Είναι ξεκάθαρο πλέον πως η φετινή σεζόν για τις μικρές εθνικές ή μάλλον για τα αυριανά παιδιά του ελληνικού μπάσκετ είναι χαμένη. Οι ψίθυροι για τις σχεδόν μηδαμινές προπονήσεις και τα κλιμάκια, που ακόμα τα ψάχνουμε έχουν γίνει πια κραυγές από ανθρώπους, που αγαπούν το σπορ κι όχι μόνο.
Έχουμε αναφερθεί άλλες δύο φορές στην αργοπορία των υπευθύνων για τη χαρτογράφηση της U14 και U15 και στην ουσία δεν υπάρχει κάτι καινούργιο. Δεν είναι κάτι κακό να παραδεχτεί η νέα διοίκηση της ΕΟΚ, πως απέτυχε σε αυτό το κομμάτι. Η U14 δεν υπάρχει, όπως στα 3-4 τελευταία χρόνια, η οποία συμμετείχε σε διεθνή τουρνουά, έχοντας αξιοπρόσεκτη παρουσία.
Άσχημο είναι να μην έχει βγει να μιλήσει κάποιος άνθρωπος της ομοσπονδίας, να ενημερώσει τι συμβαίνει σ’ αυτόν τον τομέα. Σίγουρα η ψηφιακή εξέλιξη, η συνεχής ενημέρωση γύρω από το μπάσκετ και οι κοινωνικές δράσεις είναι βήματα προς στη σωστή κατεύθυνση κι αξίζουν μπράβο.
Βέβαια στο ίδιο το άθλημα, upgrade δεν είχαμε. Υπάρχουν πολλοί αστερίσκοι, σχετικά με τις κλήσεις στους εφήβους και στους νέους άνδρες. Ενδεικτικά αναφέρω τους Δημήτρη Δεϊμέζη, Γιάννη Αναστασόπουλο που φέτος έβγαλαν μάτια με την απόδοσή τους, όμως δεν κλήθηκαν από τους υπευθύνους της ΕΟΚ στην αρχική προετοιμασία των εθνικών ομάδων, όπως και άλλα παιδιά. Δεν μπορώ να γνωρίζω τι έχουν στο νου οι προπονητές και οι υπεύθυνοι του αναπτυξιακού προγράμματος, όμως σίγουρα κάτι πάει στραβά. Είναι περιττό ν’ αναφερθώ πάλι στις προπονήσεις ή στα καμπ των εθνικών ομάδων, που δεν έγιναν ΠΟΤΕ κατά τη διάρκεια της σεζόν. Τα περασμένη έτη στις ενώσεις, μαζεύονταν τα παιδιά κι έκαναν προπονήσεις, υπό την επίβλεψη προπονητών. Ούτε εκεί έχουμε κάποια πληροφορία, σχετικά με το τι μέλλει γενέσθαι.
Ποιος είναι ο προγραμματισμός, ώστε να φέρουμε παιδιά στο μπάσκετ, αν δεν τα παρακολουθεί κανείς; Ξαναγράφω πως και οι νυν προπονητές στις μικρές ηλικίες, έχουν παρακολουθήσει τους περισσότερους παίκτες μέσω βίντεο και δεν έχουν σαφή εικόνα, για την πρόοδό τους. «Καθρέφτης» όλων είναι το παρκέ και η προπόνηση, όμως τη φετινή αγωνιστική περίοδο, έγινε μία τρύπα στο νερό, όσο κυνικά κι αν γράφεται.
Η σεζόν είναι χαμένη και κανένα μετάλλιο (αν έρθει) είτε στις μικρές ηλικίες, είτε στην μεγάλη εθνική, θα κουκουλώσει, τα κακώς κείμενα στο αναπτυξιακό. Ο πρόεδρος της ΕΟΚ, πρέπει να καθίσει με τους συνεργάτες του και να καταρτίσουν ένα πλάνο. ώστε να φέρουν παιδάκια στο μπάσκετ, να τα αξιολογούν και να τα κατευθύνουν. Με άλλα λόγια η «σημαία» των προγραμματικών δηλώσεων του κυρίου Λιόλιου, όσον αφορά τη στήριξη των μικρών ηλικιών του αναπτυξιακού, δεν έγιναν πράξη, τουλάχιστον τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Το ελληνικό μπάσκετ αντί να πηγαίνει μπροστά, φέτος έκανε βήματα πίσω, όμως αυτό δεν σημαίνει πολλά. Ας μην χαθεί άλλος χρόνος, γιατί μόνο αν η βάση έχει γερά θεμέλια, το αγαπημένο μας σπορ θα έχει επιτυχίες στο παρόν, αλλά και στο μέλλον. Είναι αναγκαίο να γίνει αλλαγή πλάνου και προγραμματισμού, ώστε ν’ ανθίσει το ελληνικό μπάσκετ.
ΥΓ. Η καινούργια προκήρυξη, που επιτρέπει δύο ξένους στην Α2 και την ύπαρξη κοινοτικών παικτών στις εθνικές κατηγορίες, νομίζω αποτελεί τροχοπέδη στην ανάδειξη γηγενών αθλητών στη χώρα μας.
