Ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε καλύτερος του αναμενομένου στο παιχνίδι με την Άλμπα Βερολίνου. Για όποιοντο έβγαλε από το μυαλό του, το τριφύλλι πάτησε το pause για 19 μέρες (έγινε μία προπόνηση κι ένα χαλάρωμα με σουτ), ελέω κορωνοϊού και κλήθηκε με μία προπόνηση ν’αντιμετωπίσει ένα σύνολο, που αγωνίζεται με μεγάλο όπλο την ταχύτητα.
Ο Όντετ Κάτας νομίζω προσέγγισε μ’αρκετά καλό βαθμό την αναμέτρηση, όμως προδόθηκε από τις φυσικές δυνάμεις των παικτών του κι από την απουσία ενός κλασικού άσου. Η ελληνική ομάδα ήταν εξαιρετικά στημένη στο πρώτο εικοσάλεπτο, με το μέγεθος και την αμυντική λειτουργία να βρίσκονται σε πρώτο πλάνο. Βέβαια οι μυημένοι στο άθλημα, υποστήριζαν πως ήταν θέμα χρόνου να σταματήσει η επιθετική αφλογιστία της Άλμπα. Όπερ κι εγένετο. Λίγο η χαλαρότητα των πρασίνων και λίγο η εκτελεστική δεινότητα των Γερμανών, μεταμόρφωσαν την εικόνα της αναμέτρησης.
Δεν απογοητεύτηκα από την εικόνα των πρασίνων, καθώς ο Κάτας δουλεύει πάνω σ’ένα πλάνο κι απόψε, μπορεί να ηττήθηκε, όμως υπάρχουν ελαφρυτικά. Ο Παπαγιάννης ήταν εμφανώς καταβεβλημμένος από τον ιό, ενώ το ίδιο ισχύει για τους Παπαπέτρου και Μποχωρίδη. Οι μόνοι που φάνηκαν να είναι σε καλή φυσική κατάσταση ήταν οι Ουάιτ και Μήτογλου, που προσπάθησαν να φέρουν τα πάνω-κάτω στο τέταρτο δεκάλεπτο, όμως τους έφαγε η μοναξιά.
Εξυπακούεται πως για τ’αρνητικό αποτέλεσμα δεν φταίει μόνο ο κορωνοϊός, αλλά και η κλασική απουσία πόιντ γκαρντ. Η μπάλα κόλλησε πάρα πολύ, συνεργασίες δεν έβγαιναν, μ’αποτέλεσμα οι λάθος πάσες να γίνουν συνήθεια για τους πράσινους. Τα 18 λάθη είναι στατιστικό προς διερεύνηση, με τη διαβολοβδομάδα να έρχεται σαν μέγγενη πάνω στις πλάτες των πρωταθλητών Ελλάδος. Πιθανότατα η επιστροφή Νέντοβιτς και το ευρωπαϊκό ντεμπούτο (;) του Μάριο Χεζόνια θ’ανεβάσουν την ποιότητα του Παναθηναϊκού.
Εδώ επιθυμώ να τονίσω κάτι. Φυσικά και η απόκτηση ενός παίκτη με παραστάσεις ΝΒΑ είναι από το πάνω ράφι. Προσωπικά είμαι αρκετά επιφυλακτικός με τον Χεζόνια, αν και ξέρω πως έψαχνε ένα κατάλληλο περιβάλλον, ώστε να ξεδιπλώσει το πολύπλευτο ταλέντο του. Οψόμεθα.
ΥΓ. Ο Σέλβιν Μακ δεν είναι κακός παίκτης, όμως έχει διαγράψει κάτι βασικό από τον αγωνιστικό του χαρακτήρα. Του λείπει το κίνητρο και η δίψα, ώστε να παραμείνει σ’ένα μεγάλο κλαμπ, που αγωνίζεται στην κορυφαία λίγκα της Ευρώπης.
