Ο Βασίλης Σπανούλης είναι και με τη βούλα η ζωντανή ιστορία της Euroleague. Ο Λαρισαίος γκαρντ κατέκτησε άλλη μία κορυφή και πλέον θα κοιμάται σίγουρα πιο ήσυχος τα βράδια. Πρωτιά στον τομέα του σκοραρίσματος, πρωτιά στις ασίστ και στην αξιολόγηση. Ο ίδιος επιθυμεί άλλη μία πρωτιά στην κορυφή της Euroleague με τον Ολυμπιακό, όμως σιγά σιγά θ’αποδεχτεί πως αυτό δύσκολα θα συμβεί, όχι μόνο φέτος, αλλά και του χρόνου. Βλέπετε μας ενημέρωσε πως σχεδιάζει και του χρόνου να μας τιμήσει με την παρουσία του στα παρκέ κι εμείς δεν έχουμε παρά να χαρούμε.
Δεν θέλω να γράψω κάτι άλλο για τον V Span ή τον Kill Bill του ελληνικού και του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ας προσγειωθούμε λίγο στην ολυμπιακή πραγματικότητα, που όλοι ευχόμασταν να ήταν οφθαλμαπάτη ή ένα άλλο universe (όποιοι βλέπουν σειρές θα με καταλάβουν). Ο Ολυμπιακός είναι η χαρά των γκαρντ τη φετινή χρονιά. Έχω χάσει το μέτρημα πόσοι έχουν ασελγήσει πάνω στο ερυθρόλευκο κορμί και σίγουρα η καταμέτρηση θ’αυξηθεί περαιτέρω. Εγώ δεν κατανόησα ποτέ γιατί δεν ταΐστηκε όσο θα έπρεπε ο κορυφαίος σέντερ της Γηραιάς Ηπείρου, αλλά εύλογα θα υποστηρίξει κάποιος, ποιος να του δώσει τη μπάλα; Ο Τσέρι; Ο Ρότσεστι; Ο Πολ που σήμερα ήταν κάκιστος; Ναι σωστά καταλάβατε ο Σπανούλης πρέπει να τα κάνει όλα και φέτος, πράγμα που αδυνατεί. Όχι δεν φταίει η ηλικία του, φταίει το χαμηλό επίπεδο των συμπαικτών του στην περιφέρεια μ’ελάχιστες εξαιρέσεις.
Μόνο ο Γιώργος Πρίντεζης προσπάθησε να του δώσει ένα χέρι βοηθείας, όμως χωρίς καλό Μιλουτίνοφ οι Πειραιώτες, δεν έχουν στον ήλιο-μοίρα. Ίσως φαίνεται σκληρό έτσι όπως το γράφω, αλλά εδώ και δύο χρόνια ο “Μίλου” είναι ο πλέον σημαντικός παίκτης για τον Ολυμπιακό. Μακάρι να μην αναχωρήσει γι’άλλες πολιτείες το καλοκαίρι, όμως με τέτοια μετριότητα, μοιάζει απίθανο το σενάριο παραμονής του.
Για τον Κεστούτις Κεμζούρα, δεν χρειάζεται ν’αναφέρω τίποτα. Αυτό μπορεί, αυτό κάνει. Ο άνθρωπος ήρθε για βοηθός προπονητή, όχι για πρώτος. Αδυνατεί να μεταλαμπαδεύσει στους αθλητές του κάποια στοιχειώδη πράγματα στην άμυνα κι αυτό το βλέπουμε. Η σεζόν είναι χαμένη κι αυτό ας το πάρουμε χαμπάρι όλοι μας. Τα playoff έγιναν mission impossible και στο δεύτερο γύρο της Euroleague ο Ολυμπιακός, όσο κι αν πονάει πολλούς αυτό που θα γράψω, θα παίξει ρυθμιστικό χαρακτήρα στη διοργάνωση.
ΥΓ. Μου είχε λείψει η ατμόσφαιρα του ΣΕΦ με πολύ κόσμο. Πιθανότατα θα το ξαναζήσω και στο ματς με τον Παναθηναϊκό σε κανένα άλλο.
ΥΓ2. Ο Βεζένκοφ για κάποιον ανεξήγητο λόγο, απόψε έπαιξε ελάχιστα. Επίσης η χρησιμοποίηση του Μπάλντουιν χωρίς νόημα. Ο Ρούμπιτ γιατί βρίσκεται ακόμα στο ρόστερ;
ΥΓ3. Ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς θαυμάζει κι είναι περήφανος για τον αθλητή Βασίλη Σπανούλη. Όποιος το ξεχνάει υπήρξε κι αυτός μέρος της εξέλιξης ενός από τους κορυφαίους όλων εποχών στη Euroleague.
