Η Τσεχία πήρε το τέταρτο και τελευταίο εισιτήριο των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο και της αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Η παρέα των Σατοράνσκι και Βέσελι έπαιξε μπασκετάρα με Καναδά και Ελλάδα και πλέον συγκαταλέγεται στις κορυφαίες δυνάμεις του παγκόσμιου μπάσκετ. Όποιος διαφωνεί να του θυμίσουμε την έκτη θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας και την πρωτιά στο προολυμπιακό τουρνουά της Βικτώρια.
O Ρόνεν Γκίνζμπουργκ βρίσκεται στον πάγκο της εθνικής Τσεχίας είτε ως βοηθός είτε ως πρώτος προπονητής από το 2013. Γιατί τo καταγράφουμε αυτό; Μα φυσικά για το γεγονός πως υπάρχει, πρόγραμμα, πλάνο και πίστη στο πρότζεκτ. Η Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια βαδίζει στον αυτόματο πιλότο και οι προκρίσεις σε νοκ άουτ παιχνίδια, τείνουν να γίνουν είδος προς εξαφάνιση (δέκα ήττες και μόλις τρεις νίκες).
Προτού υποστηρίξετε πως γίνομαι γραφικός και πεσσιμιστής, οφείλω να ομολογήσω πως η φετινή Εθνική τρύπησε το ταβάνι της, με την παρουσία της στον τελικό του Προολυμπιακού τουρνουά του Καναδά. Η προσπάθεια ήταν αξιοζήλευτη, όμως η Τσεχία ήταν καλύτερη, πιο ορθά δομημένη κι έτοιμη για την πρόκληση των Ολυμπιακών Αγώνων.
Η γαλανόλευκη άφησε την άμυνα στ’αποδυτήρια, ο Πιτίνο δεν γνωρίζει τι σημαίνει σκεπτόμενο μπάσκετ κι αυτό μας στοίχισε. Δεν κακίζω τον πολύπειρο Αμερικανό κόουτς, που έβγαλε από τη μύγα ξίγκι, όμως δεν γίνεται να ζητάς από τον Σλούκα ή τον Καλάθη να πιέζουν στα 4/4 του γηπέδου τους αντιπάλους τους. Η Ελλάδα τρύπησε το ταβάνι της, είδε τον Παπαγιάννη να δείχνει πως θα είναι η κολώνα της τα επόμενα χρόνια, όμως η λειψανδρία στα γκαρντ, αναμένεται να μας στοιχίσει. Πίσω από τους Σλούκα-Καλάθη, υπάρχουν οι Λούντζης, Μουράτος και Κόνιαρης, όμως οφείλουν άμεσα να κάνουν το step up στην καριέρα τους, αλλιώς το μέλλον της επίσημης αγαπημένης θα είναι δυσοίωνο.
Η γεύση της φετινής πορείας είναι γλυκόπικρη, όμως σίγουρα έγιναν βήματα μπροστά, ώστε στο ερχόμενο Eurobasket να παρουσιαστεί μία εθνική πλήρης, που θα ζητήσει ένα μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση. Δώδεκα χρόνια χωρίς βάθρο είναι πολλά για το ελληνικό μπάσκετ, που αγωνιστικά και διοικητικά φθίνει όλο και περισσότερο.
ΥΓ. Μακάρι να υπήρχαν στο γαλανόλευκο ρόστερ περισσότεροι Λαρεντζάκηδες. Το πάθος αυτού του παιδιού είναι παροιμιώδες.
ΥΓ2. Ελπίζω να μην γίναμε μάρτυρες της τελευταίας συμμετοχής του Νικ Καλάθη με την εθνική ομάδα.
ΥΓ4. Αυτός ο Μποχάτσικ, όποτε έχει απέναντι του την Ελλάδα γίνεται σιωπηλός «δολοφόνος». Όλα του τα τρίποντα πόναγαν, διπλά και τριπλά.
ΥΓ3. Ο Λούκα Ντόντσιτς έδωσε μία μοναδική μπασκετική παράσταση στο Κάουνας. Απίθανος ο Σλοβένος, που ετοιμάζεται για μαγικά και στο Τόκιο.
