Η αλήθεια είναι πως το αποτέλεσμα του μικρού τελικού, δεν είχε κανένα βαθμολογικό και ουσιαστικό ενδιαφέρον, καθώς η τρίτη και η τέταρτη θέση είναι παρηγοριά για τους αποκλεισμένους και τίποτα παραπάνω.
Δεν επιθυμώ να σταθώ στη νίκη της Μπαρτσελόνα επί του Ολυμπιακού με 84-74, καθώς ουδείς θα το θυμάται μετά από χρόνια. Αυτό που θα μείνει χαραγμένο στις μνήμες των παικτών, των προπονητών, των φιλάθλων κι εμάς των δημοσιογράφων είναι το standing ovation στον αρχηγό των Πειραιωτών Γιώργο Πρίντεζη, ο οποίος φαίνεται πως έδωσε το τελευταίο του παιχνίδι στη Euroleague. Ο κόσμος τον αποθέωσε όπως άρμοζε σ’έναν αθλητή κόσμημα, ενώ και οι αντίπαλοί του, τον χαιρέτησαν, δείχνοντας τον θαυμασμό τους σ’ένα από τα κορυφαία τεσσάρια (διαχρονικά) στη Γηραιά Ήπειρο. Όποιος βρισκόταν στην Stark Arena και βίωσε το καθολικό χειροκρότημα στον «Πριντ» του Ολυμπιακού, σίγουρα θα το θυμάται για όλη του τη ζωή. Τώρα για τον κόσμο των ερυθρολεύκων δεν υπάρχουν πολλά να πεις. Μόνο το γεγονός πως γέμισαν το γήπεδο, παρά την πικρία του αποκλεισμού από τον μεγάλο της Euroleague τα λέει όλα.
Επειδή πρέπει να γράψω και κάτι αγωνιστικό, θα τονίσω απλά πως ο Σάσα Βεζένκοφ ήταν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ, απέναντι στον Μίροτιτς και πως το ταβάνι του είναι ο …ουρανός. Ο Βούλγαρος έχει απαιτήσεις από τον εαυτό του, βγήκε μπροστά μετά τον ημιτελικό κι αυτό δείχνει τη πάστα από την οποία είναι φτιαγμένος. O Ολυμπιακός ολοκλήρωσε μία άκρως επιτυχημένη σεζόν στη Euroleague, επέστρεψε στην ελίτ και πλέον μέλημα του οφείλει να είναι η ευρωπαϊκή κορυφή, καθώς ο κορμός υπάρχει, ο προπονητής θα μείνει στο πόστο του και νομίζω χρειάζονται μικρές πινελιές, ώστε το ρόστερ να γίνει ακόμα πιο ισχυρό.
Οι λεπτομέρειες και οι μεγάλες παίκτες κρίνουν τα Final Four και νομίζω πως ο Ολυμπιακός του χρόνου, θα είναι το ίδιο συμπαγής, όμως οι φετινές παραστάσεις κι εμπειρίες, θ’αποδειχτούν πολύτιμες για το επόμενο ευρωπαϊκό σαφάρι…
