Στις 9 Απριλίου του 2002, επαναληπτικός προημιτελικός του Champions League, με τον Παναθηναϊκό να είναι στο επίκεντρο..

Το τριφύλλι είχε πάρει τεράστια νίκη με σκορ 1-0 στο πρώτο ματς με τη Μπαρτσελόνα στο γήπεδο της Λεωφόρου και είχε επισκεφθεί την Καταλονία για να γράψει μια ολόχρυση σελίδα ιστορίας. Ακόμα μια, για την ακρίβεια.

Εκείνη τη νύχτα, τα δάκρυα στο φινάλε για τον αποκλεισμό, πέρα από πόνο είχαν κυρίως αίσθημα υπερηφάνιας από τους πρωταγωνιστές και τους οπαδούς του Παναθηναϊκού για ό,τι είχε αντικρίσει ο ποδοσφαιρικός πλανήτης στον αγωνιστικό χώρο.

Τρομερό γκολ ο Μιχάλης Κωνσταντίνου με δεξί σουτ από απόσταση, μπροστά οι «πράσινοι», ανάγκη για τρία τέρματα από τους «μπλαουγκράνα» αν ήθελαν να προκριθούν.

Δυο γκολ του Λουίς Ενρίκε κι ένα του Σαβιόλα διαμόρφωσαν το 3-1, έπειτα από το οποίο είχε… πράσινη καταιγίδα. Ο Panathinaikos όχι μονάχα δεν τα παράτησε, αλλά πάλεψε σαν αγρίμι για να πάρει αυτό που θα ήταν δίκαιο και του άξιζε.

Πέναλτι πάνω στον Ολισαντέμπε που δεν δίνεται ποτέ, προβολή του Μιχάλη Κωνσταντίνου με απομάκρυνση του Πουγιόλ πάνω στη γραμμή, ευκαιρίες, ασφυκτική πίεση στα καρέ των Καταλανών κι εκείνο το σουτ του Βλάοβιτς στο φινάλε…