Το Sportsroom.gr βρέθηκε μαζί με τον Λεωνίδα Κασελάκη. Σ’ έναν πολύ όμορφο και φιλόξενο χώρο, ο διεθνής παίκτης κάθισε μαζί μας και μίλησε για… όλους και για όλα. O 28χρονος φόργουορντ είναι πλέον παίκτης του Προμηθέα Πατρών και θ’ αποτελέσει σίγουρα μία από τις “ατραξιόν” της Basket League.
Γνωρίστε τον για άλλη μια φορά, μέσα από το Sportsroom.gr, μιας και η επιστροφή του στα ελληνικά παρκέ είναι πια πραγματικότητα.
Άλλη μια φορά κοντά μας λοιπόν, αρχικά να σε ρωτήσουμε πως ήταν η δεύτερή σου χρονιά με την Αστάνα, όπου κατακτήσατε ξανά το πρωτάθλημα;
“Η χρονιά για εμένα προσωπικά, κύλησε παραπάνω από ικανοποιητικά. Ήξερα το ρόλο μου στην ομάδα και τι να περιμένω από αυτήν. Οι συμπαίκτες μου με γνώριζαν εξίσου καλά και νομίζω στα περισσότερα παιχνίδια βγάλαμε καλή εικόνα, τόσο προσωπικά όσο και ομαδικά. Το μόνο μου “μαράζι” είναι ότι δεν καταφέραμε να μπούμε στα πλέι-οφ της VTB, γιατί θεωρώ πως ήμασταν με διαφορά οι καλύτεροι. Ωστόσο… αυτοκτονήσαμε. Δεν κάναμε μια νίκη στο φινάλε και δυστυχώς δεν τα καταφέραμε. Αυτό θεωρώ πως ήταν μια μικρή αποτυχία. Σ’ αυτό έπαιξε σίγουρα ρόλο πως ο κόουτς Φλεβαράκης δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τη χρονιά. Τώρα για το πρωτάθλημα του Καζακστάν, η Αστάνα είναι το φαβορί. Όσο καιρό βρίσκομαι εγώ στην ομάδα, εδώ και δύο χρόνια δηλαδή, είναι αήττητη, οπότε νομίζω επιβεβαιώνεται ο τίτλος της”.
Προσωπικά θεωρείς πως είχες μεγαλύτερο κίνητρο και έδινες περισσότερα στη VTB σε σχέση με το πρωτάθλημα του Καζακστάν, λόγω του ότι η Αστάνα ήταν το απόλυτο φαβορί και είτε εύκολα είτε δύσκολα ξέρατε ότι θα κερδίσετε;
“Πολύ ωραία ερώτηση γιατί η Αστάνα έχει ένα θέμα με αυτό καθώς οι ξένοι του ρόστερ δεν υπολογίζουν και τόσο το πρωτάθλημα. Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν ότι όταν μπαίνω στο γήπεδο δεν βλέπω ένα συγκεκριμένο αντίπαλο, αλλά το σύνολο. Αυτό μπορεί να συνέβαινε με κάποιους Αμερικανούς γιατί το επίπεδο είναι πολύ διαφορετικό. Στο Κοζάκικο πρωτάθλημα δικαιούνται να παίξουν δύο ξένοι και ο ένας ήμουν εγώ, ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο. Εγώ δεν μπορώ και δεν το κάνω αυτό. Αν υποτιμήσω κάποιον θα εκτεθώ στο γήπεδο. Προφανώς στη VTB το επίπεδο είναι ανώτερο, όμως ο παίκτης δεν πρέπει να διαλέγει παιχνίδια. Έμπαινα στο παρκέ συγκεντρωμένος, τα έδινα όλα και αυτό μου βγήκε σε καλό”.
Βάλε μας λίγο στο κλίμα της VTB League. Έχεις παίξει και στο ελληνικό πρωτάθλημα. Μπορείς να μας συγκρίνεις αυτά τα δύο; Ποιες είναι οι διαφορές όχι μόνο σε αγωνιστικό αλλά και σε πιο γενικό πλαίσιο;
“Αρχικά, 9 στις 10 ομάδες είναι υγιείς οικονομικά. Έχουν ένα είδος κομμουνιστικού οικονομικού μοντέλου. Στην Αστάνα είμαστε κάτι σαν “δημόσιοι υπάλληλοι” ας το πούμε, γιατί πληρωνόμαστε από το κράτος. Τα μπάτζετ είναι πιο αυξημένα σε σχέση με το ελληνικό πρωτάθλημα, οι ξένοι παίκτες είναι αντίστοιχα καλύτεροι, ενώ οι γηγενείς είναι σίγουρα πιο αθλητικοί. Οι Έλληνες παίκτες βέβαια, έχουν στοιχεία που οι Ρώσοι δεν τα έχουν. Οπότε “ισορροπούν” την κατάσταση και είναι πολύ ανταγωνιστικοί. Άρα δεδομένα, μια ομάδα πρέπει να στηρίζεται στην καλή της επίθεση σίγουρα και όχι στην κακή άμυνα του αντιπάλου”.
Στην Ελλάδα όπως γνωρίζεις υπήρξαν φέτος αρκετά ζητήματα με τη διαιτησία. Υπάρχουν τέτοια θέματα στο εξωτερικό γενικά;
“Θεωρώ ότι παντού υπάρχουν αυτά και ίσως κάποιες φορές οι διαιτητές να ευνοούν τις “δυνατές” ομάδες. Προσωπικά πιστεύω όμως πως δεν πρέπει ν’ ασχολούνται ειδικά οι παίκτες με αυτά. Χάνεις τη συγκέντρωσή σου, υιοθετείς μια στάση “άλλοθι” και δεν μπαίνεις στη διαδικασία να κάνεις το παραπάνω βήμα. Σε γενικές γραμμές πάντως η διαιτησία όπου υπάρχουν διεθνείς, είναι σε υψηλό επίπεδο”.
Πάμε και στα δικά σου τώρα… Έκλεισες στον Προμηθέα Πατρών για την επόμενη σεζόν. Πως προέκυψε αυτή η συμφωνία;
“Αρχικά δεν σου κρύβω πως ήθελα να παίξω κάπου αλλού, ύστερα από δυο χρόνια στο Καζακστάν. Δεν είναι ότι πιο εύκολο να ζεις σε μία τόσο κρύα χώρα, αν και οι άνθρωποι του συλλόγου έκαναν τα πάντα για να είμαι εγώ καλά. Τώρα νιώθω πολύ χαρούμενος που ανήκω στην οικογένεια του Προμηθέα. Οι άνθρωποι του συλλόγου μου έδειξαν πόσο πολύ με θέλουν κι έτσι δεν το σκέφτηκα πάρα πολύ. Πρόκειται για μία ομάδα, με αρχή μέση και τέλος, που ξέρει τι ζητάει. Είμαι πολύ χαρούμενος που θα παίξω για τους φιλάθλους της Πάτρας κι ελπίζω να τους κάνω περήφανους”.
Έπαιξε ρόλο το γεγονός πως η καινούργια σου ομάδα θ’αγωνίζεται στην Ευρώπη του χρόνου;
“Εννοείται πως κι αυτό έπαιξε το ρόλο του. Μου είχε λείψει να παίζω δύο ματς την βδομάδα σε υψηλό επίπεδο. Το Champions League είναι μία διοργάνωση με υψηλές απαιτήσεις, ενώ και το ελληνικό πρωτάθλημα βλέπουμε πως ανεβαίνει χρόνο με το χρόνο. Ξαναλέω πάντως πως οι άνθρωποι του Προμηθέα με προσέγγισαν με πολύ ωραίο τρόπο, μου έδειξαν σεβασμό κι αυτό το εκτιμώ πάρα πολύ. Ελπίζω να έχουμε μία καλή και παραγωγική σεζόν με πολλές επιτυχίες”.
Ονειρεύεσαι να παίξεις στην Euroleague; Είναι κάτι σαν απωθημένο;
“Δεν θα το έλεγα απωθημένο, αλλά φυσικά και θέλω ν’ανταγωνιστώ με τους καλύτερους της Ευρώπης. Μην ξεχνάς πως φέτος, αλλά και πέρσι, έπαιξα με μερικούς από τους σπουδαιότερους παίκτες και ομάδες. Μην αναφερθώ ξεχωριστά τώρα, όμως μπόρεσα να φέρω τον εαυτό μου στα όρια του. Είδα πως μπορώ να είμαι ανταγωνιστικός με τους καλύτερους και ναι, μακάρι μια μέρα να παίξω στην Euroleague”.
Ποιον θα ξεχώριζες ως το πιο δύσκολο παίκτη για να μαρκάρεις και γιατί;
“Δύσκολη ερώτηση, όμως θα σου απαντήσω με πάσα ειλικρίνεια. Ο Σβεντ είναι ένας αθλητής, που τα έχει όλα. Είναι αθλητικός, είναι γρήγορος, έχει εμπειρία από μεγάλα ματς και γενικότερα, μπορεί να σου κάνει τη ζωή δύσκολη. Είναι μακρύς για γκαρντ, μπορεί να δημιουργήσει για τον εαυτό του και για τους συμπαίκτες του και χρειάζεται πολλή ενέργεια, για να του κάνεις τη ζωή δύσκολη”.
Ποια στοιχεία του παιχνιδιού σου χρήζουν βελτίωσης;
“Δεν μπορώ να σου πω συγκεκριμένα. Πρέπει να τα δουλέψω όλα. Την ντρίμπλα μου, την αθλητικότητα μου, το σουτ, τις βολές τα πάντα. Δεν μπορείς να μην προπονείσαι για να βελτιωθείς, γιατί θα σε περάσει κάποιος άλλος και θα μείνεις πίσω. Έτσι είναι ο επαγγελματικός αθλητισμός κι ευτυχώς έχω ανθρώπους δίπλα μου να με συμβουλεύουν για το τι πρέπει να κάνω, για να παραμείνω σε υψηλό επίπεδο”.
Που προτιμάς ν’αγωνίζεσαι στο “3” ή στο “4” και γιατί;
“Δεν έχω πρόβλημα, μπορώ να καλύψω και τις δύο θέσεις. Στο σύγχρονο μπάσκετ, πρέπει να είσαι έτοιμος να παίζεις σε παραπάνω από μία θέση. Προσωπικά είμαι έτοιμος ν’ανταποκριθώ σ ‘ότι μου ζητηθεί και να παίξω είτε στην περιφέρεια, είτε στο ποστ. Ειδικότερα το να ξέρεις να παίζεις με πλάτη είναι πολύ σημαντικό, αφού μπορείς να σκοράρεις, αλλά και να δημιουργήσεις παράλληλα ευνοϊκές συνθήκες για τους συμπαίκτες σου”.
Τελευταία ερώτηση… Σε πίκρανε που είσαι εκτός από τα “παράθυρα” της εθνικής ομάδας από το Παγκόσμιο Κύπελλο;
“Δεν στενοχωρήθηκα ιδιαίτερα. Είμαι άνθρωπος που απογοητεύεται και στενοχωριέται για πράγματα, που ελέγχει. Είμαι ευγνώμων στην Αστάνα, που μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω στα “παράθυρα” του Φεβρουαρίου. Τώρα δεν κατάφερα να είμαι στους αγώνες τους καλοκαιρινούς, όμως δεν τα “βάφω και μαύρα”. Αυτή ήταν η απόφαση του κόουτς Σκουρτόπουλου και τη σέβομαι απόλυτα. Πάντως εδώ να τονίσω πως είναι τιμή να φοράς τη φανέλα της εθνικής ομάδας κι όποτε με ξανακαλέσουν θα είμαι διαθέσιμος. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη περηφάνια από το να εκπροσωπείς τη χώρα σου”.
Επιμέλεια: Δημήτρης Μπούκας – Θοδωρής Τρυποσκιάδης
