Τι ήταν που ζήσαμε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Το γήπεδο έβραζε, ο κόσμος δεν σταμάτησε να βοηθάει τους παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα, που στο τέλος χάρη στην μεγαλύτερη εμπειρία τους, την ψυχραιμία του Κώστα Σλούκα και την τρέλα του Τάιλερ Ντόρσεϊ, κέρδισαν τη Μονακό με 94-88 και προκρίθηκαν στο Final Four της Euroleague, που θα διεξαχθεί στο Βελιγράδι.
Οι Μονεγάσκοι αποδείχτηκαν πολύ σκληρό καρύδι, τα έδωσαν όλα και τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, με τον Τζέιμς προς τιμήν του να γράφει στο social media «Μπράβο στον Ολυμπιακό, καλή τύχη στο Final Four. Μπασκετικός πολιτισμός στο υψηλότερο επίπεδο από έναν παίκτη, που κοσμεί τα ευρωπαϊκά παρκέ. Για την είσοδο του κόσμου του Ολυμπιακού στο γήπεδο, δεν επιθυμώ ν’ναναφερθώ, καθώς οι παίκτες αξίζουν να πανηγυρίσουν για λίγο μόνοι τους, μία προσπάθεια, που ξεκίνησε τον Οκτώβριο και τελικά θα τους βρει να διεκδικούν το ιερό δισκοπότηρο της Euroleague.
Δεν θα κάτσω ν’αναλύσω το παιχνίδι, αν και το Game 5 ήταν μία σπουδαία παράσταση, από δύο ομάδες, που δεν έλεγαν να πέσουν κάτω. Τελικά η πιο μπαρουτοκαπνισμένη παρέα παικτών, επέζησε, χάρη στον ηγέτη της Κώστα Σλούκα, που πήρε όλες τις κρίσιμες αποφάσεις, ενώ μια λαμπάδα πρέπει ν’ανάψουν άπαντες στον Πειραιά στον Σακίλ Μακίσικ, που θύμισε Κέβιν Ντουράντ στη δεύτερη περίοδο, όπου η Μονακό δεν έχανε τρίποντο. Ο Τόμας Ουόκαπ ήταν απροσπέλαστος στο τρίτο δεκάλεπτο, σήκωσε όλο το ΣΕΦ στο πόδι, ενώ έδωσε ενέργεια στους συμπαίκτες του, που ίσως και να είχαν απογοητευτεί, από τα συνεχόμενα μεγάλα καλάθια των Γάλλων.
Επιτέλους ο Τάιλερ Ντόρσεϊ ήταν καθοριστικής σημασίας έστω και στο Game 5, πήρε πολλά φάουλ από Τζέιμς, Ουατάρα, ενώ προσπάθησε να μην είναι αρνητικός και στα μετόπισθεν. Είναι άδικο να ψάξουμε για μέτρια απόδοση από την πλευρά των γηπεδούχων, αφού το 11ο Final Four είναι σπουδαίο παράσημο για τον Ολυμπιακό, που πλέον ως αουτσάιντερ με πολλούς οπαδούς στο πλευρό του, θα επιδιώξει να πετάξει εκτός την πρωταθλήτρια Ευρώπης Αναντολού Εφές. Βέβαια με τους Τούρκους άπαντες θ’ασχοληθούμε τις επόμενες μέρες, ας απολαύσουμε το γεγονός, πως μετά από πέντε στείρα χρόνια, θα ζήσουμε όλοι τη συμμετοχή μιας ελληνικής ομάδας, στη μεγαλύτερη και λαμπρότερη σκηνή του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
