Καταφτάνει η στιγμή που η UEFA θα ανακηρύξει τον ποδοσφαιριστή της χρονιάς για το 2018 και θα τον επιβραβεύσει με τη χρυσή μπάλα!
Στις 30 Αυγούστου λοιπόν, κατά τη διάρκεια της κλήρωσης του Τσάμπιονς Λιγκ ως είθισται, θα γίνει και η σχετική απονομή. Οι τρεις τελικοί υποψήφιοι; Κριστιάνο Ρονάλντο, Λούκα Μόντριτς και Μοχάμεντ Σαλάχ!
Τι να πρωτοπεί κανείς γι’ αυτούς τους 3 αστέρες; Ο καθένας με τη σειρά του τράβηξε κουπί και πήρε την ομάδα στις πλάτες του ώστε να την οδηγήσει σε επιτυχίες.
Το μεγάλο φαβορί για άλλη μια χρονιά Κριστιάνο Ρονάλντο έκανε μια εκπληκτική χρονιά, κατακτώντας πάλι το Τσάμπιονς Λίγκ με τη Ρεάλ. Στο Μουντιάλ βγήκε μπροστά και οδήγησε την Πορτογαλία στους 16 του θεσμού, πέφτοντας όμως επάνω στη δυνατή Ουρουγουάη. Συνολικά πέτυχε 50 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις!
Ο σπουδαίος Λούκα Μόντριτς προέρχεται κι αυτός από μια ονειρική χρονιά, έχοντας κατακτήσει το Τσάμπιονς Λίγκ κι έχοντας οδηγήσει την Κροατία μέχρι τον τελικό του Μουντιάλ όντας ο πολυτιμότερος παίκτης της χώρας του.
Τέλος το αουτσάιντερ Μοχάμεντ Σαλάχ, έσπασε ιστορικά ρεκόρ με τη φανέλα της Λίβερπουλ, σταμάτησε στα 48 γκολ σε μια σεζόν(!) αν και δεν αγωνίζεται στην κορυφή της επίθεσης και οδήγησε τους Άγγλους μέχρι και τον τελικό του Τσάμπιονς Λίγκ.
Σε εθνικό επίπεδο δεν κατάφερε να βοηθήσει την Αίγυπτο να φτάσει σε κάποια υπέρβαση, δικαιολογείται όμως καθώς αγωνίζονταν τραυματίας μετά το γνωστό χτύπημα του Σέρχιο Ράμος στον τελικό του Τσου Λου.
Προσωπικά τον Σαλάχ δεν θα τον ψήφιζα ως τον κορυφαίο για τη χρονιά που μας πέρασε. Δυστυχώς έπεσε επάνω σε 2 άλλους υπερπαίκτες που κατάφεραν και σήκωσαν την κούπα με τα μεγάλα αυτιά και οι οποίοι στο Μουντιάλ έκαναν το κάτι παραπάνω.
Δυστυχώς ή ευτυχώς το ποδόσφαιρο είναι ένα περίεργο άθλημα και στα μάτια των φιλάθλων συνήθως μένει η γεύση των πιο πρόσφατων γεγονότων. Πιο συγκεκριμένα, σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, το δεύτερο ημίχρονο είναι αυτό που κρίνει τα περισσότερα αποτελέσματα και η απόδοση ομάδων και παικτών είναι πιο νωπή στη μνήμη εκείνου που παρακολουθεί.
Πηγαίνοντας το ένα βήμα πιο πέρα συνειδητοποιώ αντίστοιχα, πως και στο μυαλό μου έχει καρφωθεί ως κορυφαίος παίκτης για τη χρονιά που μας πέρασε ο Λούκα Μόντριτς. Η παρουσία του στο Παγκόσμιο κύπελλο ήταν επιβλητική. Όσα έκανε στο χορτάρι εξωφρενικά. Η ποιότητα του έκδηλη σε κάθε του κίνηση.
Όταν πρωτοεμφανίστηκε ο όρος «κινητήριος μοχλός» στο ποδόσφαιρο, μπορεί ο Μόντριτς να μην είχε γεννηθεί ακόμη, όμως ο Κροάτης είναι ακριβώς ο ορισμός αυτής της λέξης. Και αν η Ρεάλ ήταν μια ομάδα που πήγαινε στον αυτόματο πιλότο με πρωτεργάτη τον Κριστιάνο, τότε το έργο του φάνηκε στα γήπεδα της Ρωσίας με τη φανέλα της Κροατίας.
Είναι τόσο μεγάλη η επιρροή του στο παιχνίδι των συμπαικτών του που νιώθεις πως το 90% του επιτεύγματος αυτού ήταν δικό του!
Οι πάσες του είναι τόσο καλές, που νιώθεις ότι «λένε» στον συμπαίκτη του τι να κάνει τη μπάλα, βγάζοντας τον από την διαδικασία να σκεφτεί! Αυτή η κατάσταση κάνει την ομάδα του Λούκα να βρίσκεται πάντα μισή φάση μπροστά από τον αντίπαλο και να αποκτά ένα απίθανο πλεονέκτημα κάθε φορά που επιτίθεται!
Αντίστοιχα αν δεν υπήρχε παγκόσμιο κύπελλο και η χρονιά τελείωνε τον Ιούνιο, τη Χρυσή Μπάλα θα την έπαιρνε σπίτι του για ακόμη μια φορά ο Κριστιάνο.Ο οποίος χάραξε βαθιά στη μνήμη μας το ανάποδο ψαλίδι που ανάγκασε το Μπουφόν να μαζέψει τη μπάλα από τα δίχτυα του και χιλιάδες οπαδούς της αντίπαλης ομάδας να τον χειροκροτούν όρθιοι στον ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ…
Η σεζόν όμως συνεχίστηκε, το Μουντιάλ έγινε και το πλήρωμα του χρόνου για τον 33χρονο μαέστρο της Κροατίας μάλλον έφτασε…
