Δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι ο Παναθηναϊκός έκανε τις διορθωτικές του κινήσεις αυτό το μεγάλο διάστημα της αγωνιστικής αποχής. Κάτι το All Star Game, κάτι ο τελικός του Κυπέλλου και η εβδομάδα του ρεπό της Euroleague, έδωσε στον Τσάβι Πασκουάλ την μοναδική ευκαιρία για προπονήσεις χωρίς άγχος.
Κάτι που σίγουρα δεν αρέσει σε κανένα παίκτη, αλλά λατρεύουν όλοι οι προπονητές. Είναι η ευκαιρία να βάλεις νέα πράγματα στην ομάδα, να δουλέψεις τρικ και σχέδια για τα επόμενα παιχνίδια σου και είναι σε μία χρονική συγκυρία που μπαίνεις στην τελική ευθεία για τα σημαντικά του Μαϊου.
Ο Παναθηναϊκός και ο Πασκουάλ ουσιαστικά με τις μεταγραφές που έκαναν παραδέχθηκαν τα λάθη στον σχεδιασμό στην αρχή της σεζόν. Κινήσεις σε ένα Φλεβάρη που δεν μυρίζει καλοκαίρι λόγω καιρού που λέει ο θυμόσοφος λαός μας, αλλά σίγουρα για τους πράσινους είναι σαν καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδος. Δε θα ταν παράξενο να δούμε και άλλες κινήσεις αν υπήρχε η δυνατότητα και αποδεσμεύσεων. Μπουρούσης ίσως; Παπαγιάννης; Και οι δύο θα μπορούσαν να έχουν προσεγγιστεί αν δεν είχε αποκτηθεί ο Πέιν, μιας και τώρα η front line παραγέμισε.
Το ίδιο και η περιφερειακή γραμμή. Αποκτήθηκε ένας παίκτης που ρολίστα δεν τον λες. Ο Τζέιμς δεν ήρθε για να παίξει ένα 10λεπτο όπως ο Πειν, αλλά για να αναλάβει ένα σύνθετο και δύσκολο κομμάτι. Τόσο στην οργάνωση του παιχνιδιού όσο και στο σκοράρισμα.
Η λογική λέει, ότι το πείραμα του Πασκουάλ με τον Λεκαβίτσιους σαν «δυάρι» είχε να κάνει με την προσθήκη του Τζέιμς. Τζέιμς με Παππά στην ίδια πεντάδα και Τζέιμς με Καλάθη ως επί το πλείστον είναι ζευγάρια γκαρντ που δεν μπορείς να αφήσεις να έχουν χώρο μπροστά τους.
Αυτό σημαίνει πως η αντίπαλη άμυνα δεν μπορεί να κλείνει όλη μέσα, όπως έκανε η Μπάμπεργκ με τεράστια επιτυχία ή η Ζαλγκίρις στο ΟΑΚΑ. Θα πρέπει να αρχίσει το κυνηγητό και αυτό θα βοηθήσει πολύ τους ψηλούς να βρουν χώρο στα dive τους και να παίξουν πιο εύκολα παιχνίδια στο post.
Θα είναι διαφορετικός παίκτης ο Γκιστ όταν ξέρει πως στο roll μετά από ένα σκριν δεν θα βρει μπροστά του τρεις παίκτες. Εκτός και αν θέλει ο αντίπαλος προπονητής να δίνει βοήθειες από τον Ρίβερς ή τον Λοτζέσκι όταν γυρίσει. Κοινώς να θέλει να τον… «σκοτώσουν» τα τριάρια των πρασίνων.
Ο Παναθηναϊκός θα μπορεί να προσαρμοστεί και σε κοντά και σε ψηλά σχήματα στην άμυνα με τον Θανάση αν και υπάρχει πλέον μεγάλος φόβος και τον αγαπημένο στις εξέδρες Έλληνα φόργουορντ να μην τον βλέπουμε πολύ συχνά στο rotation των πρασίνων.
Γενικά οι Σέρβοι λένε ότι οι πολλές λύσεις δεν είναι πρόβλημα στο μπάσκετ. Αλλά η αλήθεια είναι ότι ο Πασκουάλ θα πρέπει να είναι πολύ προσεχτικός στην διαχείριση του ρόστερ μιας και πλέον υπάρχει ακόμα και θέμα με το ποιοι θα είναι στην δωδεκάδα σε αγώνα στην Ευρώπη. Έχει τόσα πολλά υλικά στα χέρια του που πρέπει να είναι προσεχτικός. Γιατί αν τα βάλεις όλα μαζί μπορεί να χαλάσεις και την συνταγή στο τέλος.
Σκεφτείτε με την επιστροφή του Λοτζέσκι το ρόστερ. Καλάθης, Τζέιμς, Παππάς, Ρίβερς, Γκιστ, Σίνγκλετον, Λεκαβίτσιους, Λοτζέσκι, Πέιν, Γκάμπριελ, Θανάσης, Βουγιούκας και Ντένμον μας κάνουν 13 παίκτες για μία 12άδα. Και όσο ο Αμερικανός με το Βέλγικο διαβατήριο είναι εκτός μάχης, τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα. Μετά όμως; Δεν συζητώ για Μήτογλου και Όγκαστ ή για το νεαρό και εξαιρετικά ταλαντούχο Καλαϊτζάκη.
Ούτως ή άλλως, με δεδομένη την κατάκτηση της πρώτης θέσης στο ελληνικό πρωτάθλημα, ο Πασκουάλ μπορεί να χρησιμοποιήσει τους επόμενους δέκα αγώνες για να τους έχει όλους ευχαριστημένους και να δώσει και χρόνο συμμετοχής στους «μικρούς».
Αν μπορούσε να κάνει και άπειρες αλλαγές ξένων στο ρόστερ, θα ταν καλό να χρησιμοποιεί σε κάθε αγώνα στην Α1 όσους δεν έχουν παίξει αρκετά μεσοβδόμαδα στην Euroleague, αλλά επειδή από εδώ και στο εξής κάθε αλλαγή θα μετράει και ο Παναθηναϊκός πρέπει να μπει με το πιο δυνατό ρόστερ που μπορεί στους τελικούς της Α1, τα χέρια του Πασκουάλ είναι σχεδόν δεμένα.
Πάμε λίγο στο δια ταύτα… Ο Παναθηναϊκός με τον Τζέιμς φόρτωσε την περιφέρεια του με έναν γεννημένο σκόρερ που δεν μπορεί καμία αντίπαλη άμυνα να του αφήσει χώρο. Οι πράσινοι μπορούν να ανεβάσουν ακόμα λίγη ταχύτητα στις περιστροφές τους και οι ψηλοί του να δημιουργήσουν ακόμα περισσότερα ρήγματα μετά τα κεντρικά πικ. Αν ο Πασκουάλ εμπιστευτεί το παιχνίδι στο post των Γκιστ και Βουγιούκα (πολύ καλός σε ένας εναντίον ενός) τότε θα έχει μία ακόμα απειλή, όπως είχε και πέρυσι με τον Μπουρούση.
Το καλό με τους χώρους που δημιουργούνται είναι ότι ο Παναθηναϊκός στην έξτρα πάσα δεν θα έχει μόνο την λύση του σουτ αλλά και του δυναμικού σπλιτ που καταστρέφει όλες τις άμυνες. Πλέον έχει τελειώσει και το αστείο ότι ο Καλάθης δεν έχει σουτ και οι ομάδες δεν τον αντιμετωπίζουν με under μιας και ξέρουν ότι ο ίδιος διαβάζει άριστα τις φάσεις και δημιουργεί προβλήματα και με αντίπαλες πιο παθογενείς αμυντικές διατάξεις.
Από την άλλη, η μεταγραφή του Πέιν, θα μεταφέρει εξ ολοκλήρου τον Γκιστ στο «5» και ίσως και τον Σίνγκλετον σε πιο χαμηλά σχήματα. Ο Πέιν μπορεί να δώσει ένα 15λεπτο στον δεύτερο που φαίνεται ότι φέτος δεν πατάει τόσο καλά στο παρκέ και να παίξει και ως «5» για να βοηθήσει Γκιστ και Βουγιούκα περισσότερο από τον Όγκαστ.
Βάλτε στην εξίσωση και τα χαμηλά σχήματα με τον Γκάμπριελ ή τον Θανάση στο «4» και έχετε μία εικόνα από το τι θέλει ο Πασκουάλ να καταφέρει με την προσθήκη όχι ενός σέντερ αλλά ενός φόργουορντ/σέντερ που πλέον είναι η νέα θέση όλων σχεδόν των ψηλών που έρχονται στην Ευρώπη.
Απομένει να δούμε ποιος –πλην του Ντένμον που δεν έχει πλέον χώρο ούτε στα… εσωτερικά διπλά, θα βγει εκτός όταν και αν γυρίσει ο Λοτζέσκι που φαίνεται ότι πλέον δεν πολυταιριάζει με το σχήμα και τρόπο παιχνιδιού που θέλει να βάλει ο Πασκουάλ στον Παναθηναϊκό. Ένα πιο Αμερικάνικο στυλ, που θυμίζει την Μακάμπι του 2014, των Ράις, Σμιθ, Χίκμαν, Τάιους, Λάντσμπεργκ, Μπλου και Σον Τζέιμς. Μακάρι να έχει και την ίδια κατάληξη…
