Ο Παναθηναϊκός κατάφερε να κάνει χειρότερο ξεκίνημα από την περσινή σεζόν, παρ’ ότι είχε γνωρίσει δύο βαριές ήττες. Οι εμφανίσεις είναι τραγικές και η στήριξη στον Πογιάτος τελειώνει.
Προσπάθησα να υψώσω τοίχος υπέρ του Ισπανού τεχνικού, αλλά η υπομονή τελείωσε σύντομα. Το μόνο που μπορούμε να κρατήσουμε από τις τρεις πρώτες αγωνιστικές είναι ένα μισάωρο στην Τρίπολη, όπου δεν ήρθε και κάποιο γκολ.
Τα υπόλοιπα 240 λεπτά έχουν πάει άκλαφτα και βλέπουμε 11 ποδοσφαιριστές να προσπαθούν να καταλάβουν τι να κάνουν. Μακάρι να μην υπήρχε η πανδημία για να μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε μία προπόνηση.
Τι μπορεί να κάνουν στο Κορωπί οι “πράσινοι”. Το ποδόσφαιρο που παίζουν δεν είναι ακριβώς ποδόσφαιρο και ο Πογιάτος ακόμα προσπαθεί να προσαρμοστεί στα ελληνικά δεδομένα, αλλά και τους ποδοσφαιριστές του.
Η τακτική που χρησιμοποιεί δεν βγάζει νόημα και είναι το τελείως αντίθετο από αυτά που συνηθίσαμε από τον Γιώργο Δώνη τα δύο προηγούμενα χρόνια.
Θα έχουμε να τα θυμόμαστε, εάν ο Γιάννης Αλαφούζος δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει το λάθος του. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε την ρήτρα που υπάρχει, αλλά σίγουρα θα γλυτώσει λεφτά από το ενδεχόμενο η ομάδα να μην βγει στην Ευρώπη.
Και τη μεγαλύτερη ευθύνη δεν την έχει ο μεγαλομέτοχος του “Τριφυλλιού”, αλλά ο Τσάβι Ρόκα. Είναι γνωστό πως ο Αλαφούζος εμπιστεύεται τα λάθος άτομα και του αφαιρεί ένα μερίδιο ευθύνης.
Όμως, ο Καταλανός τεχνικός διευθυντής ήταν αυτός που έφερε τον φίλο του και διαβεβαίωσε πως θα αλλάξουν τα πράγματα. Όντως, τα πράγματα άλλαξαν προς το χειρότερο.
Ελπίζω να βγω λάθος, όπως και σχεδόν όλοι οι Παναθηναϊκοί και να δούμε ένα διαφορετικό πρόσωπο μετά την διακοπή. Δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα άλλο, μέχρι να δούμε ποιες θα είναι οι κινήσεις του ισχυρού άνδρα.
ΥΓ. Ανοχή τέλος, ακόμα και από εμένα που τον στήριζα παρά τα δύο ανεπιτυχή αποτελέσματα με Αστέρα και ΑΕΛ.
ΥΓ1. Ένας φίλος μου είχε πει “Όπου να’ ναι έρχεται ο πάτος, ρε Πογιάτος”. Βγήκε αληθινός τελικά.
