Μεγάλη γιορτή της Παναγίας κι εύχομαι σε όσους γιορτάζουν χρόνια πολλά με υγεία, χαρά, ευτυχία κι ελευθερία. Όλος ο κόσμος έχει ανάγκη να περάσει λίγο ξέγνοιαστα το καλοκαίρι, αφού οι απαγορεύσεις είναι πολλές και τ’ανούσια μέτρα δίνουν και παίρνουν.
Ας μην ανοίξω αυτό το θέμα κι ας περάσουμε στο προκείμενο του συγκεκριμένου κειμένου, που δεν είναι άλλο από την εθνική ομάδα πόλο των ανδρών. Η κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, ήταν κάτι που ίσως και ν’άργησε να συμβεί. Το πόλο είναι με διαφορά το κορυφαίο ομαδικό σπορ της χώρας μας, αφού μας έχει προσφέρει ουκ ολίγες χαρές σε συλλογικό κι εθνικό επίπεδο. Δεν καταλαβαίνω τον λόγο, που δεν υπάρχει σχέδιο και πλάνο, ώστε αυτοί οι πρωταθλητές να προπονούνται σ’ένα σύγχρονο κολυμβητήριο. Θα μου πείτε πως στην Ελλάδα προέχουν άλλα πράγματα, πιο κύρια και ζωτικά. Συμφωνώ κι επαυξάνω, όμως στον αθλητισμό, επιτέλους ας στηρίξουμε άπαντες την υδατοσφαίριση, που μας έχει ανυψώσει στο Έβερεστ.
Αδυνατώ να κατανοήσω τον λόγο που ο Γιάννης Φουντούλης και οι συμπαίκτες του είναι στο περιθώριο. Αναφέρομαι σε αθλητές παγκόσμιας κλάσης, που αποτελούν την αφρόκρεμα του πόλο, ενώ από πίσω έρχονται κι άλλα παιδιά, έτοιμα να πάρουν την σκυτάλη. Θα περιμέναμε όλοι από τον Γενικό Γραμματέα Αθλητισμού Γιώργο Μαυρωτά να στηρίξει έμπρακτα κι όχι με ευχολόγια το άθλημα, που υπηρέτησε για πολλά χρόνια.
Νομίζω όλοι θα χωνέψουμε το τι έκανε η γαλανόλευκη του πόλο, μετά από λίγα χρόνια και ποιες χώρες, άφησε πίσω της, ώστε να κατακτήσει το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ας την αγαπήσουμε λίγο παραπάνω και να μην την αφήνουμε μόνη της.
Κάτι τελευταίο, γιατί πραγματικά στην Ελλάδα όλοι και όλα λειτουργούν βάσει συμφερόντων. Διαθέτουμε έναν προπονητή από το πάνω ράφι και η ΚΟΕ τον αναγκάζει ή καλύτερα τον εκβιάζει, ώστε να διαλέξει ανάμεσα στην εθνική ομάδα και τον Ολυμπιακό. Δηλαδή μας χαλάει που ο Θοδωρής Βλάχος μπορεί να κρατήσει δύο καρπούζια σε μία μασχάλη. Λογική δημοσίου θέλουμε να φτιάξουμε πάλι; Μακάρι ο κύριος Γιαννόπουλος ν’ανακαλέσει αυτόν τον μίνι-εκβιασμό, αν και οι πιθανότητες είναι απειροελάχιστες.
ΥΓ. Η δήλωση-συγνώμης (προς τους πυρόκλητους) του Γιάννη Φουντούλη για τη χαρά της πρόκρισης στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων, θα μείνει στην ιστορία. Τέτοιους ανθρώπους χρειαζόμαστε, που θα είναι πρότυπα για τη νέα γενιά
