Το μπάσκετ στην Ελλάδα δεν διάγει και τις καλύτερές του μέρες, αφού η οικονομική επιφάνεια πολλών συλλόγων είναι κάτω του μετρίου, δεν βγαίνουν παίκτες υψηλού επιπέδου με μεγάλη συχνότητα κι αυτό έχει σαν συνέπεια το σπορ στη χώρα μας, να παρουσιάζει μία φθίνουσα πορεία.
Εμείς παρακολουθήσαμε το πανελλήνιο πρωτάθλημα παίδων και η αλήθεια είναι πως μείναμε έκπληκτοι από την ποιότητα μπάσκετ. Άμυνες, τρίποντα, πάθος και φέρελπις αθλητές, που διψούν για διακρίσεις.
Ο σύλλογος του Εξάστερου (ακαδημία του Παναθηναϊκού), κατέκτησε δύο συνεχόμενες χρονιές το πρωτάθλημα της ΕΣΚΑ (σε επίπεδο παμπαίδων) και φέτος η γενιά του 2006, έλαβε μέρος στην τελική φάση του πανελλήνιου πρωταθλήματος παίδων. Εδώ να προσθέσουμε μία σημαντική λεπτομέρεια. Οι ομάδες απαρτίζονταν από παιδιά γεννημένα του 2005, κάτι που κάνει τη διαφορά σ’ αυτές τις ηλικίες κι όποιος έχει υπηρετήσει το άθλημα έστω κι ερασιτεχνικά, αφουγκράζεται απόλυτα, αυτό που καταθέτουμε. Η τέταρτη θέση στο πρωτάθλημα ίσως είναι προάγγελος, για το τι να περιμένουμε από το συγκεκριμένο τμήμα του εξάστερου τις ερχόμενες αγωνιστικές περιόδους.
Η βερσιόν του Παναθηναϊκού δημιουργήθηκε πριν τρία χρόνια και η παραγωγική διαδικασία στο σύλλογο έπιασε τόπο. Θα μας πείτε και ορθώς είναι νωρίς, για να βγάζουμε συμπεράσματα, όμως τουλάχιστον τέσσερα παιδιά από τον Εξάστερο, δείχνουν ικανά, ώστε να γίνουν επαγγελματίες. Βέβαια πολλά αλλάζουν στο εγγύς μέλλον, όμως η πρώτη ύλη υπάρχει.
Ο Νεοκλής Αβδάλλας θεωρείται και δικαίως ένα παιδί με πολύ μπάσκετ, που έχει την ευχέρεια να σκοράρει, να κατεβάσει τη μπάλα και ν’ αποτελέσει ένα σημαντικό πρότζεκτ για το ελληνικό μπάσκετ. Ο 15χρονος φόργουορντ τα έκανε όλα για τον Παναθηναϊκό και ώρες-ώρες δεν είχε αντίπαλο στο παρκέ. Αν κατορθώσει να γίνει λίγο πιο αξιόπιστος αμυντικός, τότε στην κυριολεξία, θα γίνει dominant που λένε και οι Αμερικανοί.
Βέβαια σε κάθε σύλλογο χρειάζονται και οι καπετάνιοι κι αυτός δεν είναι άλλος από τον Δημήτρη Ζερβό. Ο νεαρός γκαρντ είναι «σκύλος» στην άμυνα, αυτό που ονομάζουμε εξολοθρευτής (σαν τον Σιγάλα), οργανώνει τους συμπαίκτες του κι είναι απίστευτα κοντρολαρισμένος άσος. Είναι killer στα σουτ μέσης απόστασης. δεν φοβάται να μπαίνει στο ζωγραφιστό (δεν τον κόβεις εύκολα), ενώ βάζει το κορμί του στη φωτιά, χωρίς δεύτερη σκέψη. Μιλάμε για μία ήρεμη δύναμη, που είναι ο «νους» αυτής της ομάδας και το πιο σημαντικό, είναι πως δεν υποπίπτει εύκολα στο λάθος.
Από κοντά βρίσκεται και ο Ανδρέας Κουστένης, που για Έλληνας έχει εντυπωσιακή έφεση στο σκοράρισμα. Το δεξιό του ντράιβ είναι το καλό του σημείο, έχει εκρηκτικό πρώτο βήμα, ενώ αν βρίσκεται στη μέρα του, τότε αποτελεί απειλή από την περιφέρεια. Παίζει αρκετά με το ένστικτο (λογικό ελέω ηλικίας), ενώ για γκαρντ γραπώνει πολλά επιθετικά ριμπάουντ. Η επίθεση είναι το δυνατό του σημείο κι αυτό ως ελληνικό μπάσκετ το χρειαζόμαστε σε μεγάλο βαθμό.
Ο Δημήτρης Αθανασόπουλος από τη μεριά του, είναι ένα παιδί, με εξαιρετικό κορμί, που βοηθάει σε πολλούς τομείς. Δεν τον νοιάζει, αν η μπάλα δεν περάσει από τα χέρια του, αρκεί η ομάδα να κερδίζει. Έχει μπάσκετ μέσα του και σίγουρα, αν γίνει λίγο πιο ανθεκτικός στις επαφές, τότε θα είναι όπλο στα χέρια κάθε προπονητή. Όλα τα παιδιά της γενιάς του 2006 έχουν δυνατότητες, όμως η παραπάνω τετράδα, έχει ξεπεταχτεί λίγο παραπάνω.
Δεν θα σας αποκαλύψουμε (για την ώρα), τα λεγόμενα των τεσσάρων παιδιών, που μας μίλησαν αποκλειστικά για τα προσωπικά τους όνειρα και φιλοδοξίες. Αυτά μπορείτε να τα μάθετε στο 30ο τεύχος του περιοδικού Zone Press, που θα κυκλοφορήσει την ερχόμενη βδομάδα στα περίπτερα.
Θ’ακολουθήσουν κι άλλα αφιερώματα για την ομάδα του Εξάστερου, που είμαστε σίγουροι, πως θα σας αρέσουν σε μεγάλο βαθμό.
