Ο Στέργιος Κουφός κοουτσάρει φέτος στο Κατάρ, μιλώντας για τη δεύτερη θητεία του στην Αλ-Ραγιάν και τα βήματα προόδου που κάνει το μπάσκετ στη Μέση Ανατολή.
Στο πρώτο πέρασμά του από την Αλ-Ραγιάν την περίοδο 2014-16, ο Στέργιος Κουφός κατέκτησε δυο πρωταθλήματα Κατάρ, ένα Κύπελλο και το Arab Club Championship με ένα από τα πιο δημοφιλή κλαμπ της χώρας.
Φέτος διανύει τη δεύτερη θητεία του στην Αλ-Ραγιάν και φιλοξενήθηκε στην εκπομπή «Μπασκετικοί Μετανάστες» του web radio της ΕΟΚ, μιλώντας για τις εμπειρίες του από το ανεξάρτητο Εμιράτο της Μέσης Ανατολής.
Αναλυτικά
Για το πρώτο του πέρασμα απ’ το Κατάρ (2014-2016): «Τα πράγματα τότε ήταν εντελώς διαφορετικά. Την πρώτη φορά ήρθα δίδυμο με τον Θανάση Γιαπλέ και έπειτα από τρεις μήνες πήραμε και γυμναστή, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν και να κατανοήσουν εδώ το πόσο χρειάζεται ένας τέτοιος άνθρωπος και πόσο μπορεί να βοηθήσει την εξέλιξη όλων των παιδιών. Ήμουν πολύ τυχερός γιατί μόλις ήρθαμε εδώ, μετά από ένα μήνα κερδίσαμε για πρώτη φορά στο Κατάρ το Παναραβικό πρωτάθλημα, το οποίο έπαιξε και πολύ σπουδαίο ρόλο για το οτιδήποτε θέλαμε να κάνουμε σαν φιλοσοφία, σαν προπόνηση, σαν ένα πρόγραμμα. Αυτό μάς βοήθησε όλους, ακόμα και τον Βασίλη Φραγκιά στην Εθνική ομάδα τότε, το ότι έπρεπε να περάσουμε ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης για το πώς να δουλεύουν όλα τα παιδιά στο Κατάρ. Αυτό ήταν πάρα πολύ σημαντικό. Πραγματικά έζησα δυόμιση εξαιρετικά χρόνια».
Για τον λόγο που πήγε την πρώτη φορά στο Κατάρ: «Πρέπει να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Ζιάντ, ένα δημοσιογράφο, που μαζί με τον Τάσο Μαγουλά τότε με είχαν προσεγγίσει για να με φέρουν στο Κατάρ. Πραγματικά νομίζω ότι έκαναν κίνηση-ματ, το Κατάρ τότε χρειαζόταν έναν άνθρωπο σαν κι εμένα. Ο τρόπος που με προσέγγισαν για να πάω στο Κατάρ τότε ήταν πραγματικά αυτό που χρειαζόταν. Ήταν τέλεια η συνεργασία και όλα αυτά που πετύχαμε τότε εδώ και αισθάνομαι ότι έκανα ό,τι καλύτερο γινόταν για την οικογένειά μου και για εμένα τον ίδιο, παρ’ ότι ήμουν σ’ ένα τοπ επίπεδο για την Ελλάδα. Κακά τα ψέματα, και τα λεφτά παίζουν ρόλο σε όλο αυτό το κομμάτι, που τότε πραγματικά ήταν εξαιρετικά».
Για το πρώτο του πέρασμα απ’ την Αλ-Ραγιάν: «Τότε δεν ήταν καλά τα πράγματα. Παρ’ ότι το brand name της Αλ-Ραγιάν ήταν πολύ μεγάλο, απ’ το 2012 μέχρι το 2014 η ομάδα δεν πήγαινε καθόλου καλά, δεν είχε τίτλο. Η ουσία είναι ότι κατεβήκαμε και επαναφέραμε την ομάδα. Σε όλα αυτά είναι απαραίτητο να βρεις παίκτες και «εργαλεία» που θα κατανοήσουν το σκεπτικό σου. Είχα την τιμή τότε να ‘χω παίκτη τον legend της Ασίας, τον Γιασίν Μούσα και αυτός είναι ο λόγος που ξαναήρθα τώρα στην Αλ-Ραγιάν. Μπορούσα πράγματι να περάσω αυτήν τη «σκληρή» προπόνηση σε παιδιά που δεν είχαν μάθει να λειτουργούν έτσι, το scouting, το χρόνο που θα δαπανήσουμε στο scouting ή τον τρόπο που θα «διαβάσουμε» ένα παιχνίδι. Βρήκα τον συγκεκριμένο άνθρωπο σαν παίκτη, ο οποίος ήταν και στα τελειώματά του και αυτός ουσιαστικά μάς στήριξε αγωνιστικά. Μετά ήμουν τυχερός γιατί πετύχαμε και καλούς ξένους και ύστερα όλα πήραν το δρόμο τους. Μπήκε και λίγο η φιλοσοφία, αλλά είχα παιδιά-«στρατιώτες», αυτό ήταν το βασικό κομμάτι που επανέφερε την Αλ-Ραγιάν στους τίτλους όσο ήμασταν εκεί».
Για τον λόγο που επέστρεψε φέτος στην Αλ-Ραγιάν: «Απ’ τη μία είναι η απογοήτευση προπονητικά απ’ την Ελλάδα, πολύ δύσκολα στην Ελλάδα μπορώ να βρω κάτι που θα δημιουργήσω, τουλάχιστον έτσι αισθάνομαι εγώ. Το δεύτερο ήταν το τηλεφώνημα του Γιασίν, ο οποίος έγινε GM στην Αλ-Ραγιάν. Όταν σε παίρνει ένας τέτοιος άνθρωπος τηλέφωνο και όταν η ομάδα από τότε που φύγαμε «ταλανίζεται» και τα τελευταία 2 χρόνια είναι τελευταία, δε μπορείς να πεις «όχι». Ο άνθρωπος με παρακάλεσε να έρθω εκεί για να την «ξαναχτίσουμε» και θα έχω το χρόνο γι’ αυτό. Βέβαια, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι, γιατί οι άνθρωποι εδώ είναι απαιτητικοί, αλλά θα προσπαθήσουμε. Έχουμε πολύ νεαρά παιδιά και έχουμε βάλει σαν στόχο ένα πρόγραμμα τουλάχιστον 2 χρόνων δουλειάς και ύστερα να δούμε τι έχουμε καταφέρει».
Για το μπάσκετ στη Μέση Ανατολή: «Η Μέση Ανατολή σε λίγο καιρό νομίζω ότι θα γίνει το κέντρο του μπάσκετ. Μόνο που το Ντουμπάι θέλησε να πάρει τα δικαιώματα με 150 εκατομμύρια για 5 χρόνια στην Ευρωλίγκα και να φτιάξει δική της ομάδα που θα παίζει στη Μέση Ανατολή φτάνει για να δείξει το πώς θέλουν ν’ αναπτύξουν το μπάσκετ στην περιοχή. Όλες οι χώρες του κόλπου, το Μπαχρέιν, τα ΗΑΕ, η Σαουδική Αραβία, έχουν κάνει τις κινήσεις τους και έχουν γίνει πολύ καλύτερες. Μόνο το Κατάρ έχει μείνει πίσω, αλλά, όπως μου έχουν πει, θα προσπαθήσει να πάρει τη διεξαγωγή του επόμενου Παγκοσμίου Κυπέλλου».
Για το από τι γλίτωσε και τι του λείπει απ’ την Ελλάδα: «Κατ’ αρχάς γλίτωσα απ’ την… κατινιά. Στην Ελλάδα όλοι κρίνουμε τους πάντες, δεν υπάρχει μέτρο σε τίποτα. Δεν έλεγε κανείς «συγνώμη», κανείς «μπράβο», ξέρουμε μόνο να κρίνουμε. Αυτό που μού λείπει πάρα πολύ και ανυπομονώ να το ξαναζήσω είναι η φυσική ομορφιά, ο ήλιος, το καλοκαίρι, η παραλία, η καλή παρέα, το έξω, το γέλιο, ο χαβαλές, όλα αυτά».
