Γράφει ο Νίκος Παγκάκης…
Πρέπει να ήταν ένα από τα πιο άχρωμα ντέρμπι, σε εξέδρα και γήπεδο, που που έχουν διεξαχθεί «ever». Μόνο «άρωμα» αθηναϊκής κόντρας επιπέδου δεν είχε η μονομαχία του ΟΑΚΑ, ανάμεσα σε «κιτρινόμαυρους» και «πράσινους». Ωστόσο στη σούμα ο βαθμός κρατάει «ζεστό» τον Παναθηναϊκό στο κυνήγι της 5ης. Θέσης . Και «βαπτίζει» αυτόματα το «αιώνιο» ντέρμπι (στην επόμενη στροφή) σε τελικό ή ματς δίχως αύριο κόντρα στον Ολυμπιακό. Την ώρα που ο Άρης του συν 5 θα φιλοξενεί τον Απόλλωνα.
Το ματς ήταν όπως λέμε στην ποδοσφαιρική αργκώ σούπα… Ωστόσο ο βαθμός ζέστανε το «κρύο» αγωνιστικά «τριφύλλι». Στο τακτικό κομμάτι , αποδείχτηκε περίτρανα πως το 3-5-2 ταιριάζει γάντι στους «πράσινους», όμως ν το δούμε σφαιρικότερα … Με μια ευκαιρία σε ένα ημίχρονο που να πας? Δεν θα πας, εάν δεν αλλάξεις ρότα …
Ναι μεν σφριγηλό αμυντικά, με καλό τρανζίσιον στο Α μέρος, όταν έτρεχε η ομάδα,και έξυπνη ανάπτυξη μεσοεπιθετικά. Ηρεμία παράλληλα στα μετόπισθεν και σωστή υποστήριξη στο πλάνο. Μπλόκο στον άξονα της ΑΕΚ, με Κάτσε, Δώνη και Κουρμπέλη, να ελέγχουν τις ταχύτητες του ματς.
Μοιραία μεταφορά της ανάπτυξης των γηπεδούχων στα πλάγια με έλλειψη επιλογών. Εκεί – που και χωρίς τον Μάνταλο – δεν είναι και το φόρτε της «Ένωσης» το χτίσιμο ευκαιριών. Ταμάμ για τον Παναθηναϊκό. Πρώτο ρήγμα , για να το αντιληφθούμε, ήρθε στο Β ημίχρονο με τον Πόνσε απίστευτα τα δεξιά = καλή στιγμή για την ΑΕΚ. Η καλύτερη μέχρι τότε. Τα ματς όμως τα κερδίζει η επίθεση κύριοι. Και ο Παναθηναϊκός δεν μάτωσε τα δίχτυα.
Η έξοδος του Τιγκρίσνκι στο 44 – θεωρητικά – έκανε πιο ευάλωτο το κέντρο της ΑΕΚ. Έμεινε όμως, ανεκμετάλλευτη. Και η είσοδος του Κρίστισιτς από την άλλη στη θέση του Μπογέ, ενός καθαρού 8ριου, πάλι θεωρητικά θα ομόρφαινε το παιχνίδι της ΑΕΚ, σε συνδυασμό με το 4-3-3 καθ έδινε νέους χώρους για αντεπιθέσεις αλλά που. Τουλάχιστον δεν προβλημάτισε αμυντικά τον φιλοξενούμενο. Μείναμε στο «θα», σε ένα ντέρμπι που σαφώς θα ξεχάσουμε γρήγορα.
Σε ό,τι αφορά τον καταρτισμό της 11αδας των «πράσινων» , το πλάνο είχε στηθεί από νωρίς και μικρές…πινελιές έβαλε ο Δώνης στην πορεία. Oι Μουνιέ , Σταϊκός , Μπουζούκης ήταν νοκ άουτ πριν το σφύριγμα της έναρξης του ντέρμπι. Ο Μαυρομάτης ένιωσε ενοχλήσεις και τέθηκε νοκ άουτ στο παρά πέντε.
Ο κόουτς προχώρησε εκ των πραγμάτων σε αλλαγή προσώπων αντί πλάνων. Ο αριστεροπόδαρος Οικονόμου κάλυψε τον Μαυρομάτη και ο Άλτμαν προτιμήθηκε – ελέω εμπειρίας – του Χατζηγιοβάννη. Το 3-5-2 δεν άλλαξε λεπτό στο πρώτο ημίχρονο και το τράβηξε μέχρι και το Β μέρος. Μόνο που ενώ ανασταλτικά το πήγαινε καλά το έργο ο Παναθηναϊκός δημιουργικά ήταν – παντελώς – προβλέψιμος.
‘Όταν θες να «πονέσεις» την ΑΕΚ με μπαλιές στην πλάτη , οι κούρσες του Μακέντα δεν αρκούν… Η αλλαγή του Καμπετζή , αντί του Ισραηλινού (Άλτμαν) «φώναζε» από το Α μέρος κιόλας. Για ανάσες , για τρεξίματα και για κυρίως για τις κόντρα επιθέσεις. Όταν παίζεις πίσω από την μπάλα, ναι μεν μπλοκάρεις τον αντίπαλο αλλά εσύ πως δημιουργείς ; Αποτελεί ένα βασικό ερώτημα . Η απάντηση είναι – ξεκάθαρα – πως για ακόμη μια φορά δεν δημιούργησε ο Παναθηναϊκός. ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΤΕΛΙΚΗ (κεφαλιά φαρμάκι του Κουρμπελη ) σε ένα ολόκληρο Β ημίχρονο, αποτελεί αν μη τι άλλο κακή Συγκομιδή για τους φιλοξενούμενους που έδειξαν να αρκούνται και στο Χ από μια επώδυνη (ακόμη ήττα).
Διακριθέντες οι Μακέντα, Διούδης , Κουρμπέλης και η τριάδα της άμυνας . Προβληματισμός για την επίθεση και το κατέβασμα ταχύτητας στην επανάληψη. Αν υποθέσουμε πως σε ένα αρνητικό πράσινο σερί , το αθηναϊκό ντέρμπι ήταν μια αρχή, περιμένουμε να δούμε στο χόρτο τα καλύτερα να έρχονται. Πλέον περιθώρια δεν υπάρχουν. Μια ματιά στο πρόγραμμα θα πείσει και τον πλέον σκεπτόμενο φίλο του Παναθηναϊκού. Ραντεβού την Κυριακή τον Ολυμπιακό. Όταν θα κριθούν πολλά , ίσως τα πάντα.
