Λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, αδυνατούσα να γράψω τη γνώμη μου, για όσα συμβαίνουν στο ευρωπαϊκό μπάσκετ κι όχι μόνο, όμως δεν γινόταν να μην αναφερθούμε λίγο στον πρωταθλητή των μεταγραφών Παναθηναϊκό, που κάνει τη μία υπέρβαση, μετά την άλλη.
Είναι περιττό να γράψω πως η ελληνική ομάδα προσπαθεί να καλύψει το χαμένο έδαφος, πραγματοποιώντας άλματα, που θα την επαναφέρουν (;) στο προσκήνιο της Euroleague. Τα πράγματα στο μπάσκετ δεν είναι τόσο απλά και δεν αρκούν οι μεταγραφές, για να επιστρέψει το τριφύλλι, εκεί που ανήκει. Φυσικά οι προσθήκες είναι από το πάνω ράφι του ευρωπαϊκού μπάσκετ και νομίζω πως το πράσινο μείγμα είναι εκρηκτικό κι άκρως επικίνδυνο. Ο Εργκίν Αταμάν δεν φοβάται τις προκλήσεις, ίσα ίσα τις αποζητάει και δεν δίστασε να βάλει ψηλά τον πήχη, όπως έκανε κατά κόρον με την Αναντολού Εφές. Μόνο εύκολη αποστολή δεν είναι να μετατρέψεις ένα σύνολο που τερμάτισε 17ο στην Euroleague, σε ομάδα για Final Four, όσα αστέρια και να φθάσουν στο ΟΑΚΑ.
Ο Κώστας Σλούκας θα είναι ο «μεγάλος αδερφός» στον φετινό Παναθηναϊκό, όχι λόγω ηλικίας, αλλά ελέω των χιλιομέτρων που μετράει στη Euroleague, αλλά και στην κατάκτηση τίτλων. Ο Έλληνας γκαρντ είναι θαμώνας των Final Four και γνωρίζει σαν την παλάμη του, τι χρειάζεται για να γίνει ο Παναθηναϊκός πρωταγωνιστής σε όλα τα επίπεδα. Υπάρχει άλλος αθλητής στο υπάρχων ρόστερ με τέτοια εμπειρία; Θ’ απαντήσει κάποιος ο Ιωάννης Παπαπέτρου, όμως ο 29χρονος φόργουορντ είχε πάντα συμπληρωματικό ρόλο στις πορείες του Ολυμπιακού σε Μαδρίτη και Κωσταντινούπολη. Οι Βιλντόζα και Ερνανγκόμεθ έχουν πρωταγωνιστήσει με την Αργεντινή και την Ισπανία σε διεθνείς διοργανώσεις, όμως ο μαραθώνιος της Euroleague, είναι μία αποστολή απαιτητική και σκληρή σωματικά και πνευματικά. Στα δικά μου μάτια ο Σλούκας είναι ο πυλώνας, πάνω στον οποίο θα στηριχτεί ο Αταμάν, όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά και πνευματικά, για να μπορέσει ο ΠΑΟ να ξαναγίνει άκρως ανταγωνιστικός στην Ευρώπη. Προσέξτε δεν περιμένω να βάζει 20 πόντους σε κάθε παιχνίδι, όμως αναμένω να κατευθύνει τους συμπαίκτες του, να τους συμβουλεύει και γενικά να είναι ο «προπονητής» πάνω στο παρκέ.
Ο Παναθηναϊκός σίγουρα έχει ισχυροποιηθεί, έχει αποκτήσει αθλητές για όλα τα γούστα, όμως για να δουλέψει μία συμφωνική ορχήστρα αρμονικά, επιβάλλεται όλα τα όργανα να κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος. Βγάλτε από το μυαλό μας τι έκανε ο εκάστοτε παίκτης στην προηγούμενη ομάδα του, καθώς το κάθε περιβάλλον είναι διαφορετικό. Είναι άγνωστο (ακόμα) πως θα εμφανιστεί ο Ματίας Λεσόρτ, που ο Αταμάν, τον προορίζει κάτι σαν τον Μπράιαντ Ντάνστον, τι ψυχολογία θα έχει ο Μπαλτσερόφσκι (το πουλέν μου για φέτος), που για πρώτη φορά θα κολυμπήσει στα βαθιά νερά της Euroleague, ενώ και ο Μήτογλου θα χρειαστεί καιρό, ώστε να επιστρέψει σε φουλ ρυθμούς επαγγελματικού μπάσκετ. Καλός ο ενθουσιασμός, όμως ο καθρέφτης του παρκέ, θ’ αποδείξει τι βαθμό πήρε ο Παναθηναϊκός στη φετινή offseason.
ΥΓ. Εξακολουθώ να πιστεύω πως λείπει ένας elite αμυντικός από την περιφέρεια του Αταμάν, καθώς δεν γίνεται να στηρίζεσαι μόνο στα επιθετικά χαρίσματα των παικτών σου
ΥΓ2. Ωραίες οι χρυσοποίκιλτες μεταγραφές, όμως ο Παναθηναϊκός ας δουλέψει και για επόμενη μέρα του, έχοντας στη φαρέτρα του τα τρία μεγάλα project του ελληνικού μπάσκετ. Λευτέρης Μαντζούκας, Αλέξανδρος Σαμοντούροφ και Νεοκλής Αβδάλας θα είναι «έγκλημα» αν χαθούν..
