Ο Λιούις Χάμιλτον με εξαιρετική διαχείριση ελαστικών και μυθική οδήγηση πήρε ακόμα μία νίκη, αγκαλιάζοντας τον 7ο τίτλο του. Δεύτερος ο… πεισματάρης Φερστάπεν, συμπλήρωσε το βάρθο ο Μπότας.
Εντάξει, το ξέρουμε, ναι: έχει καταντήσει βαρετό- πιο βαρετό, ενδεχομένως, κι από το να διαβάζεις με θρησκευτική ευλάβεια στα κορεάτικα τα πλήρη συστατικά της χλωρίνης από μια συσκευασία που δεν ξέρεις καν πώς έφτασε στα χέρια σου. Ναι, η κυριαρχία της Μερσέντες και του Λιούις Χάμιλτον έχει αυξήσει σύμφωνα με επίσημες μελέτες κατά 16.7% τα παγκόσμια χασμουρητά, μιας και στην πλειονότητα των grand prix ξέρεις εδώ και μια 7ετία τον (μόνιμο) νικητή.
Ωστόσο, η άποψη ότι ο καθένας θα μπορούσε να κάνει αυτά που κάνει ο Βρετανός στο τιμόνι των «Ασημένιων Βελών», είναι πέρα για πέρα λανθασμένη. Και ο σημερινός αγώνας στη Βαρκελώνη αποτελεί ακόμα μία απόδειξη: ο παγκόσμιος πρωταθλητής και poleman έφυγε πολύ καλά στην εκκίνηση, έκανε τρομερή διαχείριση των ελαστικών του (έχοντας φοβηθεί από τα πρόσφατα… τερτίπια της Pirelli στα δύο προηγούμενα grand prix) και μετά τον 11ο γύρο πάτησε τέρμα το γκάζι, παίρνοντας με μαεστρικό τρόπο την 88η νίκη της καριέρας του και πλησιάζοντας ακόμα πιο πολύ στον 7ο προσωπικό του τίτλο.
Πίσω από τον απλησίαστο Billion Dollar Man (που έριξε γύρο μέχρι και στον 4ο!), τερμάτισε ο Μαξ Φερστάπεν. Ο Ολλανδός πιλότος της Ρεντ Μπουλ έκανε γι’ ακόμα μία φορά ό,τι καλύτερο μπορούσε στο τιμόνι των (υποδεέστερων της Μερσέντες) «Ταύρων», και μοιάζει να εκλιπαρεί για λίγο καλύτερο μονοθέσιο προκειμένου να δούμε μάχες που θα παραπέμπουν σε αίμα κι άμμο- ας πούμε βενζίνη και λάδι- στο υπόλοιπο της σεζόν.
Το βάθρο συμπλήρωσε ξανά ο Μπότας. Ο Φινλανδός νο2 της Μερσέντες ήταν γι’ ακόμα μία φορά κατώτερος των περιστάσεων, μιας και όχι απλά δεν απείλησε τον Λιούις όπως διατεινόταν χθες, αλλά έχασε και πάλι τη μάχη από τον Μαξ.
Πέρεζ (welcome back, μετά την περιπέτεια με τον κορωνοϊό), Στρολ, Σάινθ, Φέτελ (σπουδαίος αγώνας με τσακισμένα ελαστικά από τον… φευγάτο από τη Φεράρι Γερμανό), Άλμπον, Γκασλί και Νόρις συμπλήρωσαν τη βαθμολογούμενη δεκάδα ενός αγώνα που επιβεβαίωσε και πάλι τη χαοτική διαφορά των πρωταθλητών από τους υπόλοιπους.
