Ο Βασίλης Σπανούλης με λόγια καρδιάς και αρκετά συγκινημένος αποχαιρετά τα παρκέ, μιλώντας για όλα έζησε στη σπουδαία καριέρα του.

Αναλυτικά όσα είπε ο Βασίλης Σπανούλης:

«Ευχαριστώ που ήρθατε να με τιμήσετε με την παρουσία σας. Έκανα ένα πολύ μεγάλο ταξίδι στο μπάσκετ, έμαθα πάρα πολλά πράγματα ως άνθρωπος. Έκανα μια πολύ όμορφη οικογένεια, έζησα στιγμές που δεν φανταζόμουν, αν και πάντα είχα υψηλούς στόχους. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα πετύχω όσα είχα γύρω μου με τους συμπαίκτες και τους προπονητές, όλα αυτά. Είναι σαν παραμύθι για εμένα. Υπήρξαν και καλές και άσχημες στιγμές. Οι άσχημες με σκληραγώγησαν, με έκαναν καλύτερο άνθρωπο και παίκτη και με έκαναν και να χάσω και τα μαλλιά μου.

Υπήρχαν στιγμές που δεν ήμουν ο καλύτερος συμπαίκτης, ήμουν σκληρός, πιεστικός, αλλά πάντα το έκανα για να πετυχαίνουμε τους στόχους μας και για το καλό της ομάδας. Προσπάθησα να έχω αρχές, να είμαι ένας σωστός άνθρωπος. Το πιο σημαντικό πράγμα που κατάφερα είναι να εμπνεύσω αρκετά νέα παιδιά να είναι μαχητές. Αυτή ήταν η φιλοσοφία μου, να διεκδικώ αυτό που είχα στο μυαλό μου. Ξεκίνησα στην Λάρισα, ήρθα στο Μαρούσι, στη συνέχεια πήγα στον Παναθηναϊκό, ΝΒΑ, μετά πάλι Παναθηναϊκό. Σε όλες τις ομάδες που αγωνίστηκα έδωσα τον καλύτερο μου εαυτό και με το παραπάνω, όμως στον Ολυμπιακό βρήκα την Ιθάκη μου, βρήκα την ομάδα που ταίριαζε στην ιδιοσυγκρασία μου. Αγάπησα την ομάδα και τους ανθρώπους της και αγαπήθηκα σε έναν υπερβολικό βαθμό, κάτι μου με γεμίζει τιμή και περηφάνεια.

Όλοι έχουν θετικά και αρνητικά. Δούλευα και δεν έλεγα πολλά λόγια. Θέλω να ευχαριστήσω τους Προέδρους. Υπήρχαν και εντάσεις, όπως σε όλες τις οικογένειες, αλλά πάντα προσπαθούσαμε να πετύχουμε το καλύτερο δυνατό. Ήθελα να εξελιχθώ σαν άνθρωπος και παίκτης. Πάντα είχα το θάρρος να παραδεχτώ ένα λάθος και να προχωρήσουμε για το καλό της ομάδα μας. Την γυναίκα μου που ήταν πάντα δίπλα μου, τα παιδιά μου πάντα είχαν μία ερώτηση να μου κάνουν, την μητέρα μου και τον αδερφό μου που. Τον Μίσκο που βοήθησε να γίνει η μεταγραφή στον Ολυμπιακό, που άλλαξε και την δική μου ιστορία. Είμαι περήφανος, νιώθω πολύ γεμάτος. Έχω ακούσει για κατάθλιψη, αλλά αισθάνομαι ευλογημένος. Έδωσα και την ψυχή μου. Προσπάθησα και τελείωσα όρθιος το μπάσκετ, που είναι πολύ σημαντικό για μένα».

Ο εμβληματικός αρχηγός των Πειραιωτών αναφέρθηκε και στο γεγονός που δεν είχε τη δυνατότητα να διεκδικήσει κάποιον τίτλο εντός συνόρων την προηγούμενη διετία, καθώς ο Ολυμπιακός συμμετείχε στην Α2 με την αναπτυξιακή ομάδα:

«Ήταν μια απόφαση των προέδρων που εγώ σαν αρχηγός της ομάδας όφειλα να σεβαστώ και να ακολουθήσω. Από κει και πέρα, συνήθως η ιστορία λέει πως οι αθλητές που κάνουν μεγάλη καριέρα ποτέ δεν τελειώνουν όπως επιθυμούν… Είναι ένα κάρμα, από τον Θεό… Σπάνια γίνεται με τον τρόπο που θέλουν εκείνοι ή με τον τρόπο που θέλει ο κόσμος… Πάντα κάτι γίνεται, συνωμοτεί το σύμπαν και αλλάζει τα πράγματα και τα φέρνει διαφορετικά. Ακόμα και τις τελευταίες φορές που δεν παίζαμε στο πρωτάθλημα, η ομάδα έδωσε τον αγώνα της, δεν υπάρχει άλλη ομάδα με τον τρόπο που το πήγε ο Ολυμπιακός αυτή την δεκαετία, έφτιαξε δεκάδες παίκτες, προπονητές, φιλάθλους, η ομάδα μεγαλούργησε. Είναι νομοτελειακό κάποια στιγμή να μη πετύχεις όσα πετύχαινες».