Παρακολούθησα προχθές προσωπικά το φιλικό μεταξύ της ΑΕΚ και της Ούνιξ Καζάν που βρήκε νικήτρια την Ένωση με 88-85. Ήθελα να δω αυτό το ματς για να μπορέσω να αρχίσω να βγάζω κάποια συμπεράσματα για το τι μπορούμε να δούμε από την ΑΕΚ φέτος και φυσικά τι μπορούμε να περιμένουμε όλοι οι μπασκετόφιλοι. Ίσως να μην έχει ιδιαίτερη σημασία το ότι η ΑΕΚ τελικά “γύρισε” το παιχνίδι από τους -8 και πήρε τη νίκη, όμως το γεγονός πως απέναντί της είχε μία ομάδα Ευρωλίγκας θα μπορούσε να πει και κάτι.
Η ΑΕΚ παρατάχθηκε χωρίς το βασικό της δυάρι και σκόρερ (Μάνι Χάρις), χωρίς τον έναν από τους τρεις στη θέση “1” (Ξανθόπουλο) και χωρίς το άλλο της τριάρι (Μπάντζα Σι). Ο Άτιτς εμένα προσωπικά με εξέπληξε θετικά και γενικά είναι ένα παιδί που το πιστεύουν πολύ στην ομάδα και όπως φαίνεται ήρθε φέτος η ώρα να αρπάξει την ευκαιρία. Στα πολύ θετικά σίγουρα και η εμφάνιση του Λαρεντζάκη. Με τρομερή δουλειά στην άμυνα (αυτό το έκανε και πέρσυ), αλλά πλέον και με μεγάλη αυτοπεποίθηση στην επίθεση. Χαρακτηριστικό αυτού το ότι στο τέλος κράτησε τη μπάλα στα χέρια του, ώστε να γίνει σε αυτόν το φάουλ που θα τον οδηγούσε στη γραμμή των βολών. Έχω την εντύπωση, πως πέρσυ θα είχε ξεφορτωθεί γρήγορα τη μπάλα σε αντίστοιχη περίπτωση.
Η ΑΕΚ, γενικώς, δείχνει να βρήκε επιτέλους τη φόρμουλα, ούτως ώστε να αξιοποιηθούν στο έπακρο τα πολλά ταλέντα στα οποία έχει επενδύσει για το μέλλον. Μωραΐτης, Τσαλμπούρης, Άτιτς θα έχουν ενεργό ρόλο στην ομάδα φέτος και δευτερευόντως οι Αγραβάνης και Καμπερίδης. Το σημαντικότερο όμως είναι αυτά τα νέα παιδιά να έχουν μπροστά τους παίκτες που να μπορούν να τους δώσουν πολλά πράγματα και μέχρι τώρα οι επιλογές των ξένων δείχνουν τουλάχιστον να βρίσκονται στο σωστό δρόμο. Σε συνδυασμό πάντα με τον πιο έμπειρο Λαρεντζάκη και τους ακόμα πιο έμπειρους Σάκοτα και Μαυροειδή, η ομάδα δείχνει να έχει έναν κορμό ελληνικό σιγά σιγά και σίγουρα ο στόχος είναι στους ήδη υπάρχοντες να μπουν κι άλλοι στο μέλλον (Σκουλίδας, Ρογκαβόπουλος κλπ).
Με 7 ξένους τη φετινή σεζόν (ο ένας είναι ο Άτιτς), οι οποίοι είναι από αρκετά έως πολύ αθλητικοί, ο Δικέφαλος σίγουρα θα ταιριάξει φέτος με τα δεδομένα που υπάρχουν τα τελευταία χρόνια στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Η αθλητικότητα ήταν σίγουρα αυτό που του έλειπε ειδικά την περσινή σεζόν και αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που χάνονταν και τα περισσότερα ματς που πήγαιναν στην κόντρα και τη δύναμη. Σίγουρα οι επιλογές δεν έγιναν τυχαία και για όσους γνωρίζουν οι Γκριν και Χάρις αποτέλεσαν και υπερβάσεις της διοίκησης.
Μένει λοιπόν να δούμε πώς θα ταιριάξουν όλοι αυτοί (ουσιαστικά μιλάμε για νέα ομάδα) και ύστερα να μπορέσει και η ομάδα να θέσει τους στόχους της. Είναι βέβαιο όμως, πως φέτος θα ζητήσει περισσότερα πράγματα από τον ημιτελικό του κυπέλλου, τη μία νίκη εναντίον των “αιωνίων” και την πρόκριση στους “16” τους Basketball Champions League. Καλό για το ελληνικό μπάσκετ θα ήταν να μπορέσει η ΑΕΚ να χτυπήσει ως ένα βαθμό τους άλλους δύο και γιατί όχι να προκριθεί και στο φάιναλ 4 του BCL. Νομίζω εξάλλου, πως αυτή τη στιγμή αυτός είναι ο πιο ρεαλιστικός στόχος. Επαναλαμβάνω αυτή τη στιγμή.
Στα πλην, σίγουρα είναι τα αμυντικά κενά που είχε η ομάδα κατά διαστήματα. Αυτό είναι κάτι που παρουσιάστηκε και στα υπόλοιπα φιλικά προετοιμασίας με χαμηλότερου βεληνεκούς ομάδες. Ο κόουτς Μανωλόπουλος έχει αρκετή δουλειά σε αυτό το κομμάτι. Χαρακτηριστικό αυτού, οι 40 πόντοι που δέχθηκε η ομάδα μέσα από το ζωγραφιστό.
Κλείνοντας, είναι τόσο θετική η αύρα που βγάζει η φετινή ΑΕΚ, που της αξίζει στήριξη μεγαλύτερη από τα περσινά δεδομένα. Φαντάζομαι θα γίνει, αλλά εγώ αισθάνομαι, πως οφείλω να το επισημάνω.
