Ο Παναθηναϊκός δεν κατόρθωσε να πανηγυρίσει το δεύτερο διπλό στη φετινή Euroleague, αφού προσπάθησε μεν, όμως στο τέλος έφυγε με άδεια χέρια από την Μπολόνια. Σίγουρα ήταν άτυχος με τον τραυματισμό του Νέιτ Ουόλτερς, που είναι ποιοτικός, όμως το κορμί του μοιάζει να μην αντέχει στους ρυθμούς της άκρως ανταγωνιστικής κι ενίοτε σκληρής Euroleague. Είναι κρίμα πάντως για το τριφύλλι, αφού αν βρισκόταν στο παρκέ στο τελευταίο επτάλεπτο, τότε ίσως το τελικό αποτέλεσμα να ήταν διαφορετικό ή μήπως όχι;
Το τριφύλλι πάσχει σε μεγάλο βαθμό από προπονητική στόχευση. Ο Ντέγιαν Ράντονιτς αδυνατεί να βρει τη φόρμουλα μεταξύ αμυντικού κι επιθετικού μπάσκετ. Ναι η ομάδα του έδειξε σημάδια εξέλιξης στα μετόπισθεν, οι Πονίτκα-Παπαγιάννης και Λι έδωσαν πολλά, όμως στην επίθεση η εικόνα είναι αποκαρδιωτική. Το ένας εναντίον ενός ή πολλών, καλά κρατεί, ο Μπέικον χθες το βράδυ τα έσπασε (θα συνέβαινε κάποτε αυτό), ενώ ο Γκριγκόνις δεν αισθάνεται σημαντικός για την νυν ομάδα του. Υπάρχει κάποιο σύστημα για τον Λιθουανό σκόρερ; Στις προπονήσεις τι ακριβώς δουλεύεται; Πάρτε τη μπάλα παίξτε ένα πικ ή iso; Έχουμε φτάσει Ιανουάριο και ο Παναθηναϊκός δεν έχει κίνηση χωρίς τη μπάλα, οι παίκτες είναι μπερδεμένοι και ο προπονητής περιμένει κάθε αγωνιστική έναν ή δύο παίκτες να βάλουν 20+ πόντους. Με συγχωρείτε αυτό δεν είναι μπάσκετ και δεν είναι υπερβολή να υποστηρίξουμε πως οι πράσινοι, δεν ικανοποιούν κανέναν στις ήττες, αλλά και στις νίκες τους.
Ο Γιώργος Παπαγιάννης ήταν εξαιρετικός στ’αμυντικά του καθήκοντα, κουράστηκε κι έκατσε στον πάγκο στα τέλη της τρίτης περιόδου. Ο Αρτούρας Γκουντάιτις ήταν κακός, πολύ αργός στις αμυντικές περιστροφές κι αυτό το πλήρωσε ο Παναθηναϊκός. Ο Τεόντοσιτς έκανε μάγκα τον αθλητικό Μπάκο και ο κύριος Ράντονιτς άργησε χαρακτηριστικά να παρκάρει στον πάγκο τον Λιθουανό. Κάποιες επιλογές του κατά τη διάρκεια των αναμετρήσεων είναι συζητήσιμες κι αυτό δεν το πληρώνει για πρώτη φορά ο Παναθηναϊκός.
Είναι περιττό να γράφεται πως για τρίτη συνεχόμενη σεζόν η οκτάδα της Euroleague είναι όνειρο απατηλό για τον σύλλογο, που πρέπει να συμβιβαστεί με την ιδέα, πως οι εγχώριοι τίτλοι, θα καθορίσουν το μέλλον κι αυτής της σεζόν. Στενάχωρο μεν, πραγματικό κι αληθινό δε.
ΥΓ. Οι Καλάθης και Χέιζ μοιάζουν αναγεννημένοι στη Φενέρ του Ιτούδη. Μάλλον δεν περνούσαν καλά στη Βαρκελώνη με τον Σάρας για κόουτς.
ΥΓ2. Ο μεγάλος Ζοτς μετατρέπει τον Ντάντε Έξουμ σε γκαρντ πρώτου επιπέδου στη Euroleague. Η βελτίωση του Αυστραλού γκαρντ είναι δεδομένη, ενώ ακολουθούν οι Λεσόρτ και από πίσω έρχεται και ο Σμαιλάγκιτς…
