Η επιστροφή των ρομαντικών

Το ημερολόγιο έγραφε 17 Απριλίου 2001. Η Ντεπορτίβο Λα Κορούνια υποδέχονταν τη Λιντς για τον δεύτερο προημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Η πρωταθλήτρια Ισπανίας είχε ηττηθεί με 3-0 στο πρώτο παιχνίδι, στο Elland Road, και ο δρόμος της ήταν δύσκολος για την πρόκριση στην τετράδα. Το τελικό 2-0 υπέρ των Ισπανών δεν ήταν αρκετό και έστειλε τη Λιντς στους ημιτελικούς. Έχουν περάσει σχεδόν 19 χρόνια από εκείνη τη βραδιά στο Ριαθόρ και τίποτα δε θυμίζει στο φίλαθλο κοινό πως Λιντς και Λα Κορούνια αποτελούσαν δύο τεράστιες δυνάμεις στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Οι μεν Άγγλοι επέστρεψαν πλέον στη μεγάλη κατηγορία του νησιού, μετά από πολυετή ταλαιπωρία, οι δε Ισπανοί ψάχνουν κάτι από την παλιά τους αίγλη στις χαμηλότερες κατηγορίες της χώρας καθώς εδώ και χρόνια ανεβοκατεβαίνουν κατηγορίες προσπαθώντας να βρεθούν και να σταθεροποιηθούν, επιτέλους, στην Primera Division.

Του Καλλιτσάρη Ιωάννη

«Μας είχε αδικήσει η διαιτησία σε εκείνο τον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων κόντρα στη Μίλαν, το 1973 στο Καυτατζόγλειο», μας είχε πει ο αγαπημένος μας λυκειάρχης σε μια χαλαρή ποδοσφαιροκουβέντα στο σχολείο. Πόσο περίεργο φαινόταν σε μια γενιά παιδιών γεννημένα στα 90s πως ο λυκειάρχης τους ήταν μεγάλος φαν της Λιντς και πως να συνειδητοποιήσουμε πως αυτή η ομάδα κουβαλούσε μια βαριά ιστορία. Η «αναλαμπή» της ομάδας που το 2001 είχε ως προπονητή τον Ντέιβιντ Ο’Λίρι και ρόστερ με παίκτες όπως ο Ρίο Φέρντιναντ, ο Μαρκ Βίντουκα, ο Ρόμπι Κιν και ο Χάρι Κιούελ, τους έφερε μια ανάσα από τον τελικό του Μιλάνου. Τα «παγώνια» κουβαλούσαν μια φανέλα βαριά, γεμάτη «παράσημα» από την ένδοξη ιστορία του παρελθόντος και η πορεία μέχρι τους 4 στο Κύπελλο UEFA του 2000 αλλά και του Τσάμπιονς Λιγκ το 2001 έδειχναν πως η ομάδα οδεύει στις παλιές καλές μέρες. Η κατάκτηση του πρωταθλήματος Αγγλίας το 1992 αλλά και του Community Shield την ίδια χρονιά δεν έμοιαζαν κάτι πολύ μακρινό ακόμα.

Λογάριαζαν, όμως, χωρίς τον… λογιστή καθώς τα οικονομικά ανοίγματα σε συνδυασμό με τη μη πρόκριση στο Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης χρονιάς ανάγκασαν την ομάδα να πουλήσει τους καλύτερους της παίκτες. Για δύο χρονιές η ομάδα αγωνίστηκε στο Κύπελλο UEFA μέχρι που η συνεχής πτώση έφερε τον υποβιβασμό στην Τσάμπιονσιπ το 2004. Το 2007, μάλιστα, τα χρέη οδήγησαν την ομάδα στην τρίτη κατηγορία, με την υποχρέωση να ξεκινήσει το νέο πρωτάθλημα με -15 βαθμούς, λόγω παραβίασης των κανονισμών! Ο κόσμος της ομάδα, όμως, ήταν πάντα εκεί σαν να περίμενε μια «ανάσταση εκ νεκρών», μια επιστροφή στα χρόνια της δόξας του παρελθόντος.

Η επιστροφή από την League One (3^η κατηγορία Αγγλίας) στην Τσάμπιονσιπ (2^η κατηγορία Αγγλίας) το 2010 έμοιαζε με μια τεράστια ανάσα για την ομάδα. Τον Ιανουάριο του 2017, ο Ιταλός επιχειρηματίας Αντρέα Ραντριζάνι αγόρασε το 50% των μετοχών της ομάδας, ενώ πέντε μήνες αργότερα αγόρασε και το υπόλοιπο 50% από τον Μάσιμο Σελλίνο και έγινε το απόλυτο αφεντικό της Λιντς. Μοναδικός στόχος, η επιστροφή στην Premier League. Μια από τις πρώτες και πιο σημαντικές ενέργειες του Ιταλού ήταν να αγοράσει εκ νέου το Elland Road και να το κάνει εκ νέου ιδιοκτησία της ομάδας αφού το 2004 είχε πωληθεί ώστε να ξεπληρωθούν τα αβάσταχτα χρέη της ομάδας. Το μυστικό, ωστόσο, για την πλήρη και ολοκληρωτική αναγέννηση της ομάδας έχει ονοματεπώνυμο, Μαρσέλο Μπιέλσα. Ο “Loco” έγινε ο «καπετάνιος» του πλοίου το καλοκαίρι του 2018 και η ομάδα εκτοξεύθηκε. Παράξενος, ιδιαίτερος, ενίοτε εκκεντρικός αλλά πάνω από όλα… μαέστρος! Τι και αν η ομάδα δεν κατάφερε να πάρει την άνοδο μέσω των πλέι οφ το 2019; Η επιστροφή στην κορυφαία κατηγορία ήρθε στο τέλος της σεζόν 2019-2020 και μάλιστα εμφατικά, ως πρωταθλήτρια της Τσάμπιονσιπ, 10 βαθμούς μπροστά από τη δεύτερη Γουεστ Μπρομ. Το πάρτι των οπαδών της Λιντς δεν έχει τελειωμό και οι ρομαντικοί φίλοι του ποδοσφαίρου αναμένουν με ανυπομονησία την Premier League της νέας σεζόν που θα περιλαμβάνει και «παγώνια».