτάνεις σε μία ηλικία όπως η δική μου. Έχω πάντα αυτή το πάθος για την νίκη, αυτό το σφίξιμο στο στομάχι πριν από τα μεγάλα ματς. Πριν από τα μεγάλα ματς, υπάρχει πάντα αυτό το σφίξιμο. Κι αυτό είναι που λατρεύω σε αυτό το επάγγελμα. Αν δούμε την σεζόν μπορούμε να πούμε ότι είναι μία από τις καλύτερες στην καριέρα μου. Διατηρώ πάντα αυτή την πείνα για την νίκη, αυτή την δύναμη, αυτό το πάθος, αυτή την ευτυχία, διότι βλέπω ως ευχαρίστηση να σηκώνεσαι το πρωί για να πας στην προπόνηση. Δεν βλέπω τον λόγο για να σταματήσω. Νιώθω πολύ καλά σε πολύ καλή φόρμα, έχω ακόμα πολλά πράγματα να εκπληρώσω και να δουλέψω για να συνεχίσω στον ίδιο ρυθμό με σήμερα».
– Έχεις σκεφτεί ήδη τη ζωή σου μετά το τέλος της καριέρας σου;
«Ναι, φυσικά. Όταν βρίσκεσαι σε μία κατάσταση όπως η δική μου, τότε αρχίζεις να αναρωτιέσαι περισσότερο, πότε θα τελειώσει όλο αυτό. Προσπαθώ να κάνω μία υγιεινή ζωή γιατί ξέρω καλά ότι το σώμα μου είναι το όργανο της δουλειάς μου. Ξέρω ότι σε όλα υπάρχει ένα τέλος. Φυσικά και το να συνεχίσω μέσα στο ποδόσφαιρο θα ήταν κάτι που θα με ευχαριστούσε. Να δουλέψω σε ένα κλαμπ με ένα αληθινό αθλητικό πλάνο, να δουλέψω για μία ομάδα θα με ευχαριστούσε πολύ».
– Από ποιο πόστο;
«Στον τομέα των μεταγραφών, ένα πόσο αθλητικού διευθυντή. Το σκεφτόμουν αυτό, είναι κάτι που μου ήρθε αστραπιαία στο μυαλό. Θέτω αυτή την ερώτηση στον εαυτό μου, χωρίς να ρωτάω πιο πολλά. Αλλά σίγουρα θα ήταν το καλύτερο σε έναν τέτοιο τομέα».
– Ποιος ήταν ο παίκτης που σε έκανε να θέλεις να γίνεις ποδοσφαιριστής;
«Ήμουν ένας απόλυτος θαυμαστής του Ρονάλντο. Το φαινόμενο. Κάθε χρόνο πήγαινα διακοπές στο Σαλού, μία ώρα απόσταση από την Βαρκελώνη. Πήγαινα πάντα να επισκεφτώ το μουσείο της Μπαρτσελόνα και το Καμπ Νόου. Ήμουν οπαδός της Μπαρτσελόνα από πολύ μικρό και μέσα σε όλο αυτό συνυπήρξε και η εποχή του Ρονάλντο στην ομάδα. Τρελαινόμουν μαζί του. Ο τρόπος που ντρίμπλαρε, ανατρίχιαζα όταν τον έβλεπα στην τηλεόραση. Είναι μία παράδοση στην Μπαρτσελόνα να παρουσιάζει τα νέα αποκτήματα στην έδρα της μπροστά σε 30, 40 καμιά φορά 50 χιλιάδες κόσμο. Πάντα πήγαινα να βλέπω αυτές τις παρουσιάσεις, όταν ήμουν 8-10 ετών».
– Ναι, αλλά ο Ρονάλντο δεν είχε το ίδιο στιλ με εσένα…
«Ναι δεν ήταν το ίδιο στιλ, ειδικά όπως παίζω τώρα. Ήταν όμως ο παίκτης που με έκανε να ονειρεύομαι. Είχα τα πάντα. Ήταν ντριμπλέρ, είχε φοβερά φυσικά προσόντα, τέλεια τεχνικά, έβαζε γκολ με το δεξί, με το αριστερό. Δεν τον αποκαλούσαν φαινόμενα δίχως λόγο. Πάντα με ενέπνεε. Υπήρχαν κι άλλοι που με ενέπνευσαν, αλλά για μένα αυτός ήταν πάνω από όλους».
Για το τέλος, θα μπορούσες να μας μάθεις μερικές λέξεις στα ελληνικά;
«Ξέρω κάποιες λέξεις της καθημερινότητας. Καλημέρα. Καλή όρεξη. Τα ελληνικά δεν είναι εύκολα, αλλά ξεκίνησα και προσπαθώ, προσπαθώ, προσπαθώ».
