Άπαντες γνώριζαν πως ο Παναθηναϊκός πήγε στην Μαδρίτη για να βγάλει τον καλύτερο του ευατό, να παλέψει κόντρα στην Ρεάλ και να προσπαθήσει για μια τεράστια υπέρβαση… Αντιθέτως, αυτό δεν έγινε στην πράξη κι πράσινοι έφυγαν με το βαρύ -23 (88-65).
Αντιλαμβάνομαι, όπως όλοι νομίζω, πως η Ρεάλ είναι κλάσεις ανώτερη από τις περισσότερες ομάδες και από αυτή τη λίστα δεν «ξεφεύγει» ο Παναθηναϊκός, αλλά είναι άδικο για την ίδια την ομάδα να παραδίνεται. Το να βρίσκεσαι πίσω με 11-3 μόλις σε τρία λεπτά παιχνιδιού, σημαίνει πως δεν μπαίνεις συγκεντρωμένος, δεν παίζεις ατομικά, αλλά και ομαδικά, σκληρή άμυνα και παραδίδεσαι σε έναν σαφώς ποιοτικότερο αντίπαλο.
Όλη η εικόνα των πράσινων ήταν το λιγότερο απογοητευτική. Απαγορεύεται να μην μπαίνεις με το μαχαίρι στα δόντια σε τέτοιες έδρες, κόντρα σε τέτοιους αντιπάλους. Καταλαβαίνω πως δεν είναι ο αντικειμενικός στόχος η νίκη, αλλά για μια ομάδα που πρέπει να ξεκινάει από την άμυνα, οι 30 πόντοι του πρώτου δεκαλέπτου, την… ξεγυμνώνουν.
Όταν εισέρχεσαι σε τέτοια γήπεδα, πρέπει να παλεύεις από το πρώτο λεπτό κι όχι να πέφτεις αμαχητί. Μπορεί ο Παναθηναϊκός να μην έχασε (σε σκορ) την δεύτερη (12-12) και την τρίτη (20-20) περίοδο, ωστόσο όσοι είδαν το παιχνίδι, αντιλήφθηκαν πως η Ρεάλ απλώς συντηρούσε την διψήφια διαφορά της και επισφράγισε τη νίκη της με… εντυπωσιακό τρόπο.
Στ’αμιγώς αγωνιστικά, είναι ανησυχητικό πως οι Ταβάρες και Γιαμπουσέλε έκαναν… πάρτι κόντρα στους τέσσερις ψηλούς των πράσινων (Παπαγιάννη, Φλόιντ, Έβανς και Ουάιτ), αλλά η ποιότητά τους είναι δεδομένη. Όταν τα αντίπαλα γκαρντ καταφέρνουν να περνούν εύκολα την μπάλα μέσα, είναι κατανοητό πως η περιφερειακή άμυνα δεν λειτουργεί σωστά… Τα 11 επιθετικά ριμπάουντ των Μαδριλένων, απλά επιβεβαιώνουν πως η πίσω ζώνη χρειάζεται ακόμη περισσότερη δουλειά.
Στην μπροστινή ζώνη, τώρα, ο δείκτης ασίστ-λαθών πάλι ήταν αρνητικός. Βέβαια, θα πει κανείς πως λάθη κάνουν και οι ψηλοί, αλλά εάν κάποιος εσάς είναι ικανοποιημένος με τις 12 ασίστ (για 19 λάθη), εγώ θα πάω πάσο. Η ομάδα του Δημήτρη Πρίφτη έχει φύση και θέση παίκτες που έχουν ταλέντο στο σκοράρισμα, αλλά αδυνατούν να δημιουργήσουν εύκολα για την υπόλοιπη ομάδα. Για αυτό τον σκοπό αποκτήθηκε και ο Γιόγκι Φερέλ, μένει να δούμε κατά πόσο μπορεί να τον υλοποιήσει…
Ο εξαιρετικός Παπαπέτρου στην Βιτόρια, ήταν αρνητικός κόντρα στην Ρεάλ, αλλά δεν μπορείς να τα βάζεις με αυτόν, δίνει τα πάντα σε κάθε ματς, παλεύει και δεν τα παρατάει. Συν τοις άλλοις, ο Πάμπλο Λάσο τον είχε σημαδέψει και με τον Αμπάλντε τον έβγαλε, ουσιαστικά, εκτός παιχνιδιού.
Έτσι, λοιπόν, ήρθε μια ήττα εντός προγράμματος, αλλά και μια εικόνα που χρήζει μεγάλης βελτίωσης…
Υ.Γ. 1: Για τους Αμερικάνους του Παναθηναϊκούς το isolation είναι ωραίο, αλλά δεν είναι μπάσκετ… Οφείλει να μάθει σε Πέρι και Μέικον να κυκλοφορούν περισσότερο την μπάλα ο Πρίφτης.
Υ.Γ. 2: Αν το Τριφύλλι έχει παρόμοια εικόνα στο Τελ Αβίβ κόντρα στην Μακάμπι την επόμενη εβδομάδα, δεν θα γλιτώσει μια ακόμη βαριά ήττα.
Υ.Γ. 3: Θετικό πως πήραν χρόνο Μποχωρίδης και Μαντζούκας, ωστόσο θα μπορούσαν να αγωνιστούν ολίγον τι παραπάνω.
