Ξέρουμε από φάρμακα τα αντιβιοτικά, τα αντικαταθλιπτικά, τα αντιφλεγμονώδη, τα μυοχαλαρωτικά, ακόμα και τις… παστίλιες για τον πόνο του άλλου. Πλέον έχουμε και τα αντι…ευρωλιγκιακα με τον Ολυμπιακό να αποτελεί την καλύτερη συνταγή με φάρμακα της συγκεκριμένης κατηγορίας για τον Παναθηναϊκό.

Εντάξει η αλήθεια είναι ότι όλο το ζουμί της χθεσινής μέρας και της άνετης επικράτησης επί των «ερυθρολεύκων» (βλέπε παρακάτω γιατί άνετη) είναι η δήλωση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου για τον τεχνικό της ομάδας. «Θα πρέπει να βρει μία λύση», τόνισε.

Τι σημαίνει αυτό; Το προφανές ρε παιδιά. Ο Παναθηναϊκός δεν θα αφήσει κανένα ικανοποιημένο αν στο τέλος της χρονιάς, δεν κάνει το κάτι παραπάνω στην Ευρωλίγκα. Οι πράσινοι δεν είναι ομάδα που μπορεί να ζει με σκαμπανεβάσματα και αν μείνει στο ματς με τον Ολυμπιακό και πει «ώπα μεγάλε, την βρήκαμε την λύση», θα έρθει διπλή σφαλιάρα που δεν θα την περιμένει.

Οι πράσινοι έχουν μείνει πάρα πολύ πίσω από τώρα στην Ευρωλίγκα. Και η εικόνα που δείχνουν τους έχει φαβορί για την 1η θέση… μετά τις 8 όμως που περνάνε στα πλέι οφ. Μην βιαστείτε να με πείτε κινδυνολόγο. Σκεφτείτε πως ακόμα δεν έχουμε δει αγώνες των πρασίνων με τις Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ και Φενέρ που υποτίθεται ότι έχουν ήδη κατακτήσει τις πρώτες 3 θέσεις. Ούτε καν με τις Μιλάνο, Μπαρτσελόνα και με την Μπασκονια που άλλαξε τεχνικό.

Οι ισορροπίες στην Ευρώπη είναι πολύ σημαντικές και η δήλωση του Πασκουάλ πως χάσαμε ένα ματς στον πόντο και ένα στην παράταση άρα δικαιούμαστε και μία κακή εμφάνιση είναι απελπιστικά ατυχής. Γιατί σημασία έχει και από ποιους έχασες…

Τώρα, όσον αφορά τον αγώνα, το να κερδίζεις έναν αντίπαλο με τόσο άσχημα ποσοστά στα τρίποντα και στις βολές στην έδρα σου γίνεται μόνο με δύο τρόπους. Αρχικά να είναι πολύ χειρότερος αυτός και ο Ολυμπιακός τα κατάφερε και δεύτερον να πας σε ηρωισμούς και ένας εναντίον ενός.

Ο Παναθηναϊκός την τελευταία τριετία φημίζεται για αυτό. Είναι μάλλον το μοναδικό εναλλακτικό πλάνο που έχουμε δει όταν οι αντίπαλες άμυνες είναι κλειστές, ώστε να αποτρέψουν την δημιουργία του Καλάθη ή κάποιο μις ματς. Ήταν ο Τζέιμς στο παρελθόν, ήταν ο Παππάς χθες, σε μία εμφάνιση όπως αυτή του 5ου τελικούς πέρυσι.

Για το Παππά δεν υπάρχουν πολλά να πεις και να γράψεις. Είναι ίσως ότι πιο ταλαντούχο έχει βγάλει η Ελλάδα στην συγκεκριμένη θέση όχι μόνο στην φουρνιά του, αλλά και σε πολλές άλλες πιο μπροστά και πιο πίσω. Μόνο που οι προσωπικοί του δαίμονες και ο χαρακτήρας του, πολλές φορές τον κρατάει πίσω. Αλλά όπως έχει γραφτεί εδώ και στο παρελθόν, είναι τουλάχιστον αυθεντικός. Και τους αυθεντικούς και όχι τους δήθεν τους βγάζουμε το καπέλο.

Ο Παναθηναϊκός κέρδισε για δεύτερη φορά τον αιώνιο αντίπαλο του σε δέκα μέρες και πολλοί ξέχασαν την ήττα και κυρίως της εμφάνιση στην Πόλη με την Εφές. Μόνο που δυστυχώς για τους πράσινους, δεν γίνεται πριν από κάθε παιχνίδι στην Ευρώπη, να έχουμε και ένα ματς με τον Ολυμπιακό, ούτε οι «ερυθρόλευκοι» πιστεύω ότι θα είναι τόσο κακοί στο μέλλον αν αντέξει ο Μπλατ στον πάγκο τους.

Προς το παρόν, αν ο Παναθηναϊκός δεν λύσει τα προβλήματα του, δεν βρει άλλο τρόπο επίθεσης πλην των ηρωισμών και επιτέλους παίξει άμυνα όπως μπορεί σε ατομικό επίπεδο, θα συνεχίσει να κερδίζει ένα ματς και να χάνει το επόμενο. Οι άμυνες θα γίνονται όλο και πιο κλειστές περιμένοντας μία κακή βραδιά του Παναθηναϊκού στα τρίποντα και για να τις σπάσεις θέλει κίνηση, μεταφορά της μπάλας από την μία πλευρά στην άλλη και από χαμηλά, ψηλά στην ρακέτα και κυρίως θέλει πολύ μεγάλη πίεση και αμυντική προσήλωση, για να βγάλεις αιφνιδιασμούς.

Δεν είμαι σίγουρος ότι χρειάζεται ενίσχυση αυτή τη φορά. Ίσως ένας πλέι μέικερ ακόμα μιας και ο Λεκαβίτσιους δεν χρησιμοποιείται πλέον για αυτή την θέση. Μόνο αν φύγουν κάποιοι, θα μπορούμε να μιλάμε για αντικατάσταση.

Οι δύο Ελληνικές ομάδες, πάντως, για δικούς τους λόγους προς το παρόν δεν παίζουν καλό μπάσκετ και αυτό αποτυπώνεται και στα παιχνίδια τους. Αν συνεχίσουν έτσι, δεν θα μου φανεί περίεργο να μην προκριθεί καμία, καν στην επόμενη φάση…