Οι Ιταλοί επέλεξαν να επιτεθούν, οι Βέλγοι να περιμένουν, με την ομάδα του Ρομπέρτο Μαντσίνι να παίρνει πανάξια την πρόκριση (2-1) στους «4» της διοργάνωσης, για πρώτη φορά μετά το 2012 και το Βέλγιο να μένει για ακόμη μια φορά με την… όρεξη, με τον χρόνο να μην αποτελεί πλέον σύμμαχο! Πανέμορφα γκολ από Μπαρέλα και Ινσίνιε, μεγάλη ατυχία για Σπινατσόλα…
Το Βέλγιο επέλεξε -για ακόμη μια φορά- το παιχνίδι της υπομονής. Η κατοχή αφέθηκε πολύ γρήγορα στα πόδια των Ιταλών, επιλογή, που δεν την λες και απόλυτα λογική. Ειδικά με τα πεπραγμένα της «σκουάντρα ατζούρα» σε αυτό το τουρνουά. Παραδόξως όμως, έδειχνε να αποδίδει. Εάν εξαιρέσει κανείς την φάση του ακυρωθέντος γκολ για τους τυπικά φιλοξενούμενους του 13ου λεπτού (σε αντικανονική θέση ο Κιελίνι) οι κόκκινοι διάβολοι ήταν αυτοί που έκαναν πρώτοι αισθητή την παρουσία στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου.
Φάσεις που δεν ήρθαν από σετ παιχνίδι, αλλά ελάχιστη έως καμία σημασία δεν είχε αυτό στην οικονομία του παιχνιδιού. Αρχικά, ο Κέβιν Ντε Μπρόινε διένυσε το μισό γήπεδο με την μπάλα στα πόδια, πλάσαρε υποδειγματικά έξω από την περιοχή του Ντοναρούμα, με τον Ιταλό να υποχρεώνεται σε μια εκπληκτική επέμβαση στο 22ο λεπτό. Στην συνέχεια, ο μέσος της Σίτι μοίρασε σε παρόμοια συνθήκη στον Λουκάκου, εκείνος έκανε το πλασέ στην κίνηση με τον νεαρό κίπερ να αρνείται εκ νέου το 1-0 μόλις τέσσερα λεπτά αργότερα.
Μετά από αυτό… το χάος! Η Ιταλία εξασφαλίζοντας ασφάλεια από την συντριπτική κατοχή, έφτανε με χαρακτηριστική ευκολία στα πέριξ της περιοχής της ομάδας του Μαρτίνεθ και ό,τι ακολούθησε, έμοιαζε απλά σαν φυσικό επακόλουθο. Το σύνολο του Μαντσίνι δεν παράτησε μια χαμένη φάση μετά από εκτέλεση κόρνερ, ο Μενιέ οδηγήθηκε στο λάθος, ο Βεράτι πάτησε για τον Μπαρέλα, ο οποίος άφησε… σέκους τρεις παίκτες του Βελγίου και με εξαιρετικό τελείωμα έγραψε το 1-0 στο 31ο λεπτό!
Η Ιταλία δεν άφησε το πόδι από το γκάζι και ό,τι δεν κατάφερε ο Κιέζα στο 31′, το έκανε δέκα λεπτά αργότερα ο Ινσίνιε και με το… παραπάνω! Ο βραχύσωμος μεσοεπιθετικός πήρε την μπάλα από αριστερά, έκοψε προς τον άξονα και με ένα εξαιρετικό σουτ έξω από τη περιοχή, έγραψε το πέρα για πέρα δίκαιο, 2-0! Ωστόσο, αυτό το γεμάτο ποδοσφαιρικά πρώτο ημίχρονο, κράταγε και κάτι ακόμη για το τέλος του.
Ο ιδιαίτερα κινητικός Ντοκού ταλαιπώρησε τον Ντι Λορέντσο από τα αριστερά, με τον Ιταλό να τον γκρεμίζει εντός περιοχής και τον διαιτητή να υποδεικνύει την εσχάτη των ποινών. Ο Λουκάκου ανέλαβε την εκτέλεση και δεν αστόχησε, με το Βέλγιο να πηγαίνει στα αποδυτήρια με ένα γκολ από το πουθενά.
Ένα γκολ πάνω στο οποίο προσπάθησε να χτίσει, χωρίς ωστόσο να αλλάξει πολλά πράγματα στην τακτική της προσέγγιση. Και λίγο έλειψε να το πετύχει, αλλά ας όψεται το πόδι του Σπινατσόλα! Ο Ντοκού άνοιξε στον Ντε Μπρόινε αριστερά στην περιοχή, εκείνος μοίρασε παράλληλα στον Λουκάκου που πλασάρε, με τον Ιταλό μπακ να παρεμβαίνει ως από μηχανής θεός και να βυθίζεται στις αγκαλιές των συμπαικτών του στο 61ο λεπτό! Η απάντηση από πλευράς Ιταλών ήταν άμεση. Ο Σπινατσόλα πήρε την μπάλα στην πλάτη της άμυνα του Βελγίου, αλλά δεν κατάφερε να βρει εστία και να απειλήσει ουσιαστικά τον Κουρτουά στο 66′.
Ο Ρομπέρτο Μαρτίνεθ έριξε στο παιχνίδι τους Μέρτενς και Τσαντλί, οι δυο αλλαγές συνεργάστηκαν άψογα, αλλά ο Λουκάκου δεν κατάφερε να μπει στην πορεία της μπάλας και να την σπρώξει στα δίχτυα με το κεφάλι με το Βέλγιο να χάνει την σπουδαία ευκαιρία για την ισοφάριση (72′). Ο Ντοκού πήγε να μιμηθεί τον Ινσίνιε στην φάση του 84′, αδειάζοντας τρεις παίκτες, με το τελείωμα του όμως να μην είναι ιδανικό με το 1-2 να παραμένει μέχρι το τελικό σφύριγμα και την Ιταλία να πανηγυρίζει την πρόκριση της στην ημιτελική φάση μετά το 2012!
H μεγάλη πρόκριση της «σκουάντρα ατζούρα» έμελλε ωστόσο να σημαδευτεί από τον σοβαρό τραυματισμό του Λεονάρντο Σπινατσόλα, που έφυγε από το γήπεδο με φορείο με τις πρώτες ενδείξεις να μην είναι και τόσο ενθαρρυντικές…
