Για το μοντέλο που έχει υιοθετήσει η διοργάνωση της Euroleague, ο καθηγητής Χαβιέ Ροντρίγκεθ του Πανεπιστημίου San Jorge και επικεφαλής της ισπανικής Ένωσης Αθλητικού Δικαίου, μίλησε μέσα από άρθρο που δημοσίευσε στο IU Sport.
Συγκεκριμένα υποστηρίζει ότι: «η Euroleague έχει βλάψει σε μεγάλο βαθμό την ACB και άλλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Tο γεγονός ότι μια ομάδα συλλόγων που ανήκουν στην ACB και στην Εuroleague έχει μόνιμα εγγυημένη μια πρόσθετη πηγή εσόδων, η οποία δεν είναι προσβάσιμη υπό συνθήκες ισότητας ή αθλητικής αξίας, δεν αποτελεί σαφές παράδειγμα αθέμιτου ανταγωνισμού υπό τη μορφή “Οικονομικό ντόπινγκ”».
Υποστηρίζει ότι η Ευρωλίγκα στοχεύει να μιμηθεί το ΝΒΑ και να δημιουργήσει ένα κλειστό πρωτάθλημα μπάσκετ στην Ευρώπη, μια κίνηση την οποία καταλήγει «Θα ήταν καταστροφή για το άθλημα σε εθνικό και ερασιτεχνικό επίπεδο σε μια περιοχή (Ευρώπη) που δεν έχει καμία σχέση με το αμερικανικό μοντέλο όπου υπάρχει ένα σαφέστατο τοπίο μεταξύ της ελίτ, των πανεπιστημιακών πρωταθλημάτων και των υπολοίπων. Προσκαλούν άλλους προκειμένου να ολοκληρώσουν τη λίστα των ομάδων που συμμετέχουν με απότερο σκοπό για να συγκαλύψουν τον ελιτιστικό χαρακτήρα της διοργάνωσης».
Ο Ροντρίγκεθ αναφέρει ότι η Euroleague βρίσκεται εκτός του καθιερωμένου ευρωπαϊκού μοντέλου για τη διοργάνωση και τη λειτουργία αθλημάτων και χρησιμοποιεί αποσπάσματα από τη Λευκή Βίβλο για τον αθλητισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να υποστηρίξουν την άποψή του:
«Η οργάνωση του αθλητισμού και του ανταγωνισμού σε εθνικό επίπεδο αποτελεί μέρος του ιστορικού και πολιτιστικού περιεχομένου της ευρωπαϊκής στρατηγικής για τον αθλητισμό και συνάδει με τις επιθυμίες των ευρωπαίων πολιτών. Ειδικότερα, οι εθνικές ομάδες διαδραματίζουν ουσιαστικό ρόλο όχι μόνο όσον αφορά την ταυτότητα, αλλά και για την εξασφάλιση της αλληλεγγύης με τον αθλητισμό που γίνεται σε αναπτυξιακό και ερασιτεχνικό επίπεδο και πρέπει να το διατηρήσουμε».
Αμφισβητεί επίσης τη νομιμότητα της Ευρωλίγκας σύμφωνα με τους κανόνες ανταγωνισμού της ΕΕQ: «Δεν είναι μια ένωση των μεγάλων εταιρειών του κλάδου (οι μεγάλες ομάδες) που κατέχουν δεσπόζουσα θέση όσον αφορά την εμπορία οπτικοακουστικών δικαιωμάτων και χορηγιών, καταστρέφοντας τις πρωτοβουλίες των μικρότερων συλλόγων, τα εθνικά πρωταθλήματα και τώρα τα τουρνουά των εθνικών ομάδων επειδή η συμμετοχή σε αυτή την προνομιακή διοργάνωση είναι περιορισμένη, εξασφαλίζοντας έτσι ένα μόνιμο μερίδιο αγοράς».
Σχετικά με το θέμα της άρνησης της Εuroleague να αναγνωρίσει τα παράθυρα της FIBA, γράφει: «Η τρέχουσα σύγκρουση που σχετίζεται με το θέμα των Παραθύρων είναι απλώς ακόμα μία προσπάθεια να επισημανθεί η περιοχή κυριαρχίας εν όψει αυτής της ολικής αποδέσμευσης από το ευρωπαϊκό μοντέλο που δεν επιτρέπεται να γίνει αποδεκτό από τις κοινοτικές αρχές με κανένα τρόπο».
Καταλήγει μάλιστα καλώντας την Ευρωπαϊκή Επιτροπή: «να καταστήσει σαφές ότι το πρότυπο της Εuroleague δεν ταιριάζει με το ευρωπαϊκό μοντέλο και να αμφισβητήσει τη νομιμότητά του στο πλαίσιο του κοινοτικού δικαίου του ελεύθερου ανταγωνισμού και να ζητήσει την επιστροφή στον αθλητισμό που λειτουργεί αποκλειστικά με βάση τα κριτήρια της αθλητικής αξίας».
