Όταν κλείνω τα μάτια μου δεν βλέπω. Ξέρεις ότι έχει κρύο, όταν βγαίνεις έξω και κρυώνεις. Κάθε 60 δευτερόλεπτα που κυλούν στην Αφρική, περνάει ένα λεπτό. Φράσεις τόσο αληθινές και συνάμα, τόσο ανόητα επιτηδευμένες. Κάπως έτσι φυσιολογικά αντιμετωπίστηκε και από το ελληνικό κοινό το άκουσμα της κλήρωσης του Ολυμπιακού με την Άρσεναλ.
Πιο απλουστευμένα, κρατάει χρόνια -καθότι ακριβή- αυτή η κολόνια. Το πρώτο συναπάντημα καταγράφεται στο μακρινό 2009. Από τότε έχει πληγώσει, αλλά έχει πληγωθεί ουκ ολίγες φορές. Με τις μνήμες του περσινού θριάμβου και της πρόκρισης στους «16» της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης να είναι ακόμα νωπές. Τα πράγματα δεν έδειχναν πως είχαν αλλάξει δραματικά σε σχέση με την περσινή αγωνιστική σεζόν. Ή καλύτερα, ελέω της όλης κατάστασης της πανδημίας του κορωνοϊού δεν έχουν προλάβει να αλλάξουν.
Ωστόσο, η φετινή συνάντηση τους έμοιαζε τόσο διαφορετική. Τουλάχιστον ένα επίπεδο πιο απαιτητική για την ομάδα του Πειραιά. Αφενός γιατί εάν ήθελε να επαναλάβει το περσινό σπουδαίο κατόρθωμα της θα χρειαζόταν δυο αψεγάδιαστα 90λεπτα και αφετέρου, για να αποκλείσεις για δεύτερη συνεχόμενη φορά μια ομάδα αυτού του βεληνεκούς και δη σε νοκ άουτ αναμετρήσεις, είναι πολλά αυτά που θα πρέπει να λειτουργήσουν υπέρ σου.
Ναι, η Άρσεναλ δεν διανύει την καλύτερη περίοδο της ιστορίας της. Ναι, φυσικά και η εικόνα της άφηνε χειροπιαστές ελπίδες πρόκρισης στον Ολυμπιακό. Χωρίς αυτό ωστόσο να σημαίνει πως θα πρέπει να συγκεντρώνει την μερίδα του λέοντος του επικέντρου της συζήτησης. Με το σύνολο του Αρτέτα να σπεύδει να μας το υπενθυμίσει από την αρχή της αναμέτρησης κιόλας.
Το ερυθρόλευκο μυαλό έμοιαζε να βρισκόταν σε σύγχυση. Το “απρόοπτο” της τελευταίας στιγμής με τον Μπα έφερε την άμυνα αλλαγμένη κατά τα 3/4 της, με τον Εμβιλά μάλιστα να μην αγωνίζεται στην φυσική του θέση. Αυτό βέβαια σε μια πρώτη, πρόχειρη ανάγνωση. Ο Πορτογάλος χρειαζόταν την ηρεμία και την σιγουριά που προσφέρει ο Γάλλος με την πρώτη μεταβίβαση του, ειδικότερα κόντρα στις συνθήκες πίεσης που ήταν σίγουρο πως θα δεχόταν απόψε. Βέβαια, αυτό στην πράξη του στέρησε αρκετή από την δυναμική του στον άξονα. Πάντα κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις.
Ο Ολυμπιακός κατάφερε να βγάλει αναίμακτα αυτό το πρώτο φοβικό δεκάλεπτο του, έχοντας στο πλευρό του και τον παράγοντα τύχη, ωστόσο πληγώθηκε για ακόμη μια φορά εκ των έσω. Κανείς δεν μπορεί να διαγράψει την εξαιρετική πορεία του με την ερυθρόλευκη φανέλα ωστόσο, την φετινή σεζόν ο Πορτογάλο κίπερ δεν θυμίζει σε τίποτα τον παλιό καλό εαυτό του.
Δυο απανωτά λάθη δύσκολα συγχωρούνται στο άθλημα που όλοι λατρεύουμε και αυτό είναι κάτι που εύλογα έγινε αντιληπτό και στην φάση του γκολ του Έντεγκαρντ. Δυστυχώς τα γεγονότα είναι αμείλικτα και δείχνουν πως σε τρία παιχνίδια του Ολυμπιακού σε αυτήν την διοργάνωση, έχουν προέλθει από δική του ευθύνη. Το πότε η ομάδα του θα το πληρώσει ακριβά, μένει να φανεί.
Οι παιδικές αδυναμίες της Άρσεναλ ήταν νομοτελειακό πως κάποια στιγμή θα έκαναν την εμφάνιση τους. Οι τραγικές επιλογές των Μπρούμα και Μασούρα δεν της τιμώρησαν. Και απλά λίγα λεπτά αργότερα, ο Ελ Αραμπί έδειξε που θα έπρεπε να είχε πάει η μπάλα και στις δυο παραπάνω περιπτώσεις. Δεν μου την δίνεται εσείς κύριοι, θα δημιουργήσω για τον εαυτό μου. Πίεση, κλέψιμο φονικό τελείωμα. Οι αλλαγές του Πέδρο Μαρτίνς κλωθογύριζαν στο μυαλό του από την συμπλήρωση του πρώτου ημίωρου. Όταν αυτές έγινα πράξη, η εικόνα του σε συνδυασμό με την γρήγορη ισοφάριση στα πρώτα λεπτά του δευτέρου μέρους η ερυθρόλευκη ορμή, έδειχνε να πνίγει την αρμάδα του Αρτέτα.
Η άμεση απάντηση των Κανονιέρηδων κομβική. Ένα ακόμη σουτ εκτός περιοχής λίγα λεπτά αργότερα καταδικαστικό. Με την συμβολή του Σα και αυτή τη φορά. Ο Ολυμπιακός αυτήν την φορά την πλήρωσε και την πλήρωσε πραγματικά. Τα ατομικά του λάθη αυτήν την φορά δεν μπορούν να κρυφτούν.
Ο Ολυμπιακός λαβώθηκε θανάσιμα σε μια κατάσταση που θυμίζει πέμπτη φάλαγγα. Αλλά δεν θα ήταν πρέπον να σταθεί κάποιος αποκλειστικά στον Πορτογάλο κίπερ. Εάν και μακροπρόθεσμα οι ευθύνες του έχουν αποδοθεί. Κυρίως γιατί πλέον δεν βγάζει σιγουριά και στους υπόλοιπους. Πολύ δύσκολα η ομάδα του Μαρτίνς θα επαναλάμβανε τον περσινό θρίαμβο. Αυτό που τον πονάει περισσότερο, είναι ο τρόπος με τον οποίο ήρθε ο φετινός αποκλεισμός. Δυο γκολ εκτός περιοχής και ένα από στημένη φάση. Σε open play τίποτα. Τα λέμε μετά την ρεβάνς του Λονδίνου…
