Ο Παναθηναϊκός έκανε ότι μπορούσε στο “Γ. Καραϊσκάκης”, κανένας δεν θα πει πως δεν πάλεψε, αλλά η, ίσως, χειρότερη εμφάνιση του Διούδη με τα “πράσινα” του στοίχισε.
Ο Σωκράταρος μπορεί να είναι εκ των πρωταγωνιστών που έχουν φέρει το “Τριφύλλι” να είναι κάτι παραπάνω από συζήτηση για την τετράδα, όμως πρέπει να γράψουμε και τα κακώς του κείμενα.
Και σήμερα δεν ήταν απλά μια κακή μέρα στο γραφείο, αλλά μία εμφάνιση που χάρισε τη νίκη στον “αιώνιο” αντίπαλο. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.
Τα 24 γκολ παθητικό σε 29 αγώνες και η δεύτερη καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος είναι παράσημο του. Το cleansheet επτά πρώτων αγώνων του 2021 του πιστώνεται σε τεράστιο βαθμό. Φάνηκε κιόλας από τα προσωπικά του στατιστικά.
Δικαιούται να κάνει μία κακή εμφάνιση, αλλά όχι κάτι τέτοιο. Χάρισε το δεύτερο γκολ του Χασάν, έφερε μερίδιο ευθύνης αλλά όχι κάτι τρομερό στο πρώτο. Κανείς φυσικά δεν θα του πει τίποτα για το τρίτο γκολ. Αλλά ήταν η συνολική εμφάνιση που σε κάνει να πεις: “Μα σήμερα ρε Σωκράτη;”.
Στο αγωνιστικό κομμάτι, η ομάδα έβγαλε πάθος, ήταν μέσα σε κάθε μονομαχία, όμως η διαφορά ποιότητας ήταν χαώδης. Και παρ’ όλα αυτά, λίγο έλειψε να βρει ένα δεύτερο γκολ στο τελευταίο δεκάλεπτο και να χαλάσει τη φιέστα τίτλου.
Στο υπόλοιπο κομμάτι, οι γραμμές ήταν κλειστές και έκαναν ότι μπορούσαν για να δεχθούν όσες λιγότερες φάσεις γίνεται, ενώ προσπάθησε και να δημιουργήσει ευκαιρίες, στο γνωστό παιχνίδι του Μπόλονι.
Ο Παναθηναϊκός δεν θα μπορούσε να είναι πιο επιθετικός με το 3-4-3 που χρησιμοποίησε ξανά ο Μαρτίνς, κάτι που σήμαινε πως μπορούσε να βγει στην επίθεση μέχρι και με επτά παίκτες.
Οι δύο τετράδες παικτών κάλυψαν χώρους και έκλεισαν διαδρόμους, με πρωταρχικό στόχο να κρατήσει το μηδέν και ότι γίνει μπροστά. Και στη πρώτη καλά οργανωμένα επίθεση, ο Μακέντα άδειασε τον Σεμέδο, παίρνοντας το φάουλ, που ήρθε μέσω VAR.
Η ισοφάριση στις καθυστερήσεις με τον Χασάν ήταν καθοριστική, καθώς δύσκολα θα βλέπαμε άλλο παιχνίδι στο δεύτερο μέρος. Με τα αν όμως δεν γράφεται ιστορία, με την αυστηρή αποβολή του Πούγγουρα να τελειώνει την όποια συζήτηση.
Κάποια στιγμή, θα ερχόταν ακόμα ένα γκολ. Έτυχε σε αυτό να φέρνει τεράστια ευθύνη ο Διούδης. Ο Μπόλονι δεν έκανε την καλύτερη διαχείριση από τον πάγκο, αλλά είχε και μία αναγκαστική αλλαγή να κάνει, βγάζοντας έξω τον ένα στόπερ, για να βγει εκτός αργότερο ο άλλος.
Είναι πολύ νωρίς ακόμα στα πλέι οφ, με δύο ακόμα κρίσιμα ματς με Άρη και ΑΕΚ να ακολουθούν για να κλείσει ο πρώτος γύρος. Η τύχη είναι ακόμα στα χέρια του, καθώς είναι μόλις στο -2 από ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, αλλά και στο -5 από τον Άρη. Λίγο απίθανο να βγει δεύτερος ο Παναθηναϊκός, αλλά έχει ελπίδες και η μέχρι στιγμής εικόνα του στα ντέρμπι δεν το αποκλείει.
ΥΓ1. Δεν θα μπορούσα να μην αφιερώσω δυο λόγια στον Κροάτη διαιτητή, που έκανε ότι περνούσε από το χέρι του. Στην αρχή ο επόπτης δεν είδε πεντακάθαρο οφσάιντ, μετά έδειξε θέατρο στο πεντακάθαρο πέναλτι που πήρε ο Μακέντα, μετά άλλο ένα γκολ που προήλθε από χέρι του Χασάν, και αυτή η φάση αρκετά ξεκάθαρη. Μας έκανε να ευχαριστούμε το VAR που ήρθε στη ζωή μας.
ΥΓ2. Καταλαβαίνω πως ο Ολυμπιακός έπαιζε για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, αλλά και με τον αιώνιο αντίπαλο, αλλά να θέλει κάθε φάση να του δοθεί υπέρ, προκαλώντας συνεχώς εντάσεις; Δεν θα γινόταν και τίποτα αν δεν κέρδιζε…
ΥΓ3 Ο Παναθηναϊκός περίμενε ο Άρης να κάνει το καθήκον του κόντρα στην ΑΕΚ, για να παραμείνει από πάνω της ακόμα και σε ήττα, αλλά φυσικά η “Ένωση” μεταμορφώθηκε σε Μπαρτσελόνα και καθάρισε από το ημίχρονο. Αυτό, τίποτα άλλο.
