Ο Παναθηναϊκός με όπλο εκ νέου το μέγεθος και την αθλητικότητά του, έκανε το γήπεδο… πιο μικρό για την Μακάμπι, την οποία ισοπέδωσε με 81-63. Να πω την αμαρτία μου και χωρίς να θέλω ν’αδικήσω τους υπόλοιπους αθλητές, έχω την εντύπωση, πως όποτε πάταγε παρκέ το δίδυμο Παπαπέτρου-Χεζόνια, το τριφύλλι φάνταζε δύο κλάσεις ανώτερο από την «ομάδα του λαού».

Αμφότεροι είναι αθλητικοί, έχουν γερά πόδια και μπορούν ν’αλλάζουν σε όλα τα σκριν. Βάλτε στην εξίσωση και τον Παπαγιάννη του τέταρτου δεκαλέπτου (απίστευτες άμυνες πάνω στους Ουίλμπεκιν αι Ντόρεϊ) και θα κατανοήσετε εν μέρει τ’αμυντικό πλάνο του κόουτς Κάτας. Επαναλαμβάνω δεν επιθυμώ ν’αδικήσω τους Ουάιτ και Μήτογλου, που ήταν εξαιρετικοί στο ρόλο τους, όμως έχω την εντύπωση πως αυτή η δυάδα είναι ικανή για πολλά ανδραγαθήματα στο μέλλον.

Εδώ οφείλω να εξήρω τη δουλειά του Κάτας και την αλματώδη πρόοδο παικτών, όπως είναι οι Μποχωρίδης, Μήτογλου και Ουάιτ. Για την ακρίβεια οι δύο πρώτοι νιώθουν σημαντικοί, ο Έλληνας φόργουορντ είναι πια βασικό γρανάζι στο πράσινο ροτέισον, ενώ ο Θεσσαλονικιός γκαρντ «ψηλώνει» εδώ και ενάμισι μήνα. Ο Παναθηναϊκός ήταν εξαιρετικός δημιουργικά κι αν δεν υπήρχε η κηλίδα των 17 λαθών, τότε η διαφορά ενδεχομένως να ήταν μεγαλύτερη. Καθαρός άσος δεν υπάρχει, άρα η ελληνική ομάδα, έχει μάθει πια να ζει μ’αυτά στο προσκεφάλι της.

Η προσθήκη του Χεζόνια έχει κάνει πιο ελκυστικό τον Παναθηναϊκό, πιο αεράτο, αφού το κάθετο παιχνίδι του Κροάτη, δημιουργεί ουκ ολίγα προβλήματα στους αντιπάλους του τριφυλλιού. Σίγουρα είναι υπερβολικός, ελέω της υπέρμετρης αυτοπεποίθησής του, όμως είναι πολυτέλεια για τη φετινή βερσιόν των πρασίνων. Δεν αλλάζει κάτι μ’αυτή τη νίκη, όσον αφορά τη βαθμολογική θέση του ΠΑΟ, όμως είναι ξεκάθαρο πως όλος οργανισμός δουλεύει για του χρόνου, με στόχο την αγωνιστική βελτίωση κι εξέλιξη. Το πράσινο project συνεχίζεται…

ΥΓ. Ο Κάτας δεν πηγαίνει καθόλου τον Ζακ Όγκαστ σαν παίκτη και νομίζω πως ο ομογενής σέντερ το καλοκαίρι θα ψάξει αλλού γι’ επαγγελματική στέγη.

ΥΓ2. Απορώ πως γίνεται παίκτες σαν τους Μπέντερ και Ζίζιτς να έχουν περάσει από το ΝΒΑ. Αργοί αθλητές, χωρίς μεγάλο ταλέντο και τσακωμένοι με την επαφή.