Τις αντιξοότητες που πέρασε μέχρι να φτάσει στο σημείο να γίνει ποδοσφαιριστής, περιέγραψε σε συνέντευξή του στην «El Pais», ο επιθετικός της Μπαρτσελόνα, Σέρχιο Αγουέρο αναφέρθηκε στα παιδικά του χρόνια σ’ ένα χωριό της Αργεντινής και στην ιδιαίτερη σχέση με τον πατέρα του:
«Έπαιζα πάντα με τη μπάλα των φίλων μου. Το πρόβλημα που είχαμε ήταν ότι πίσω από μια από τις καμάρες υπήρχε ένας φοίνικας. Και αν πετούσαμε τη μπάλα εκεί, θα έσκαγε. Ήταν καταστροφικό.
Επέλεγα τα καλά παιδιά για να παίξουμε, γιατί τα “κακά” την έριχναν πάντα στον φοίνικα. Ρώτησα τον πατέρα μου γιατί μου έσκαγε τις μπάλες και πάντα μου έλεγε ότι έπαιζα άσχημα. Μέχρι και σήμερα.
Ακούω ανθρώπους στα χωριά να μιλούν και νομίζω ότι δεν έχουν ιδέα πως είναι. Όποιος είναι εκεί έχει άλλη ζωή. Είναι στον κόσμο τους. Είναι σαν να έχουν ένα δικό τους σύστημα, με τους μανάβηδες, τα κρεοπωλεία και τα καταστήματά τους.
Έχουν τα πάντα. Και όλα σε προσιτή τιμή για τους ανθρώπους του χωριού. Το πρόβλημα είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να προχωρήσουμε. Συνέβη στον πατέρα μου. Έψαχνε για δουλειά και πολλές φορές δεν του την έδιναν όταν τους έλεγε το μέρος όπου ζούσε. Και αυτό συμβαίνει συνέχεια».
Όπως είναι λογικό, ο Αγουέρο δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί και στη μετακίνησή του στην Μπαρτσελόνα, τονίζοντας ότι (παρόλο που τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα περίμενε) είναι χαρούμενος που φόρεσε τη φανέλα της.
«Όχι, δεν έχω μετανιώσει. Για να είμαστε ειλικρινείς, ποιος παίκτης δεν θέλει να είναι στην Μπαρτσελόνα; Θα σας έλεγα ότι οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές θα ήθελαν να φορούν αυτή τη φανέλα, ανεξάρτητα από το πόσο καλή ή κακή είναι η ομάδα.
Έφτασα με την προσδοκία να παίξω με τον Λίο και ότι θα δημιουργηθεί μια καλή ομάδα, κάτι που προσπαθούσε να κάνει ο σύλλογος. Όταν με κάλεσαν, σκέφτηκα: “Δεν με νοιάζει πόσα θα παίρνω. Να τα πάω καλά και να βοηθήσω την ομάδα όσο μπορώ”».
