Η χθεσινή αναμέτρηση, ακόμα και πριν από την έναρξη της, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως εύκολη υπόθεση για τον οργανισμό του Ολυμπιακού, μετά από μια πρόχειρη ανάγνωση. Αναμέτρηση που μόνο εύκολη δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί αν συνυπολογίσει κανείς τις συνθήκες που είχαν προηγηθεί αυτής. Και ναι, τώρα η πλειοψηφία των αναγνωστών θα αναρωτηθεί, “καλά, τι λέει αυτός ρε;”
Ωστόσο, όσο και αν παράξενο ακούγεται αυτό, το συγκεκριμένο ματς έκρυβε αρκετές δυσκολίες για τους “ερυθρόλευκους”. Ήταν μια, παραδόξως, καλοκαιρινή Κυριακή στις 6 του Οκτώβρη, όταν ο Ολυμπιακός κατακτούσε το τελευταίο του τρίποντο μακριά από το “Γ. Καραϊσκάκης”, με αντίπαλο τον Άρη. Έκτοτε, δεν κατάφερε να γευτεί την “γλύκα” της νίκης. Χρονικό διάστημα που φαντάζει αιώνας ειδικά όταν αναφερόμαστε σε ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό. Ο Παναιτωλικός φάνταζε ως εύκολο θήραμα, όντας τελευταίος στον βαθμολογικό πίνακα και ως η μοναδική ομάδα χωρίς νίκη στην Ευρώπη(!)
Αλλά απ’ την άλλη, σε παρόμοια κατάσταση δεν βρισκόταν και ο Πανιώνιος πριν δυο εβδομάδων;
Ο Πέδρο Μαρτίνς είχε κάνει σωστή προεργασία, καθώς είχε αντιληφθεί την σπουδαιότητα της αναμέτρησης, που θα λειτουργούσε ως “κυματοθραύστης”… γκρίνιας, λίγα 24ωρα πριν από το κομβικό για την ευρωπαϊκή συνέχεια της ομάδας του Πειραιά, αγώνα.
Η αδυναμία του Ολυμπιακού να “σκοτώσει” τα παιχνίδια από νωρίς, έτεινε να μετατραπεί σε μάστιγα και ο Πορτογάλος τεχνικός, προσπαθούσε να βρει το αντίδοτο σε ένα δηλητήριο που αποδυνάμωνε τον “ερυθρόλευκο” οργανισμό, αγωνιστική με την αγωνιστική και φάνταζε ως η αχίλλειος πτέρνα στην προσπάθεια του για την ανάκτηση των κεκτημένων.
Και φαίνεται πως τα κατάφερε, έστω και βραχυπρόθεσμα. Ο Πορτογάλος παρέταξε την ομάδα του σε διάταξη 4-4-2 που όσο πέρναγε η ώρα φαινόταν να μετατρέπεται σε ένα 4-2-4 με την παρουσία των Μασούρα, Σουντανί αλλά φυσικά και την έλλειψη καθαρού οργανωτή, να επιτρέπουν τις συνεχείς εναλλαγές θέσεων. Ο Ολυμπιακός ήταν εκρηκτικός από το ξεκίνημα και το γρήγορο γκολ του Ποντένσε στο 5ο λεπτό σήκωσε αρκετό από το βαρύ φορτίο άγχους που χαρακτήριζε την πλειοψηφία των αναμετρήσεων του.
Η εκτελεστική δεινότητα του Αραμπί έκανε την εμφάνιση της για ακόμη μια φορά και κάπως έτσι η σεμνή τελετή έλαβε τέλος. Ο Παναιτωλικός δεν έδειξε ικανός να απειλήσει, με φωτεινή εξαίρεση τον Αμερικανό εξτρέμ, ο Ολυμπιακός έσβησε το ματς και αυτό ήταν.
Αρκετοί γνωρίζετε πως η μεταγραφή του Μαροκινού δεν συνοδεύτηκε με διθυραμβικά σχόλια, αλλά με ένα γενικότερο κλίμα απορίας και αμφισβήτησης στις τάξεις των φίλων της ομάδας του Πειραιά. Ωστόσο, ακόμα και όταν βρισκόταν μακριά από το προσκήνιο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, βγάζοντας το… παντεσπάνι του στην Σαουδική Αραβία τα νούμερα του προκαλούσαν ίλιγγο. Ακόμα και αν το επίπεδο δεν ήταν υψηλό μιλάμε για επιθετικό που σκόραρε συστηματικά 30 γκολ μίνιμουμ κάθε σεζόν για τρία χρόνια. Και τολμώ να πω πως είναι η ειδοποιός διαφορά του φετινού Ολυμπιακού.
Ξέρετε, η σημαντικότητα της παρουσίας του Αραμπί, έχει άμεσο αντίκτυπο και στον άμεσο Ισπανό ανταγωνιστή του. Γιατί φέτος, αναδεικνύεται η χρησιμότητα του Γκερέρο μέσω του Μαροκινού. Πέρυσι που το φορτίο είχε πέσει σε έναν παίκτη που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως “ειδικών συνθηκών” λογικό ήταν να κάνει την εμφάνιση της ο παράγοντας γκρίνια, πολλώ δε μάλλον όταν δεν υπήρχε η απαιτούμενη συνεισφορά από την προσωπική επιλογή Μαρτίνς που δεν ήταν άλλη από τον Χασάν.
Προσωπική του επιλογή είναι και ο Αραμπί, ωστόσο αυτή την φορά με την μέχρι και εκνευριστική του επιμονή για τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή να τον δικαιώνει απόλυτα.
Το δίδυμο Μπουχαλάκη-Γκιγέρμε μπορεί να έχει βελτιωθεί αισθητά από άποψη συνεργασίας και χημείας αλλά είναι κάτι παραπάνω από εμφανές πως οι ερυθρόλευκοι έχουν ανάγκη τον Μαντί Καμαρά στον χώρο του κέντρου. Ειδικά με την απουσία του Κώστα Φορτούνη. Ο άσος από την Γουινέα εκτός από ότι προσδίδει την απαιτούμενη σκληράδα και ένταση στον χώρο του κέντρου, σε συνδυασμό με τα ανάλογα τρεξίματα, ίσως έχει ένα χαρακτηριστικό που μόνο ο μεγάλος άτυχος της φετινής χρονιάς κατέχει. Το κάθετο τρέξιμο. Με πιο ζωντανό παράδειγμα το ντέρμπι με την ΑΕΚ. Ο Ολυμπιακός τον χρειάζεται και φαίνεται πως το έχει καταλάβει και ο Μαρτίνς.
Εν κατακλείδι, οι ερυθρόλευκοι φεύγουν από το Αγρίνιο με το πρώτο εκτός έδρας τρίποντο μετά από δυο ολόκληρους μήνες, σε μια βραδιά που είδαν τον ΠΑΟΚ να επικρατεί της Ξάνθης δια πυρός και σιδήρου, με τον Πορτογάλο τεχνικό να στρέφει ανενόχλητος την αμέριστη προσοχή του στο κομβικό ματς της Τετάρτης με τον Ερυθρό Αστέρα ώστε να εξασφαλίσει τον ρεαλιστικό αλλά μίνιμουμ βάσει παρουσίας του φετινού Ολυμπιακού στόχο της τρίτης θέσης του ομίλου. Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να προκριθεί και μετά να αναλογιστεί το περιβόητο what if γιατί όπως υπογραμμίζει η θυμόσοφη ατάκα του Αντσελότι, ένας προπονητής κρίνεται από το μοναδικό πράγμα που δεν μπορεί να καθορίσει. Το αποτέλεσμα…
