Ήταν μια νίκη που την ζητούσε επιτακτικά ο ερυθρόλευκος οργανισμός. Μετά από το στραπάτσο της Βουλγαρίας το κλίμα έδειχνε να είχε βαρύνει επικίνδυνα. Χωρίς ελαφρυντικά και περιστροφές το αίσθημα που επικρατούσε ήταν πέρα για πέρα βάσιμο. Ο Ολυμπιακός και ο Πέδρο Μαρτίνς επέλεξαν να παίξουν με την φωτιά και τελικά κάηκαν. Ο Πορτογάλος τεχνικός αφού είδε και απόειδε εγκατέλειψε το ιδεατό σύστημα του 3-4-3, πολύ απλά γιατί δεν είχε τα κατάλληλα υλικά για να το υποστηρίξει.
Το επίπεδο δυναμικότητας της Σλόβαν θεωρώ πως δεν χρήζει ανάλυσης. Όπως ακριβώς δεν χρειαζόταν και αυτό των Νέφτσι και Λουντογκόρετς. Συγκρίνοντας όμως τις πρότερες αναμετρήσεις εύλογα καταλαβαίνει κανείς το πόσο σημαντικό ήταν αυτό το 3-0 για την ομάδα του Πειραιά. Δεν ήταν απλά το σκορ αυτό κάθε αυτό, αλλά η συνολική εμφάνιση που επανέφερε την εμπιστοσύνη στο ερυθρόλευκο κοινό.
Ο Ολυμπιακός έκανε στροφή στις… ρίζες του επί της βασιλείας του Μαρτίνς και σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια εξασφάλισε την συμμετοχή του στους ομίλους του Europa League από το πρώτο ματς. Πολλές φορές δεν αρκεί ένα απλό ταρακούνημα. Όσο οξύμωρο και εάν ακούγεται αυτό, το ερυθρόλευκο στρατόπεδο είχε ανάγκη από έναν σκληρό αποκλεισμό. Χρειαζόταν να ακούσει τον εκκωφαντικό κρότο της πτώσης για να σταθεί στα πόδια του. Με το χορτάρι να είναι καθρέφτης.
Στα χαρτιά πάντα, ο Ολυμπιακός μεσοεπιθετικά, έχει χτιστεί για μεγάλα πράγματα. Ο Πέδρο Μαρτίνς κρατάει μετά από καιρό όχι ένα, αλλά δυο εξτρέμ που αναπληρώνουν την χαμένη αίγλη του Ποντένσε, αλλά και έναν Μασούρα στην πιο παραγωγική φάση της καριέρας του. Αυτή την στιγμή το κομμάτι που λείπει από το παζλ είναι ένα πρωτοκλασάτο αριστερό μπακ. Πρώτα σιγουρεύεις πως υπάρχει τουλάχιστον ένας τέτοιος παίκτης στο ρόστερ σου και μετά κοιτάς και για άλλον.
Για να περάσουμε στον έτερο ελληνικό εκπρόσωπο τώρα, ο ΠΑΟΚ κατάφερε για ακόμη μια φορά να βάλει αχρείαστη πίεση στον εαυτό του. Όπως ακριβώς και στην δυάδα αγώνων με την Μποέμιαν, ο Δικέφαλος καλείται να ψάξει δυο τέρματα για την απευθείας πρόκριση στους ομίλους του Conference League. Και εάν αυτό φαινόταν εφικτό, έως ακόμα και δεδομένο κόντρα στους Ιρλανδούς, με αντίπαλο την Ριέκα δεν θέλει και πολύ να γίνει η ζημιά.
Για να μην παρεξηγηθώ, το επίπεδο του ΠΑΟΚ δεν μπορεί να το ακουμπήσει ούτε στο ελάχιστο. Οι εποχές ωστόσο είναι περίεργες και δεν προσφέρονται για εφησυχασμό. Από πολύ νωρίς είδαμε πως η δεύτερη εποχή Λουτσέσκου δεν διαφέρει και πολύ απ’ την πρώτη. Το ασπρόμαυρο παιχνίδι βασίζεται πολύ στα άκρα και κυρίως στα μπακ, ο Μπίσεσβαρ θα έχει κομβικό ρόλο και ελευθερία κινήσεων, με το πλάνο να κουμπώνει απόλυτα με την προσθήκη του target man Ολιβέιρα.
Ο Πορτογάλος βγήκε κάπως άδοξα από την συζήτηση και το πρόβλημα του Δικεφάλου στο γκολ έγινε εμφανές. Τολμώ να πω, πως θα ήταν άδικο να κριθεί σύμφωνα με τα προηγούμενα δείγματα γραφής του ο 52χρονος τεχνικός. Πλέον καλείται να εντρυφήσει την φιλοσοφία του από την αρχή, σε μια ομάδα που επί Φερέιρα ήταν δομημένη για διαφορετικού είδους ποδόσφαιρο. Ο δρόμος είναι πολύ μακρύς ακόμα, αλλά δυστυχώς τα αποτελέσματα είναι αμείλικτα. Ο ΠΑΟΚ καλείται να πάρει την πρόκριση, αλλά να μην μείνει εκεί. Γιατί μετά θα αρχίσουν τα πραγματικά προβλήματα…
