Η 22η έκδοση του Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου στιγματίστηκε από την εξιλέωση και αποθέωση του Μέσι, το “ξέπλυμα” ενός μεσαιωνικού κράτους όπως είναι το Κατάρ, αλλά και από την απόλαυση ενός από τους καλύτερους τελικούς στην ιστορία, αν όχι τον καλύτερο.
Η “προετοιμασία” μέχρι το τουρνουά
Όλα ξεκίνησαν το 2009, όταν και η FIFA χάρισε ένα από τα πιο σπουδαία γεγονότα σε ένα κράτος χωρίς κανένα παρελθόν στο ποδόσφαιρο και με αρκετούς νόμους που καταπατούν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Αρκετά χρόνια αργότερα καταλήξαμε στην απαγόρευση ενασχόλησης του Μπλάτερ με ότι έχει να κάνει με την παγκόσμια ομοσπονδία ποδοσφαίρου λόγω κατηγοριών για διαφθορά, που σχετίζονταν και με το Κατάρ.
Ο θάνατος δεκάδων χιλιάδων εργατών για την κατασκευή των γηπέδων αποτέλεσε ακόμα ένας λόγος για να κατηγορηθεί το Κατάρ και να πέσει στα μάτια όλου του πλανήτη, φτάνοντας μέχρι την έναρξη του τουρνουά.
Από τα τελευταία τραγελαφικά ήταν η απαγόρευση του αλκοόλ αλλά και των εκδηλώσεων αγάπης των ομοφυλόφιλων, που φρόντισαν να επιστεγάσουν ένα τουρνουά βουτηγμένο στο αίμα και την ντροπή.
Οι συναρπαστικοί όμιλοι που μας έκαναν να ξεχάσουμε τα εξωαγωνιστικά γρήγορα
Η διαδικασία των ομίλων αποδείχθηκε από τις καλύτερες των τελευταίων δεκαετιών με αποτελέσματα που σε άφηναν με το στόμα ανοικτό. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η ήττα της Αργεντινής από την Σαουδική Αραβία στην πρεμιέρα των δύο εθνικών, αλλά και αυτή της Γερμανίας από την Ιαπωνία.
Αυτά ήταν λίγο πολύ τα σπουδαιότερα αποτελέσματα από άποψης εκπλήξεων, με τα γκολ να έρχονται στην πρεμιέρα της Αγγλίας και της Ισπανίας, στο Καμερούν-Σερβία αλλά και στο φινάλε των ομίλων ανάμεσα σε Γερμανία και Κόστα Ρίκα.
Εν τέλει, οι εκπλήξεις ήταν λιγοστές, αλλά ηχηρές. Η Γερμανία αποτέλεσε τη μεγαλύτερη, μένοντας εκτός από την Ιαπωνία. Από κοντά και το Βέλγιο, που είδε Μαρόκο και Κροατία να την προσπερνάνε.
Τα νοκ-άουτ που μας καθήλωσαν στον καναπέ από την αρχή μέχρι το τέλος
Η φάση των “16” είδε τα περισσότερα φαβορί να περνάνε στην επόμενη φάση, μέχρι να φτάσουμε στην αναμέτρηση της Ισπανίας με το Μαρόκο. Οι Ίβηρες επέλεξαν αντίπαλο στο τέλος των ομίλων, όμως την πάτησαν στην διαδικασία των πέναλτι από μία πολύ σκληρή και δυναμική ομάδα, που έμελλε να μείνει στις καρδιές μας.
Όλοι οι υπόλοιποι μεγάλοι προχώρησαν στα προημιτελικά, όπου τα πράγματα σοβάρεψαν και είδαμε τέσσερις εκπληκτικές ματσάρες. Η αρχή έγινε με την Αργεντινή, που χρειάστηκε τα πέναλτι για να προκριθεί επί της Ολλανδίας, που είχε κάνει μια φοβερή ανατροπή από το 2-0 για να φτάσει μέχρι εκεί.
Βραζιλία και Κροατία ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο και οδηγήθηκαν στην ρώσικη ρουλέτα του ποδοσφαίρου, αλλά αυτή τη φορά οι Ευρωπαίοι χαμογέλασαν στο τέλος. Οι Λατίνοι απογοήτευσαν έχοντας το ρόλο του πρώτου φαβορί της διοργάνωσης και απέδειξαν πως επ’ ουδενί δεν ανταποκρινόταν αυτό στην πραγματικότητα.
Το δεύτερο μισό των προημιτελικών δεν είχε τίποτα να ζηλέψει. Η τιτανομαχία Αγγλίας και Γαλλίας μας χάρισε το πρώτο μεγάλο παιχνίδι, που μας καθήλωσε ένα χαμένο πέναλτι στο φινάλε από τον Κέιν έστειλε τους παγκόσμιους πρωταθλητές στους “4”.
Ο Ρονάλντο και η Πορτογαλία ήλπιζαν σε ακόμα ένα εύκολο βράδυ απέναντι στο Μαρόκο, όμως οι Αφρικανοί είχαν ραντεβού με την ιστορία και ένα γκολ του Εν Νεσίρι ήταν αρκετό για να τελειώσει τα όποια όνειρα του Πορτογάλου σούπερ σταρ να σηκώσει και αυτό το τρόπαιο.
Το τελευταίο βήμα πριν τον μεγάλο τελικό
Τα ημιτελικά δεν ήταν το ίδιο συναρπαστικά. Τα φαβορί (γ.γ. Αργεντινή και Γαλλία) δεν αντιμετώπισαν προβλήματα και πήραν το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό.
Στο πρώτο παιχνίδι, η Αργεντινή δεν βρήκε ουσιαστικά αντίπαλο, ο Μέσι και ο Άλβαρεζ έκαναν ότι ήθελαν, η Κροατία έβγαλε όλη την κούραση μαζεμένη και το πρώτο εισιτήριο κατέληξε εύκολα στη μία πλευρά.
Το δεύτερο παιχνίδι ανάμεσα σε Γαλλία και Μαρόκο δεν είχε μεγάλες διαφορές. Η διαφορά των δύο ομάδων ήταν χαοτική, οι “τρικολόρ” βρήκαν από νωρίς γκολ με τον Ερναντέζ και ο Κόλο Μουανί σφράγισε την πρόκριση στα μέσα του δεύτερου μέρους, με τους Αφρικανούς να αρκούνται στην ιστορική παρουσία στην τετράδα.
Ο δραματικός τελικός που έχρισε βασιλιά του ποδοσφαίρου τον Μέσι
Το μεγάλο ραντεβού ανάμεσα σε Αργεντινή και Γαλλία δεν απογοήτευσε. Τα είχε όλα. Γκολ, πολλές φάσεις και σκληρό παιχνίδι. Όλα έδειχναν να τελειώνουν νωρίς. Οι Λατινοί κυριάρχησαν από νωρίς και προηγήθηκαν με πέναλτι του Μέσι στο 23′. Πριν καλά καλά αντιδράσουν οι “τρικολόρ”, ο Ντι Μαρία τιμώρησε τη νωθρότητα τους μετά από υποδειγματική αντεπίθεση και διαμόρφωσε το 2-0 του ημιχρόνου.
Μέχρι να φτάσουμε στο 80′, έμοιαζε τελειωμένη υπόθεση. Κανένας δεν πίστευε σε κάποια ανατροπή ή έστω γκολ μείωσης. Μόνο ο Εμπαπέ το πίστεψε. Αρχικά, σε αυτό το λεπτό μείωσε σε 2-1 με πέναλτι και δύο λεπτά αργότερα ισοφάρισε με φοβερό σουτ, στέλνοντας το παιχνίδι στην παράταση.
Εκατέρωθεν φάσεις και ένα τρομερό χαμένο τετ α τετ του Κόλο Μουανί οδήγησαν τις δύο ομάδες στα πέναλτι, όπου οι Γάλλοι ήταν κάκιστοι, ο Μαρτίνεζ απέκρουσε ένα και η Αργεντινή στέφθηκε πρωταθλήτρια κόσμου μετά από 36 χρόνια.
MVP: Ο Μέσι δικαιωματικά πήρε τη Χρυσή Μπάλα βγαίνοντας πρώτος σε ασίστ, ενώ έχασε και την κορυφή στα γκολ από τον Εμπαπέ για μόλις ένα.
Παίκτης έκπληξη: Μπορεί να μην ήταν βασικός στην αρχή του τουρνουά, αλλά ο Άλβαρεζ εκτυλίχθηκε στο βαρόμετρο που έψαχνε η Αργεντινή για να φτάσει στην πρωτιά. Δεν ήταν μόνο τα γκολ αλλά και οι εμφανίσεις του στο γήπεδο που πραγματικά σε εξέπλησσαν. Τρομερή κίνηση στο χώρο, ταχύτητα αλλά και πάθος στο να μαρκάρει τις πρώτες μπάλες. Ο Γκουαρδιόλα σίγουρα χάρηκε βλέποντας τον στα γήπεδα του Κατάρ να μεγαλουργεί.
Παίκτης απογοήτευση: Οι υποψηφιότητες εδώ είναι πολλές αλλά θα προτιμήσω να πάω με κάποιον από το Βέλγιο. Ο Ντε Μπρούινε είναι ο κατά τεκμήριο καλύτερος χαφ, πήγε με εξαιρετική φόρμα στο Κατάρ, όμως μας απογοήτευσε όλους. Μπορεί να τον παρέσυρε η υπόλοιπη ομάδα, αλλά όφειλε να μας δείξει κάτι παραπάνω.
Ομάδα απογοήτευση: Παρέα με τον Ντε Μπρούινε, έτσι και το Βέλγιο ήταν προσωπικά η μεγαλύτερη απογοήτευση. Πολλοί θα πουν για τη Γερμανία, αλλά δεν είχε ούτε την εμπειρία ούτε την ποιότητα που διέθεταν οι “Κόκκινοι Διάβολοι”. Άλλωστε η “μάνσαφτ” έπαιξε πολύ καλύτερα και έμεινε εκτός υπό περίεργες συνθήκες.
*Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε καν στην ομάδα έκπληξη, με το Μαρόκο να είναι ο αδιαμφισβήτητος νικητής.
Το συμπέρασμα του 22ου Μουντιάλ στο Κατάρ
Ήταν κατά τεκμήριο μία από τις καλύτερες διοργανώσεις που έχουμε ζήσει, τουλάχιστον τις τελευταίες δεκαετίες. Μπορεί όλο αυτό να έγινε στο βωμό νεκρών εργατών, αλλά αφήνοντας το στην άκρη χωρίς να το ξεχνάμε, είδαμε τόσα θεαματικά παιχνίδια που θα κάνουμε καιρό να ξεχάσουμε.
Η Αργεντινή άξιζε να είναι αυτή που θα χαμογελάσει στο τέλος και ο Μέσι ολοκλήρωσε την προσωπική του τροπαιοθήκη, έχοντας πλέον κατακτήσει τα πάντα. Και εκπλήρωσε φυσικά την επιθυμία του εκλιπόντα Μαραντόνα, που ήθελε να δει ξανά τους συμπατριώτες να βγαίνουν στο δρόμο, έστω και από εκεί ψηλά που βρίσκεται.
