Η βροχή είχε κέφια στην Ιαπωνία, η FIA όχι και τόσα, όμως ο Μαξ Φερστάπεν δεν καταλαβαίνει: ο παγκόσμιος πρωταθλητής πήρε τη νίκη και στην Σουζούκα και κατέκτησε και μαθηματικά τον 2ο τίτλο του, μετά την ποινή του Λεκλέρκ που τον έριξε 3ο. Δεύτερος ο Πέρεζ στο «ελλιπές» grand prix.
Η βροχή, της βροχής, την βροχή, ω (καταραμένο, κατά πώς φαίνεται) νερό: οι καιρικές συνθήκες στην Σουζούκα έβαλαν πολύ δύσκολα στον οργανισμό Formula 1, καθώς μετά την εκκίνηση- κατά την οποία είδαμε τον poleman Φερστάπεν να κρατάει με παλικαρίσιο τρόπο την 1η θέση έναντι του Λεκλέρκ-και τον πρώτο σκάρτο 1.5 γύρο, το Αυτοκίνητο Ασφαλείας βγήκε στην πίστα αρχικά, εν συνεχεία η κόκκινη σημαία και άπαντες κατέληξαν στα πιτ.
Με τα vibes (ναι, λέμε και τέτοια αν οι περιστάσεις το επιτρέπουν…) να θυμίζουν έντονα το Σπα πέρυσι και με τους ανθρώπους της πίστας να προβαίνουν σε μια εγκληματικών διαστάσεων ενέργεια που έφερε άσχημες αναμνήσεις στο μηχανοκίνητο προσκήνιο, τα πάντα «πάγωσαν» για σχεδόν δύο ολόκληρες ώρες, καθώς η ρημάδα η βροχή δεν έλεγε να σταματήσει και οι επίμονες σταγόνες αντί να κρατηθούν στον ουρανό αποφάσισαν πως η άσφαλτος είναι προτιμότερος προορισμός κι έπεφταν σωρηδόν.
Με τον χρόνο να πιέζει ασφυκτικά (εφόσον υπήρξε εκκίνηση, ο αγώνας πρέπει- βάσει κανονισμών- να ολοκληρωθεί εντός 3 ωρών από τη στιγμή που έσβησαν τα κόκκινα φώτα) οι αγωνοδίκες πήραν την απόφαση να δοθεί επανεκκίνηση στο grand prix, υπό το φόβο ενός ολοκληρωτικού φιάσκου α λα Βέλγιο το 2021.
Μετά την rolling start (εν κινήσει, δηλαδή, πίσω από το Α.Α.) και με το Safety Car να φεύγει έπειτα από δύο γύρους, ο πρωτοπόρος Φερστάπεν έφυγε μπροστά και άνοιγε διαρκώς τη διαφορά από τον δεύτερο Λεκλέρκ, μέχρις ότου να μπουν όλοι οι πιλότοι για να βάλουν τα ενδιάμεσα ελαστικά, αφού η πίστα δεν «σήκωνε» πλέον βρόχινα.
Από εκείνο το σημείο και μετά ο Ολλανδός πραγματικά απογειώθηκε, μιας και η Ρεντ Μπουλ του πετούσε (ίσως λόγω των φτερών που δίνει; Ποιος ξέρει…) στην πίστα, την στιγμή που ο πιλότος της Φεράρι αντιμετώπιζε πασιφανές πρόβλημα με την φθορά των δικών του ελαστικών.
Ο Μαξ χωρίς να «τρώει» το σπρέι κανενός και όντας στον δικό του, άφταστο οδηγικό κόσμο πανηγύρισε πανεύκολα τη 12η φετινή του νίκη στο «κουτσουρεμένο» grand prix της Ιαπωνίας, περιμένοντας να δει τι θα γίνει με τους Λεκλέρκ-Πέρεζ που έδιναν μυθική μάχη πίσω του.
Ο Τσέκο πίεζε τον Μονεγάσκο στα όριά του, όμως ο πιλότος της Φεράρι ήταν αψεγάδιαστος… μέχρι την τελευταία στροφή. Εκεί έκοψε ευθεία το «εσάκι», με αποτέλεσμα να τιμωρηθεί μετά τον αγώνα με (σωστή) ποινή 5 δευτερολέπτων, κάτι που έφερε στη 2η θέση τον Πέρεζ κι έριξε 3ο τον Λεκλέρκ.
Έτσι, σε μια από τις πιο άβολες στιγμές στην ιστορία της… αβολοσύνης, με μία εξήγηση που θύμισε εν πολλοίς αντιπρόεδρο Εδεσσαϊκού, ο Μαξ Φερστάπεν κλείδωσε και μαθηματικά τον (πανάξιο) 2ο τίτλο της καριέρας του, καθώς εν τέλει δεν πήγαμε σε βαθμολόγηση 19 βαθμών για τον νικητή, 14 για τον δεύτερο και 12 για τον τρίτο (όπως «έβγαιναν» τα νούμερα λόγω του ότι ολοκληρώθηκε το 50% του αγώνα), αλλά δόθηκαν κανονικά όλοι οι βαθμοί. Ο λόγος; Ο αγώνας δε διεκόπη και δεν χρειάστηκε να τερματιστεί πρόωρα, αλλά έγινε κανονικά (άρθρο 57 των κανονισμών)!
Πίσω από τους πρώτους τρεις, ο Εστεμπάν Οκόν έπειτα από μάχη περιωπής με τον Λιούις Χάμιλτον κατάφερε να τερματίσει 4ος, αφήνοντας 5ο τον 7 φορές παγκόσμιο πρωταθλητή, με τους Φέτελ (εκπληκτικό ρίσκο με την άμεση αλλαγή σε ενδιάμεσα, που «βγήκε» στον Γερμανό), Αλόνσο, Ράσελ, GOATifi- εεεε, Λατίφι- και Νόρις να συμπληρώνουν τη βαθμολογούμενη, εν τέλει, δεκάδα.
Εύκολο να το λέει κανείς, εξωφρενικά δύσκολο να το κάνει.
Μπορεί να είναι ακόμα πάρα πολύ νωρίς, όμως ο Φερστάπεν δείχνει ασταΜΑΞητος.
Αν δε μούδιασε η αριστερή σας πλευρά από αυτό το άθλιο λογοπαίγνιο, μάλλον θα παραδεχτείτε πως έχει βάλει πλώρη για μεγάλα πράγματα ήδη από τα 25 του.
Επαναδιατύπωση: για πολύ μεγάλα πράγματα…
