Η Παλμέιρας υποδεχόταν την Μποταφόγκο και παράλληλα αποχαιρετούσε έναν πολύ σπουδαίο παίκτη της, τον Ζε Ρομπέρτο που όπως είχε ανακοινώσει “κρεμάει” τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια.

Αυτό θα ήταν το τελευταίο παιχνίδι του, αφού στα 43 του με μυθική καριέρα, ο Βραζιλιάνος μέσος που ακόμα και πέρσι στέφθηκε πρωταθλητής στη χώρα, είχε ανακοινώσει την αποχώρησή του από την ενεργό δράση. Στον αγώνα αυτόν, θέλησε να μιλήσει πριν το ματς στους συμπαίκτες τους. Και εκεί έβγαλε έναν υπέροχο λόγο.

«Παρότι προσπάθησα να αναβάλω όσο περισσότερο μπορούσα αυτή τη στιγμή, ήξερα ότι μία μέρα θα φτάσει. Ξέρετε γιατί; Επειδή είμαστε εδώ. Το έζησα έντονα. Το ποδόσφαιρο ήταν η ζωή μου. Η ελπίδα που είχα όταν ήμουν μικρός. Όταν έπαιζα ξυπόλυτος μπάλα στο δρόμο κι ονειρευόμουν, ότι μία μέρα θα γινόμουν ποδοσφαιριστής. Πραγματοποίησα το όνειρο, κατέκτησα τίτλους, έφτασα στην κορυφή. Ζήστε το κι εσείς έντονα, επειδή περνάει γρήγορα.

Αν δεν έχεις τίποτα σημαντικότερο στη ζωή από τα μετάλλια, τότε αυτό θα πεθάνει. Μία μέρα αυτά θα καταλήξουν ξεχασμένα εδώ (στον σκουπιδοτενεκέ). Αυτό που θέλω να αφήσω λοιπόν απόψε, είναι μία κληρονομιά. Αν αυτή η κληρονομιά φτάσει στο σπίτι σας, θα μεταδοθεί στο γιο σας. Θα μεταδοθεί στη γειτονιά, στην πόλη, στην Βραζιλία που το έχει ανάγκη από είδωλα και θετικά παραδείγματα. Ήθελα να σας ζητήσω να παίξετε για μένα απόψε και να γίνουμε όλοι ευτυχισμένοι».