Ο Ολυμπιακός υπήρχε (εσφαλμένα) τη φήμη, πως φέτος έγινε ομάδα έδρας. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε διαφωνήσει ευγενικά μ’αυτή την τοποθέτηση και δικαίως, καθώς ανέκαθεν η ελληνική ομάδα, έκανε περισσότερο θόρυβο με τα εκτός συνόρων ανδραγαθήματά της. Το δεύτερο συνεχόμενο διπλό στη Euroleague, αποδεικνύει ξεκάθαρα πως οι Πειραιώτες, λογίζονται ως ένα σύνολο που ανήκει στα playoff της διοργάνωσης και χτυπάει δειλά-δειλά και την πόρτα του Final Four.
Δεν είναι πρώιμο αυτό που γράφουμε, αφού το 9-4 ρεκόρ, λέει πολλά και το σημαντικότερο είναι το εξής. Η σταθερότητα και η στοχοπροσήλωση προπονητή και παικτών είναι παροιμιώδης σ’αυτές τις δεκατρείς στροφές της regular season. Το 87-84 στο Καζάν επί της Ούνικς, ήρθε μεν δύσκολα, όμως δεν υπάρχει πιο σαγηνευτικός τρόπος να παίρνεις διπλό στην Ευρώπη. Στο έξτρα πεντάλεπτο της παράτασης ο Ολυμπιακός κατέθεσε όλη του την εμπειρία και ποιότητα κι αν ήταν πιο ήρεμος στην τελική του προσπάθεια, θα είχε επικρατήσει πιο άνετα. Ο Σάζα Βεζένκοφ είναι με διαφορά ο πιο βελτιωμένος παίκτης της Euroleague και ένας από τους πιο σταθερούς στο φετινό καλεντάρι. Δεν είναι οι 22 του πόντοι, που έκαναν τη διαφορά σήμερα τ’απόγευμα, αλλά τα πέντε κλεψίματα και το ένα εξ’αυτών στον υπέρμετρα εγωιστή Χεζόνια. Ο Κροάτης θέλει να γίνει ηγέτης σ’ένα σύλλογο, όμως οφείλει να παρουσιάζεται με μυαλό στη λεγόμενη crunch time κι όχι να κάνει επιπόλαια λάθη.
Δεν μας ενδιαφέρει καθόλου ο πρώην ΝΒΑερ, αφού εμείς εστιάσαμε στον ψυχρό εκτελεστή Βεζένκοφ, όμως τα φώτα ΠΡΕΠΕΙ να πέσουν και πάνω στον πολεμιστή Γιαννούλη Λαρεντζάκη. Ο Έλληνας γκαρντ τρυπάει συνέχεια το ταβάνι του, έχει ολύμπια ψυχραιμία και θράσος (το lay up μπροστά στον Χεζόνια ήταν μαγικό), ενώ οι πανηγυρισμοί του ξυπνούν και πορώνουν άπαντες στον ερυθρόλευκο πάγκο. Είναι ένα από τα κλειδιά του Ολυμπιακού κι όποτε πατάει παρκέ, κάτι θετικό συμβαίνει.
Ο Μουσταφά Φαλ δεν ξεκίνησε καλά τον αγώνα, αφού τον δυσκόλευε η αθλητικότητα των Μπράουν και Τζεκίρι, όμως στα κρίσιμα σημεία, διάβασε το παιχνίδι, τελείωσε τις φάσεις, δικαιώνοντας τον προπονητή του για την εμπιστοσύνη του. Ο Ολυμπιακός σίγουρα έκανε παιδαριώδη λάθη, ή βιαστικά αν θέλετε, όμως εκεί που μετρούσε περισσότερο έμοιαζε πιο κοντά στο ροζ φύλο αγώνα από ένα σύνολο, που έπαιζε στον αυτόματο πιλότο στο τέταρτο δεκάλεπτο και στην παράταση.
Τα τρίποντα δεν ήταν σύμμαχος των Πειραιωτών (9/37 ήτοι 24.3%), όμως η άμυνα και ο έλεγχος του ρυθμού, έδωσαν αυτή τη μεγάλη νίκη, που κρατάει στα ψηλά τον Ολυμπιακό, που αρχίζει και ονειρεύεται το πλεονέκτημα έδρας στην postseason. Μακρινό για την εποχή σενάριο, όμως διόλου ουτοπικό. Το είπε άλλωστε και Βέλιμιρ Περάσοβιτς, που γνωρίζει τι εστί Ολυμπιακός.
ΥΓ. Βελτιωμένος παρουσιάστηκε ο Χασάν Μάρτιν κι αυτό ηχεί σαν μελωδία στ’αφτιά του coach B.
ΥΓ2. Ο Κώστας Σλούκας έμοιαζε εξουθενωμένος στο τέλος του αγώνα κι αυτό ήταν απόροια του κυνηγητού των Λορένζο Μπράουν και Αιζάια Κάνααν. Οι ηγέτες δεν σκοράρουν μόνο, αλλά ενίοτε μεταμορφώνονται σε «χαμάληδες» πολυτελείας.
ΥΓ3. Ο Ερυθρός Αστέρας δούλεψε για τον Ολυμπιακό, αφού απέδρασε από την Αγία Πετρούπολη. Η τετράδα εν τέλει δεν είναι τόσο μακριά, όσο φάνταζε στην αρχή της τρέχουσας σεζόν.
