Ο Ολυμπιακός έβαλε τα χεράκια του κι έβγαλε τα ματάκια του στην κυριολεξία χθες το βράδυ. Το Game 4 ήταν σχεδόν στο τσεπάκι του, η Μονακό τα περίμενε όλα από τον απίστευτα ψύχραιμο Μπέικον, όμως μόνο ο Σλούκας είχε καθαρό μυαλό στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης.
Ο Έλληνας γκαρντ ήταν ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ στην λεγόμενη crunch time, το σουτ για το… Final Four, δεν βρήκε στόχο, όμως απομένει ακόμα μία ευκαιρία στον Ολυμπιακό, ώστε να τσεκάρει τα εισιτήρια του για το Βελιγράδι. Ο Κυπελλούχος Ελλάδος διάβασε καλύτερα το παιχνίδι από τους Γάλλους, το έφερε στα μέτρα του, όταν το σκορ ήταν 38-49, έχοντας μόλις ένα λάθος. Στη συνέχεια η πίεση των Μονεγάσκων και η άνοδο των Τόμας και Μπέικον, έφεραν το παιχνίδι στα μέτρα της παρέας του Τζέιμς. Ε και; Ο Γιώργος Μπαρτζώκας ηρέμησε τους παίκτες του, Ουόκαπ (απίστευτα ουσιαστικός) και Παπανικολάου (μεγάλη καρδιά) ευστόχησαν σε σπουδαία τρίποντα και κάπως έτσι το μομέντουμ γύρισε τούμπα. Η Μονακό ήταν έτοιμη να πέσει κάτω, όμως τα ηρωϊκά καλάθια του Μπέικον (ο τύπος είναι σκόρερ ολκής) και τα hustle plays του Χολ, κράτησαν τον Ομπράντοβιτς ζωντανό.
Ο Τάιλερ Ντόρσεϊ πραγματοποιεί κακή σειρά, παίρνει τραβηγμένα σουτ, όμως πρέπει να καταλάβει πως αγωνίζεται στον Ολυμπιακό κι όχι στη Μονακό. Δεν το γράφω υποτιμητικά, όμως οι Πειραιώτες έχουν αρχές στο παιχνίδι τους, αποστάσεις στην επίθεση και βάζουν το εγώ κάτω από το εμείς. Ο 25χρονος σούτινγκ γκαρντ έχει το μυαλό του μόνο στο σκοράρισμα κι αυτό εν τέλει κάνει κακό στους Κυπελλούχους Ελλάδος. Δύο τρεις φορές γύρισε στην άμυνα περπατώντας κι αυτό έκανε έξαλλο τον προπονητή του. Νομίζω πως ο Μακίσικ αδικήθηκε, αφού σίγουρα μπορούσε να δώσει ανάσες οξυγόνου στο τέλος, αφού οι έξι παίκτες, που τράβηξαν το κουπί ήταν εξουθενωμένοι. Στο τέλος ο Ολυμπιακός είχε κακές επιλογές, απόρροια κούρασης (αυτός ο Λι είναι ενοχλητικό σπυρί), ενώ ο Μπέικον την είδε Ντουράντ. Ο φόργουορντ της Μονακό ευστόχησε σε τρία συνεχόμενα pull up δίποντα, θυμίζοντας τον σταρ των Νετς, που τον παρακολουθούσε άνετος με το καπελάκι του.
Για να κλείσουμε είναι σαγηνευτικό οι σειρές να πηγαίνουν μέχρι το τέλος του δρόμου. Το μπασκετ μας χαρίζει απίστευτα συναισθήματα, γεννάει ήρωες και θύματα και στο τέλος μόνο μία ομάδα θα μείνει όρθια.
ΥΓ. Βάλτε καμιά βολή ρε παιδιά. Να κάνουν έξτρα προπόνηση στο ΣΕΦ αυτές τις πέντε μέρες, αφού η γραμμή της φιλανθρωπίας είναι σημαίνουσας σημασίας για το Game 5.
ΥΓ2. Ο Αντρέα Τρινκιέρι είναι σπουδαίος κόουτς και το αποδεικνύει και φέτος. Απορώ πότε θα τον προσεγγίσει μία από τις μεγάλες ομάδες της Euroleague. Ο Γιασικεβίτσιους απογοητεύει με το κοουτσάρισμα του και τη συνεχόμενη γκρίνια του.
