Δεν πιστεύω πως έπρεπε να κατακτήσει το Μουντιάλ, για να του δωθεί αυτός ο τίτλος. Απλά ήταν μια επιβεβαίωση και στους πιο δύσπιστους, προς αυτόν. Ο Μέσι κατέκτησε το τρόπαιο που επιζητούσε όσο τίποτε άλλο και τώρα μπορεί να “ησυχάσει”. Όλα πια στην ποδοσφαιρική καριέρα αυτού του “κοντού” αυτού παιδιού του έχουν πάει ρολόι.
Τίποτα όμως δεν ήταν εύκολο για την ζωή του Μέσι μεγαλώνοντας. Από μικρή ηλικία πάλεψε για να φτάσει εδώ που είναι σήμερα. Στην παιδική του ηλικία αντιμετώπιζε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας. Ο Μέσι δεν μπορούσε να πάρει ύψος και αναγκάστηκε να κάνει τρεις ενέσεις κάθε μέρα για να μην μείνει στο 1.50 ύψος και φτάσει πιο ψηλά. Καταλαβαίνετε πως αυτό δεν είναι εύκολο για έναν ενήλικα άνθρωπο, πόσο μάλλον για ένα μικρό παιδί. Όμως δεν το έβαλε κάτω. Με δουλειά, πίστη και προσήλωση πάλευε κάθε μέρα για να πετύχει. Στο τέλος τα κατάφερε και παρότι δεν είναι και πολύ ψηλός έφτασε στο 1,69.
Όταν από μικρός αντιμετωπίζεις ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα θα πρέπει να έχεις πολύ κουράγιο για να αντέξεις και να τα καταφέρεις.
Ο Μέσι που ξεκίνησε από τις ακαδημίες της Νιούελς Ολντ Μπόις έδειξε από μικρός το εξωγήινο ταλέντο του και την ικανότητα του στο ποδόσφαιρο. Ήταν θέμα χρόνο να ακουστεί το όνομα του και η μεγάλη κίνηση να έρθει.
Ήρθε λοιπόν όταν η Μπαρτσελόνα χτύπησε την πόρτα του και τον πήρε στην Ισπανία, για να τον γαλουχήσει εκεί στις γνωστές πολύ επιτυχημένες ακαδημίας της, την γνωστή Μασία και να του δώσει όλες τις γνώσεις για την εκτόξευση. Μην ξεχνάμε πως η ίδια ακαδημία έχει βγάλει τους Τσάβι, Ινιέστα, Πέδρι και Γκάβι. Εκεί έμαθε και όταν ήρθε η ώρα για τα μεγάλα φώτα και την πρώτη ομάδα ο Μέσι έδειξε σαν να ήταν έτοιμος από καιρό. Μπήκε και μόλις στα πρώτα του παιχνίδια σκόραρε αρχικά περνώντας όλη την ομάδα της Χετάφε σε μια επική στιγμή του και είπε ενα “καλησπέρα” στον κόσμο με το χατ τρικ του στο μεγάλο ελ κλασικό με αντίπαλο την Ρεάλ Μαδρίτης. Όλοι κατάλαβαν πως ο Μέσι θα εξελιχθεί σε μεγάλο ταλέντο.
Στην Μπαρτσελόνα μέχρι και το καλοκαίρι του 2021 που αποχώρησε, μεγαλούργησε. Εκεί κατέκτησε 10 πρωταθλήματα Ισπανίας, 7 κύπελλα, 8 Σούπερ Καπ Ισπανίας, 4 Τσάμπιονς λιγκ με τα τρία από αυτά να είναι πρωταγωνιστής, είτε να σκοράρει είτε να δίνει ασίστ και μερικές φορές και τα δύο, 3 ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ και 3 Παγκόσμια Κύπελλα συλλόγων. Με λίγα λόγια τα κατέκτησε όλα. Ότι υπήρχε διαθέσιμο.
Στην Παρί μετράει ήδη ένα πρωτάθλημα Γαλλίας και ποιός ξέρει την συνέχεια.
Όμως παρά τα πολλά τρόπαια σε συλλογικό επίπεδο ένα ήταν αυτό που ήθελε πιο πολύ από όλα. Το παγκόσμιο κύπελλο. Για να μπορέσει να φέρει την χαρά πίσω στην Αργεντινή και το τρίτο συνάμα τρόπαιο. Από το 2006 που έκανε ντεμπούτο σε Μουντιάλ μέχρι και σήμερα ήταν κοντά. Το 2006 αποκλείστηκε νωρίς. Το 2010 γνώρισε την μεγάλη ήττα με 5-0 από την Γερμανία. Το 2014 έφτασε κοντά αλλά ο Μάριο Γκέτσε και η Γερμανία του το στέρησαν. Το 2018 η Γαλλία και ο Κιλιάν Εμπαμπέ τον σταμάτησαν πάλι με το 4-3.
Όμως τώρα τίποτα δεν τον σταματούσε. Ήταν αποφασισμένος να το πάρει σπίτι του. Το έκανε και με εντυπωσιακό τρόπο. Μετά από πολλά βάσανα, ματς στην κόψη του ξυραφιού, ήττα σοκ στην πρεμιέρα από την Σαουδική Αραβία και δύσκολες προκρίσεις η ώρα του τελικού ήταν δικιά του. Δυο γκολ και φοβερή εμφάνιση, όπως και γκολ στην διαδικασία των πέναλτι και μια τρομερή ομάδα της Αργεντινής που τον στήριξε, ίσως η πιο δυνατή που είχε ποτέ στο πλευρό του, τα κατάφεραν όλοι μαζί και το σήκωσαν. Δυο χρόνια μετά την νίκη στο Κόπα Αμέρικα απέναντι στην Βραζιλία με 0-1 πήρε και αυτό και πλέον δεν του λείπει τίποτα.
Μετά από τα βάσανα της παιδικής ηλικίας του, τον δύσκολο δρόμο, τις πολλές προσπάθειες, τους χαμένους τελικούς με πικρό τρόπο σε Μουντιάλ και Κόπα Αμέρικα τα πήρε κυριολεκτικά όλα, κατέκτησε όλες τις κορυφές και το μικρόσωμο παιδάκι που ήθελε τρεις ενέσεις για να ψηλώσει πλέον θεωρείται και ίσως να είναι ο κορυφαίος όλων των εποχών
